Hoe Robert Tigges zichzelf als coach opnieuw uitvond

Negen maanden voor het winnen van de landstitel toonde het huwelijk tussen Robert Tigges en zijn speelsters van Amsterdam zoveel scheuren, dat een tijdelijke breuk volgens hem de enige oplossing was. ‘Als wij oogkleppen hadden opgezet en hadden gedaan alsof er niets aan de hand was, hadden wij deze titel niet gewonnen.’

Tigges (38) speelde acht seizoenen voor Amsterdam, maar groeide op in Rotterdam. Hij zegt dat hij van oorsprong dezelfde mentaliteit heeft als de hardwerkende Rotterdammer. Niet lullen, maar poetsen.

Precies op dat vlak begon het na drie seizoenen te schuren met de speelsters van Amsterdam, afgelopen augustus. In zijn jonge jaren als speler van Rotterdam, maar later ook als beste zaalhockeyer van Nederland ontwikkelde Tigges zijn visie over hoe je volgens hem topsport bedrijft. Een visie die in zijn ogen altijd vanzelfsprekend is geweest. Maar tijden veranderen. Normen van vroeger worden vandaag de dag lang niet altijd meer als vanzelfsprekend beschouwd.

‘De speelsters vonden dat ik bepaalde zaken bij mezelf moest veranderen, en ik vond dat de speelsters bepaalde zaken bij zichzelf moesten veranderen’, vertelde Tigges op Tweede Pinksterdag na het winnen van de landstitel met Amsterdam, negen maanden nadat hij twee weken lang zijn werk als coach neerlegde.

Amsterdam is voor de 21ste keer in de clubgeschiedenis landskampioen geworden. Foto: Willem Vernes

Ik heb geleerd om meer naar de gedachten en de gevoelens van mijn speelsters te luisteren Robert Tigges

Uit elkaar gaan is in een huwelijkscrisis de makkelijke weg. De moeilijke weg is om goed te luisteren naar wat de ander zegt, jezelf open te stellen voor verandering, je mouwen op te stropen en keihard met jezelf aan de slag te gaan. Tigges koos voor de moeilijke weg. Hij keerde in september terug in de dug-out van Amsterdam, waarmee hij zichzelf dwong om zich als coach opnieuw uit te vinden.

‘Ik ben op een bepaalde manier opgegroeid, met een bepaald idee over hoe je topsport bedrijft. Ik ben altijd iemand van de oude stempel geweest. Ik heb een bepaalde hardheid in me, ik ben veeleisend’, vertelde Tigges na de gewonnen NK-finale tegen SCHC, zijn laatste wedstrijd als coach van Amsterdam.

‘Maar ik heb geleerd om meer naar de gedachten en de gevoelens van mijn speelsters te luisteren. We hebben elkaar diep in de ogen gekeken en stevige gesprekken met elkaar gevoerd. Ik kan niet van iedereen eisen wat ik altijd van mezelf heb geëist. Kim Lammers [zijn assistent] en ik hebben als staf dat idee uiteindelijk los kunnen laten. Meebewegen met de speelsters zonder mijn eigen principes te verloochenen, is de belangrijkste les die ik dit seizoen heb geleerd. Niet lullen, maar poetsen blijft de basis, maar speelsters mogen dat wel op hun eigen manier invullen. We hebben uiteindelijk een mooie balans gevonden tussen wat de groep van ons verwacht en wat wij van de groep verwachten.’

Robert Tigges met zijn assistent Kim Lammers. Foto: Willem Vernes

Zowel voor de speelsters als voor mij is het goed dat we nu afscheid van elkaar nemen. Op een gegeven moment ben je met elkaar uitgeleerd Robert Tigges

Als Amsterdam in een belangrijke wedstrijd scoort, dan wil Tigges nogal eens juichen alsof hij de Champions League heeft gewonnen. Hij leeft intens mee. Hij wil alles doen om te winnen, maar daarin verloor hij zichzelf soms, luidde het oordeel van de spelersgroep. ‘Ik heb hard aan mezelf gewerkt. Ik wilde meer rust uitstralen naar de groep toe. Ook al gaat je intensiteit omlaag, dan kun je nog steeds kritisch zijn en dingen benoemen. Dat is me gelukt. Coachen is een vak van vallen en opstaan. Er zijn dit seizoen situaties geweest die ik anders heb opgelost dan ik drie jaar geleden zou hebben gedaan. Het is een mooi leerproces geweest.’

Aanvoerder Maria Verschoor zei na het winnen van de landstitel dat ze enorm veel respect heeft voor de kwetsbaarheid die Tigges heeft getoond. ‘Hij heeft geen ego, dat het altijd op zijn manier moet. Als hij A zegt, maar wij zeggen B, dan wordt het gerust B. Dat moet je als coach maar kunnen.’

Tigges begint volgend seizoen aan een nieuw avontuur als coach van een mannenploeg in Hamburg. Bij welke club dat is, wil hij nog niet zeggen. Maar de twinkeling in zijn ogen verraadt zijn enthousiasme om aan de slag te gaan in Duitsland, in weer een andere topsportcultuur. ‘Zowel voor de speelsters als voor mij is het goed dat we nu afscheid van elkaar nemen. Op een gegeven moment ben je met elkaar uitgeleerd. Het is tijd voor de volgende stap in ons leven.’