Promoties, degradaties en zelfs een bezoek aan Bush

Promoties, degradaties en zelfs een bezoek aan Bush’, misschien is het een wat vreemde kop boven een artikel, maar het is de hockeycarrière van Britt van Beek in een notendop. De seizoenen van de routinier van Were Di waren namelijk allesbehalve saai. Afgelopen zondag speelde ze in de Promotieklasse dames tegen de ploeg waar ze alleen maar hoogte- en dieptepunten beleefde.

Negen jaar lang droeg ze het tenue van Nijmegen. In ál die negen seizoenen moest ze met haar ploeg tot het bittere eind strijden. Het is werkelijk waar nooit saai met Van Beek. Maar liefst zes keer maakte de – altijd zo laag zittende – middenvelder aan de d’Almarasweg de play-offs mee. Ze promoveerde met de Gelderlanders twee keer naar de hoofdklasse, maar degradeerde ook drie keer.

In de zomer van 2018 verliet ze Nijmegen en dacht ze met hockeypensioen te gaan, maar dat liep even wat anders. Van Beek is nu bezig aan haar tweede seizoen bij Were Di.

‘Cirkel mooi rond’

Ze houdt haar voormalige ploeg nauwlettend in de gaten. ‘Nijmegen is de eerste ploeg die ik zoek wanneer ik naar de overige uitslagen kijk. Ik heb ook nog steeds goed contact met de meiden met wie ik samen heb gespeeld. De band is nog altijd heel hecht.’

Zondag keerde ze voor even terug in Nijmegen waar ze zóveel had meegemaakt. ‘Ik vond het heel bijzonder om weer even daar te zijn’, reageert van Beek. Het huidige Nijmegen ziet er flink anders uit dan de selectie waar Van Beek twee jaar geleden afscheid van nam. ‘Er zijn er een hele hoop weggegaan na de degradatie in 2018’, weet Van Beek.

De seizoenen van Britt van Beek zijn nooit saai. HK = Hoofdklasse, PK = Promotieklasse, PP = Promotiepoule, OVK = Overgangsklasse en PO = Play-offs. Foto: David van Haren & Koen Suyk

Zo ook de middenvelder zelf. ‘Aan het begin van het laatste jaar (2017-’18, red.) wist ik al dat het mijn laatste seizoen zou zijn. Ik was druk met de huisartsopleiding en vond het eigenlijk wel mooi geweest.’

Het jaar ervoor twijfelde ze om te stoppen. ‘Vlak voordat het seizoen begon besloot ik om toch nog een jaartje Hoofdklasse mee te maken. We hadden daar met z’n allen zolang voor gevochten. We hadden een mooi team samen. Voor mij was de cirkel na negen jaar mooi rond. Ongeacht wat het eindresultaat van dat seizoen zou zijn.’

De Gelderlanders eindigden op de slotdag van de competitie door een nederlaag tegen directe concurrent Huizen (0-2) op de laatste plaats. ‘Het laatste jaar was pijnlijke’, zei Van Beek daarover.

De degradatie kwam keihard aan bij de dames van Nijmegen. Foto: David van Haren.

‘Ik heb negen jaar lang bij Nijmegen gezeten’, benadrukt ze. ‘Dat is toch wel een heel groot deel van mijn carrière. De mooiste momenten waren de wedstrijden om promotie’, zegt de middenvelder. Waaronder de play-offwedstrijden tegen MOP.

Van Beek maakte ook dieptepunten mee bij de Gelderlanders, waaronder drie degradaties. ‘Al kan ik dat niet echt een dieptepunt noemen’, zegt ze. ‘Hockeyen in de Hoofdklasse is uiteindelijk voor Nijmegen heel bijzonder.’

President Bush

Niet bij Nijmegen, maar maar over de oceaan beleefde Van Beek haar absolute hoogtepunt. Van Beek werd in 2007 namelijk landskampioen van Amerika. Ze speelde destijds vier jaar bij University of North Carolina. Na de landstitel stond haar een historische ervaring te wachten. Ze werd uitgenodigd door president George W. Bush en werd in het Witte Huis officieel geportretteerd.

Britt van Beek (pal achter president George W. Bush) op de foto in het Witte Huis. Eigen foto

Net zoals alle andere landskampioenen in Amerika, zo legt Van Beek uit. Desondanks, hoeveel Nederlandse sporters kunnen dat zeggen? Een bezoekje aan de president van de Verenigde Staten in het Witte Huis. ‘Het was ook nog eens in het laatste termijn dat hij president van Amerika was’, weet. Van Beek. ‘Die middag was echt heel vet. Hij maakt met ieder team een praatje. Dat was echt een hele gave ervaring.’

Hockeypensioen

Daarna volgde dus een lange tijdperk bij Nijmegen vol enerverende seizoenen. Nadat ze de dertig was gepasseerd vond ze het na al die ervaringen wel goed geweest. Vorig jaar zomer leek ze – zoals Van Beek het zelf zegt – ‘met hockeypensioen’ te gaan. Maar daar kreeg ze al snel spijt van. ‘Na vier weken thuiszitten miste ik het hockey al. Maar Nijmegen was geen optie meer, ik was inmiddels naar Tilburg verhuisd.’

Haar vriendin Marle van Dessel opperde om Were-Di Coach Mark Dekker te benaderen. ‘Ergens vond ik het ook leuk om bij een nieuw team met nieuwe doelen aan de slag te gaan. Marle en ik hebben wel naar elkaar uitgesproken of dat wel een goed idee was. Zij zag ook dat ik het hockey miste, maar het was tegelijkertijd ook een logische optie om bij het team van mijn vriendin aan te sluiten.’

Britt van Beek (links) jaagt op Tess Olde Loohuis van MOP. Archiefbeeld. Foto: Koen Suyk

Van Beek kwam in diezelfde zomer van 2018 terug op haar besluit om met hockeypensioen te gaan. ‘De sfeer was direct goed, het team is superleuk en de staf is goed’, somt ze op. ‘Het plezier kwam weer helemaal terug. Ik vond het ook heel leuk om bij een nieuw team met nieuwe doelen aan de slag te gaan.’

Ik gun Nijmegen alles en ze mogen bijna alles winnen, behalve de wedstrijden wanneer ik tegen ze speel Britt van Beek

En zo stond Van Beek alweer voor de vierde keer in haar carrière tegenover haar voormalige ploeg. In haar eerste seizoen bij de Brabanders leek Van Beek opnieuw richting de play-offs te hockeyen, maar door een zwakke tweede seizoenshelft viel Were Di buiten de boot. ‘Na de winterstop hadden we pech met blessures waardoor onze structuur uit elkaar viel’, is de lezing van de routinier.

Dit seizoen stelt Were Di na zes wedstrijden met een tiende plaats in de Promotieklasse teleur. Van Beek had afgelopen zondag met de Brabanders op de ranglijst afstand kunnen nemen van haar oude ploeg. Het team van Dekker gaf echter niet thuis.

Britt van Beek (links) speelde negen jaar lang voor Nijmegen. Nu kwam ze met Were Di op bezoek. Rechts Liselot Timmermans van Nijmegen. Foto: David van Haren

‘Ik had meer van ons verwacht’, zei Van Beek over de kansloze 3-0 nederlaag. ‘Het was één van onze slechtste wedstrijden van het seizoen. Normaal zijn we zo goed als team, nu was het meer eilandjeshockey.’

Onzichtbaar Were Di

De Bosschenaar was naar eigen zeggen extra gebrand tegen haar voormalige ploeg. ‘Ik gun Nijmegen alles en ze mogen bijna alles winnen, behalve de wedstrijden wanneer ik tegen ze speel.’ Were Di was zondag echter onzichtbaar in de kraker met Nijmegen. De ploeg zette aanvallend niets tegenover de gretige thuisploeg, die door de eerste zege van het seizoen in punten (5) gelijk komt met de Tilburgers.

Over twee weken is de derby tegen Tilburg. Die vergelijk ik altijd met de derby tegen Union. Britt van Beek

Volgens Van Beek een incident. ‘Er is geen man over boord, we hebben gewoon een wedstrijd verloren. Maar de manier waarop…’ Er valt even een stilte. ‘Wij kunnen veel beter. Het moet ook beter. In de eindpass gaat het vaak mis, waardoor we weinig kansen creëren. Dat liep vorig jaar heel goed en het team is niet heel anders dan vorig seizoen.’

Britt van Beek (rechts) zet tijdens de wedstrijd tegen Almere van vorig seizoen de achtervolging in bij Leah Kraant. Foto: Koen Suyk.

Op de trainingen gaat het wel goed, als we Van Beek moeten geloven. ‘Alleen in de wedstrijd nog niet, maar dat komt wel. We hebben ook pech gehad. Doelpunten die afgekeurd worden, een strafbal op de paal. Dan lukt alles ook even niet. Ik heb alleen maar – en dan spreek ik namens het hele team – heel veel zin om zondag te laten zien wat we wel kunnen. Ik heb alle vertrouwen dat dat goed gaat komen.’

Voorlopig geen ‘pensioen’

Dat wil zeggen dat De Terriërs de borst kan natmaken komende zondag. De hekkensluiter uit Heiloo heeft een zege broodnodig om de aansluiting met de onderkant van de middenmoot te houden. De voorsprong van Were Di is slechts vier punten. En met Van Beek erbij, wordt het nooit saai. Van Beek: ‘Meteen een belangrijke wedstrijd, dat zijn de leukste.’

‘Over twee weken is de derby tegen Tilburg’, kondigt de routinier aan. Die vergelijk ik altijd met de derby tegen Union. Dat zijn toch wedstrijden waarin het net een tikkeltje harder eraan toe gaat.’

Zoveel derby’s als dat de middenvelder er in Nijmegen heeft gespeeld, dat zit er in Tilburg – gezien haar leeftijd – waarschijnlijk niet meer in. Al weet je het maar nooit, zegt Van Beek een tikkeltje eigenwijs. Ze belooft nu in ieder geval plechtig: ‘Ik ga voorlopig even niet meer zeggen dat ik met hockeypensioen ga.’


Wat vind jij? Praat mee...