Adam Dixon: ‘Rotterdam voelt als één grote familie’

De 30-jarige Adam Dixon steekt naar eigen zeggen in de fysieke vorm van zijn leven. Voor de Olympische Spelen in Rio de Janeiro trainde de Brit zich topfit. Het belangrijkste eindtoernooi van de hockeysport draaide met een negende plek voor Groot-Brittannië uit op een van de grootste teleurstellingen uit hun geschiedenis.

Waar de oranje Rio-gangers zichtbaar moeite hadden zich na hún teleurstelling weer op de Hoofdklasse te focussen, voelde de 30-jarige Adam Dixon zich vanaf de start van de competitie meteen lekker op de Nederlandse velden. ‘Ik was hartstikke fit, maar onder de druk van Rio kreeg ik het niet voor elkaar m’n goede vorm te laten zien.’

Dixon zag zijn eerste seizoen in de Hoofdklasse als dé manier om de herinnering van Rio van zich af te spelen. ‘Nieuwe stad, nieuw team, nieuwe vrienden. Het gaf me veel energie en heeft me het teleurstellende resultaat van de Spelen bijna doen vergeten. Voor jongens als Mink was het misschien gewoon ‘nog een jaar’ in de Hoofdklasse. Voor mij was bleek het juist hét perfecte moment om naar het buitenland te gaan.’

Samen met landgenoten Alistair Brogdon, Harry Martin en Simon Egerton vormt Dixon een Brits kwartet bij Rotterdam. ‘In een van de eerste gesprekken die ik met Rotterdam voerde kwam naar voren dat ze de afgelopen seizoenen ondergepresteerd hadden en dit jaar terug naar de top 4 wilden. Dat was heel belangrijk, eigenlijk het belangrijkste doel.’ Nogal wat druk op de schouders van Dixon en co, al vond hij dat geen probleem. ‘Ik ben 30 jaar en loop tegen het einde van mijn carrière. Ik denk dat het juist goed voor me is om mezelf in zulke situaties neer te zetten.’

Adam Dixon in actie voor Rotterdam (c) WIllem Vernes

Rotterdam is het hele jaar stabiel

Het belangrijkste doel, play-offs, heeft Rotterdam inmiddels binnen en dus mag er verder gekeken worden. Woensdagavond deden de Zuid-Hollanders hele goede zaken door Amsterdam in eigen huis met 2-0 te verslaan. Tegen de huidige top 4 presteerde Rotterdam dit jaar prima: thuis werd gewonnen van Bloemendaal en Kampong en verloren van Amsterdam. In uitwedstrijden werd tegen alle drie gelijk gespeeld. Consistentie. Dat is volgens Dixon het geheim achter het succes van zijn ploeg. Waar bijvoorbeeld Oranje-Rood en Kampong wisselvallige seizoenen kenden, presteert Rotterdam na een voorzichtige start het hele jaar stabiel.

De ervaren verdediger weet ook wat er nodig is om het niveau tijdens de play-offs vast te houden, als de spanning toeneemt. ‘Het gaat om het controleren van je emoties en blijven focussen. Jonge spelers zonder internationale ervaring worden sneller verdrietig of emotioneel. Voor mij is het makkelijker om naar het volgende duel te kijken.’ Tactieken doen er niet meer zoveel toe in de strijd om het kampioenschap, meent Dixon die dit jaar met de Kalinga Lancers de Hockey India League won. ‘Wedstrijdplannen balanceren elkaar wel uit. Wie vecht het langst. Daar gaat het om. Daar hebben we dit jaar met Rotterdam ook op ingezet, met veel shuttles en gym time.’

‘Rotterdam voelt als een grote familie’

Na de overwinning op Amsterdam, lonkt de playoff-finale. Daarna vertrekt Dixon weer naar zijn geboorteland. Hij was graag gebleven in de havenstad, maar de Engelse bondscoach Bobby Crutchley wil met het oog op de Gemenebestspelen en het WK in 2018 zijn spelers in eigen land hebben. Voor Rotterdam, zowel de stad als de club, koestert de international voor altijd warme gevoelens. ‘Het eerste wat ik heb gekocht toen ik hier kwam wonen in Hillegersberg was een fiets. Van de club kan ik ook een auto gebruiken, maar daar heb ik dit jaar misschien vier keer ingezeten. Ik fiets overal naartoe. Heerlijk vind ik dat. Op zaterdag komt veel jeugd in Rotterdam-outfit op weg naar de club langs mijn huis. Het voelt als een grote familie.’

PASPOORT ADAM DIXON

Naam: Adam Dixon
Leeftijd: 30
Nationaliteit: Brits
Club: Rotterdam
Jaren in Nederland: 1
Woont in: Rotterdam, Hillegersberg
Favoriete Nederlandse eten: Stroopwafels, die kan ik niet weerstaan. Als ik in de supermarkt erlangs loop, moet ik ze in mijn mandje leggen. Soms neem ik die kleine, dan voel ik me minder schuldig.
Mist uit Engeland: Voordat ik naar Rotterdam kwam had ik net een woning gekocht met mijn vriendin. Ik mis dat ik haar niet kan helpen ons nieuwe huis op te knappen. Gelukkig is Engeland dichtbij en komen familie en vrienden regelmatig langs, dus hoef ik ze niet te missen.
Beste buitenlandse speler in de Hoofdklasse: Florian Fuchs. Knap hoe hij zonder een corner toch zoveel scoort. Zijn behendigheid, snelheid en vermogen altijd de juiste keuze te maken in de cirkel maken hem zo goed.
Beste speler in de Hoofdklasse: Ik bewonder de stijl van mijn teamgenoot bij Rotterdam Seve van Ass. Het is heel leerzaam om met hem op het middenveld te staan. Hij is technisch, behendig en kan uit het niks kansen creëren. Ik hoop dat ik wat van hem kan meenemen naar de toekomst.
Meest irritante Nederlandse gebruik: Waar moet ik beginnen? Haha nee hoor. Wat ik het irritantst vind, maar tegelijkertijd ook waardeer is hoe eerlijk en direct Nederlanders zijn. Bij Rotterdam zeggen ze het gewoon als ze vinden dat ik slecht speelde. Dat ben ik niet gewend, in Engeland maken we ons meer zorgen over wat de ander denkt. Het is irritant, maar ik leer er veel van.
Leuk in Nederland: Koningsdag! Twee weken geleden heb ik het in Rotterdam gevierd en het was mooi om te zien hoe patriottistisch en trots op hun land Nederlanders zijn. Heel leuk hoe iedereen met elkaar naar buiten gaat om dat te vieren. In Engeland vieren we Saint George’s Day, maar dat is niet hetzelfde. We kunnen nog wel wat leren van Kingsday.
Leukste eigenschap Nederlanders: De gastvrijheid en de vriendelijkheid. Als ik op zondag in mijn Rotterdam-pak over straat ga, wensen vreemden me succes met de wedstrijd.