De Volvo 6 Nations voor nationale A- en B-jeugdelftallen op hockeyclub Oranje-Rood is ten einde en daarom is het tijd voor een terugblik. Hoe kijken de (assistent-)bondscoaches van Nederlands Jongens B en A terug na vijf duels in een tijdsbestek van zeven dagen en de hele voorbereiding vooraf?
Daan Sabel, Nederlands Jongens B
‘We hebben de afgelopen tijd zo veel leerzame momenten ervaren. Leerzamer dan de afgelopen week krijg je het bijna niet. Zo zullen zij de laatste 24 uur van het toernooi niet zo snel vergeten, want het einde was echt bizar. Tegen Spanje verlies je in de laatste minuut met 3-2. Ik ga heel eerlijk zijn: we werden helemaal weggespeeld door Spanje, ze hebben ons alle hoeken van het veld laten zien. En daarna winnen we in de laatste minuut van Duitsland, het toont de veerkracht van deze jongens. De laatste wedstrijd vond ik namelijk veel beter spelen. We hadden met een grotere voorsprong dan 2-0 de rust in moeten gaan. In de rust bespreken we dan hoe we de wedstrijd verder naar ons toe moeten trekken, maar dat lukte vanaf het eerste moment niet. Dan kruipt er spanning en stress in. Gelukkig winnen we de wedstrijd wel dan, en hoe. Uiteindelijk is het de kunst van zo’n toernooi dat je constant je eigen niveau haalt, en de wedstrijden tegen Spanje en Ierland hebben we dat niveau niet gehaald. Al heb ik de ploeg zien groeien in het toernooi.’
Daan Sabel. Bron: Willem Vernes
‘Ik zit nu drie maanden als assistent-bondscoach bij deze ploeg (bondscoach Bas Bogaard miste door de geboorte van zijn dochter de laatste twee wedstrijden, red.) en als je kijkt naar het individuele kwaliteiten dan zie je een ontzettend hoog niveau. Hockeyend hebben de jongens wel wat verbeterpunten natuurlijk. Soms werden we heel slordig in de passing, speelden we in een heel laag baltempo en zetten we met minder overtuiging druk. Dan kan het niveau snel dalen, dat hebben ze zelf ook ervaren. Daarnaast hebben we een aantal thema’s op en buiten het veld benadrukt: wat houdt spelen voor Oranje in, hoe verzorg je je lijf het beste, wat is nou de wil de om te winnen? Een belangrijk onderdeel voor ons is het spel van de tegenstander snel kunnen herkennen. Staan ze met drie of vier man op het middenveld? Willen ze ons bij de links- of rechtsachter dichtzetten? Het lezen van zulke situaties had bij ons prioriteit en dat is voor alle jongens nog een leerpunt. Hopelijk gaan ze dat in de toekomst oppakken.’
Bron: Willem Vernes
Pasha Gademan, Nederlands Jongens A
‘We hebben ons doelstellingen van tevoren duidelijk gemaakt: natuurlijk is het proces belangrijk in zo’n periode, maar ergens wil je ook resultaten halen indien dat mogelijk is. We hadden uitgesproken dat we tot de laatste wedstrijd wilden meespelen om de toernooiwinst. Dat is niet het allerbelangrijkste, maar de wilden dat die laatste wedstrijd ergens om ging. Als je dan met 4-1 wint van Duitsland, dan mogen ze ontzettend trots zijn. We hebben als groep gigantische stappen gemaakt en qua niveau zijn we flink gegroeid. Tijdens de rust tegen Engeland (3-2 winst, red.) heb ik ze aangesproken op het feit dat ze de basisvoorwaarden van een wedstrijd lieten varen: ze sloten niet goed aan, speelden niet hun een-op-eenduels, waren gewoonweg passief. Ik zei dat ze onder geen enkele voorwaarde zo’n wedstrijd op de mat mochten leggen, tegen geen enkele tegenstander. De dag erna tegen Spanje was ik niet blij met ons aanvallende spel, maar toen hebben we besproken dat de ommekeer vanuit henzelf moet komen. De spelers moesten het zelf op het veld oplossen en rechtzetten. Uiteindelijk verloren we, maar de tweede helft waren we oppermachtig.’
Pasha Gademan. Bron: Willem Vernes
‘We toonden mentale en fysieke veerkracht tijdens het toernooi, ook als we wedstrijden niet goed startten. De aspecten die ons als team uiteindelijk kenmerkt zijn onze turnovers. De bal winnen en de ruimte gebruiken met onze snelle spitsen, daar hebben we veel doelpunten mee gemaakt. Achteraf is het een jaar met veel wisselingen geweest voor deze ploeg. Rick Mathijssen was in eerste instantie de bondscoach en ik de assistent. Rick kreeg een supermooie functie bij Max Caldas aangeboden, waardoor ik alles heb overgenomen. Vier jongens – die altijd onderdeel waren van deze lichting – schoven ook door naar Jong Oranje, naast het feit dat twee talentvolle hockeyers om diverse redenen ontbreken. Dan krijg je opeens een compleet andere dynamiek, met jongens die minder gewend zijn om met elkaar te spelen of elkaar helemaal niet kenden. Dan heb je vijf weken om elkaar te vinden, zodat je tien dagen optimaal kan profiteren van zo’n stage. We hebben altijd gezegd: we moeten als team een uniforme uitstraling hebben, zowel op als buiten het veld. Hoewel iedereen hier in de basis voor zijn eigen individuele gewin en prestaties speelt, moet je laten zien hoe we als collectief spelen en met elkaar omgaan. Dat kwam gaandeweg steeds beter tot uiting, en ik ben blij dat ik daar onderdeel van was.’
Bron: Willem Vernes
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.