Knuffelen met Willem-Alexander
In aanloop naar de Olympische Spelen in Rio de Janeiro blikken we terug op historische olympische hockeygebeurtenissen. In aflevering 2: de Oranje Dames vieren hun bronzen medaille in 1996 op het veld, knuffelend en al, met niemand minder dan Willem-Alexander.
Carole Thate staat er op het veld zelf nauwelijks bij stil. Ze heeft dan nog lang niet door dat het moment uitgroeit tot een klassieker in de Nederlandse olympische geschiedenis. Ze is vooral door het dolle van vreugde. Ondertussen zet er toch echt een heel bijzonder persoon zijn eerste voetstap binnen de lijnen. Willem-Alexander, de kroonprins. Hij is razendsnel de tribune afgelopen en een hek overgestapt.
Brons als goud
Het is slechts een fractie na de wedstrijd. Keepster Jacqueline Toxopeus heeft net de 5e en laatste strafbal van Groot-Brittannië van de lijn gehaald. De bronzen medaille is binnen. Thate en haar medespeelsters rennen op haar af. Er zijn toernooien geweest dat Thate niet blij was met minder dan goud, maar dit toernooi was anders. Dit toernooi was brons het hoogst haalbare. De ontlading is gigantisch, zeker na zo’n strafballenrace. De Oranje Dames vieren het brons als goud.
En zij niet alleen. Willem-Alexander ook. Daar staat hij dan, midden op het veld, in Atlanta. Zijn armen wijd uit elkaar. Thate sprint naar hem toe, net als de rest van haar team. Ze vliegt hem om zijn nek. Sleurt hem het feestgedruis in. Of hij iets tegen haar zegt, weet ze eigenlijk niet. Het enige wat ze hoort, is het blije gegil van haar ploeggenoten. De kroonprins is omringd door springende hockeyvrouwen – en springt vrolijk mee. Hij is zelf het veld opgelopen, maar het zijn de dames die hem deel laten uitmaken van hun feestje.
‘Hij was trots op ons’
Prachtig, vindt Thate het. De spontaniteit spat er vanaf. Ze houdt er van, van mensen die hun emotie laten zien. ‘Hij had ook op de tribune kunnen blijven zitten. Het siert hem dat hij toch het veld is opgelopen. Het toont zijn betrokkenheid. Hij was oprecht blij. Hij was trots op ons.’
Lang duurt het niet, hooguit een minuut. Daarna gaan de Oranje Dames en de kroonprins ieder weer hun eigen weg. ‘Later was hij nog wel bij onze huldiging aanwezig. We stonden met een groep meiden om hem heen en dronken een drankje met hem. Hij was ontspannen. Hij is heel toegankelijk. Daarna heb ik hem meerdere malen ontmoet, maar nooit hebben we het over dit moment gehad.’
Inmiddels is het alweer 20 jaar geleden. Binnenkort houden de Oranje Dames een reünie. ‘Dan zullen we het zéker over dit moment hebben. Alleen Willem-Alexander is er dan niet bij.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.