HOD bracht met Matla en Welten twee Europees kampioenen voort

Met bijna duizend leden is HOD uit Valkenswaard geen gigantisch grote club, maar afgelopen september zijn in het clubhuis toch maar mooi twee Europees kampioenen gehuldigd. Een verhaal over de kweekvijver uit Noord-Brabant, die zowel Lidewij Welten als Frédérique Matla voortbracht.

Kort nadat de voetbalvrouwen van Oranje in eigen land Europees kampioen waren geworden, betrad middenvelder Daniëlle van de Donk uit Valkenswaard zwaaiend naar het publiek het ereschavot van het voormalige gemeentehuis. HOD-voorzitter Ruud van de Rakt greep naar zijn telefoon en verzond een tweet naar de burgemeester. ‘Over een paar weken mag je nóg twee Europees kampioenen uit Valkenswaard huldigen’, voorspelde hij.

Twee weken na de gewonnen EK-finale tegen België (3-0) in het Wagener Stadion deden Lidewij Welten en Frédérique Matla op een zaterdag ieder afzonderlijk van elkaar de voordeur van hun ouderlijk huis in Valkenswaard open. Daar stond hij dan, de burgemeester, met zijn ambtsketting om zijn nek. Allebei kwam hij hen met een open wagen ophalen voor de huldiging.

Niet alleen Lidewij Welten en Frédérique Matla, maar ook Maud Renders

Met z’n drietjes reden ze rechtstreeks naar het clubhuis van HOD, daar waar het allemaal begon. Binnen werden er ook bloemen in de handen van Maud Renders (Oranje-Rood) geduwd. Dat andere grote talent van HOD, dat in september in de schaduw van Welten en Matla op een veld in Valencia met Jong Oranje Europees kampioen werd.

Op het podium in het clubhuis stonden Welten en Matla naast elkaar toen ze om de beurt iets in de microfoon mochten zeggen. Een van de eerste mensen die Welten bedankte was ‘Guus’. Matla sloot zich daar in haar dankwoord bij aan. ‘Toen ik een jaar of tien was, organiseerde Guus de talententraining. Die heb ik samen met Maud gevolgd. En wie was onze trainster toen?’ Links van haar zag Matla al een hand de lucht in schieten. ‘Lidewij Welten.’

‘Ik was niet goed genoeg voor HOD C1’ Lidewij Welten gekscherend

 

Guus is Guus Smits (62). Hij is de enige jeugdtrainer van HOD die beide toptalenten heeft getraind. Matla haalde hij vervroegd naar de B1, Welten speelde in de D’tjes in hetzelfde team als zijn dochter, waarna hij haar ook in de C’tjes trainde. C2 welteverstaan. De trainer van C1 was van mening dat je alleen als tweedejaars C iets in zijn team te zoeken had. ‘Ik was niet goed genoeg voor HOD C1’, zegt Welten wel eens gekscherend.

Smits: ‘Bij zowel Frédérique als bij Lidewij zag je al op vroege leeftijd dat ze talent had. Waar Frédérique de combinatie nog wel eens aan ging, was Lidewij doelgerichter. Bij haar was het altijd gaan met die banaan. Haar teamgenoten corrigeerden haar nooit, omdat ze zo goed was. Frédérique was vooral fysiek sterk en ook een intelligente speelster. Op haar veertiende debuteerde ze al in Dames 1.’

Frédérique Matla omhelst Carlien Dirkse van den Heuvel na het winnen van het EK. Foto: Willem Vernes

Hartig woordje spreken met allebei

Opvallend is dat Smits hen allebei eens moest toespreken over hun houding ten opzichte van de rest van het team. Na een zaalwedstrijd stuurde hij de jonge Lidewij de kleedkamer in om een hartig woordje met haar te spreken. ‘Ik vond dat ze zoveel met het spelletje bezig was dat ze haar team vergat. Ze moest eens gaan beseffen dat het niet alleen om haar draait. Ik heb tegen haar gezegd: Wil je vervroegd naar de B’tjes toe? Dan moet je meer met je rest van je team bezig zijn, anders geef ik daar geen toestemming voor. Niet dat dat nodig was, maar dat wist zij niet.’

Smits is een typisch voorbeeld van een uitstekende jeugdtrainer, vindt Ruud van de Rakt, die momenteel bezig is aan zijn tweede periode als voorzitter. In zijn eerste periode maakte hij de ontwikkeling van Welten en Matla van dichtbij mee.

Bij Den Bosch hebben Lidewij en Frédérique leren hockeyen, bij HOD hebben we ze enthousiast gemaakt. Guus Smits, jeugdtrainer van HOD

 

Van de Rakt: ‘Eigenlijk moet je de beste trainers aan de onderkant hebben. Daar hebben wij altijd naar gestreefd. Natuurlijk lukt het niet altijd, want je hebt ook met hiërarchie te maken. De A is nu eenmaal hoger dan de D. Maar Guus is bijvoorbeeld twee keer trainer van Dames 1 geweest en doet nu Meisjes C1. Hoe meer van zulke jeugdtrainers je in je club hebt, hoe sneller talenten zich ontwikkelen. Daarom hanteren wij het principe ‘train de trainer’. Wij proberen onze jeugdtrainers altijd zo hoog mogelijk op te leiden.’

Het geheim van HOD is hij zeker niet, benadrukt Smits. Buiten kijf staat dat Welten, Matla en ook Renders simpelweg over een hoop talent beschikten. Maar een eigen visie heeft hij wel. Smits spoorde Matla en Welten aan om op zaterdag niet één, maar twee of drie wedstrijden te spelen. Hij stimuleerde hen om ’s avonds na het eten naar het hockeyveld te komen, waar ze allebei op een steenworp afstand vandaan woonden. Hij introduceerde de talentenpoule, waarin hij hen samen met enkele andere grote talenten met elkaar liet trainen. Zijn visie kernachtig samengevat: ‘Bij Den Bosch hebben Lidewij en Frédérique leren hockeyen, bij HOD hebben we ze enthousiast gemaakt.’

Lidewij Welten is blij na het winnen van het EK. Foto: Willem Vernes

 

Haar oogjes begonnen te glimmen na een gesprek met Den Bosch

Matla speelde op haar vijftiende nog bij HOD toen ze voor Nederlands B werd geselecteerd. Het was een stap in de richting van een vertrek bij de club uit Valkenswaard. ‘Ik weet nog goed hoe serieus hockey toen ineens werd’, zegt haar moeder Anne-Hélène Matla. ‘Vanuit Nederlands B werd voor het eerst geopperd dat ze misschien eens naar een grotere club moest. Haar teamgenoten in Nederlands B speelden vrijwel allemaal al bij een van de grotere clubs.’

Het was Den Bosch dat het talent voor een gesprek uitnodigde en een meerjarenplan voor haar uitstippelde. ‘Ze konden haar natuurlijk geen garanties geven, maar als ze zich zou ontwikkelen zoals ze dachten, zou ze uiteindelijk in Dames 1 komen. Nou, toen ze dat hoorde, begonnen haar oogjes te glimmen.’

‘Bij HOD vroegen ze zich ondertussen ook af of het wel ideaal was dat Frédérique als veertienjarige meedeed met Dames 1. Achteraf vind ik het een logische stap geweest om toen – en niet eerder en niet later – bij HOD weg te gaan. En het heeft geweldig uitgepakt.’

Eerste interland

De ouders van Welten kwamen voorzitter Van de Rakt rond de vijftiende, zestiende verjaardag van hun dochter hoogstpersoonlijk vertellen dat Lidewij HOD zou verlaten voor Den Bosch. ‘Dat moment koester ik nog altijd’, vertelt Van de Rakt.

‘Ik antwoordde meteen dat ik naar haar eerste interland zou komen kijken. Ik vergat daarbij alleen te zeggen dat ik haar eerste interland in Nederland bedoelde. Had ik even geluk dat hij in Helmond werd gespeeld. Het was prachtig om te zien dat een oud-speelster van HOD het shirt van het Nederlands team droeg. Dat het Frédérique inmiddels ook is gelukt, maakt mij als voorzitter erg trots.’

Lees ook

 

Hoe Lidewij Welten dankzij haar labrador dribbelkoningin werd


Wat vind jij? Praat mee...