Op de laatste dag van 2019 kijken we nog een keer terug op een mooi en boeiend hockeyjaar vol hoogte- en dieptepunten. Wie is de coach van het jaar, wat zijn de tranen en de fusie van 2019? En wie toonde de meeste vechtlust? Een overzicht.
De coach
Rick Mathijssen zat in 2018 nog in zak en as. De prestaties van zijn team bleven achter bij de verwachtingen en daar was hij verantwoordelijk voor. Zijn ploeg Amsterdam verspeelde in de slotfase van het seizoen de landstitel en de Europa Cup. De speelsters van Amsterdam waren in tranen, Mathijssen was in tranen. Het was crisis in de hoofdstad. Hoe moesten ze die klap ooit te boven komen?
Nou, heel simpel, door keihard te werken en elkaar vertrouwen in te praten. Mathijssen nam het voortouw. Hij richtte zich op en nam de ploeg bij de hand. Amsterdam ontwikkelde zich onder zijn leiding tot een regelrechte vechtmachine, die nooit opgaf. Het onverslaanbaar geachte Den Bosch werd vier keer achter elkaar op een nederlaag getrakteerd. Amsterdam scoorde in krap een half uur drie keer tegen de Duitse angstgegner UHC Hamburg, die in de kwartfinale van de EHCC met 2-0 voor stond. En als klap op de vuurpijl werd Den Bosch in de finale om de landstitel in eigen huis kansloos van het veld geveegd. Amsterdam won zo de dubbel en beleefde een sprookje. Mathijssen lachte, Mathijssen straalde. Hij kon naar zijn criticasters een lange neus maken, maar deed dat niet. Bescheiden wierp hij zijn meiden alle lof toe.
Rick Mathijssen op de bank bij de Oranje Heren samen met bondscoach Max Caldas. Foto: Willem Vernes
De Amsterdamse coach had al eerder in het seizoen zijn afscheid aangekondigd. Mathijssen wilde van de dames overstappen naar de heren. Op het hoogste niveau, zo sprak hij resoluut. Lang bleef het stil, oorverdovend stil. Tot de hockeybond aankondigde dat Mathijssen op de felbegeerde stoel naast bondscoach Max Caldas plaats ging nemen. Wenkbrauwen werden gefronst, ook binnen de spelersgroep van Oranje. Maar een paar maanden later is Mathijssen onomstreden, leidt hij trainingen en verrast hij met zijn kennis en kunde. In juli 2020 staat Mathijssen, twee jaar na de meest ellendige periode uit zijn trainersloopbaan, op de Spelen in Tokio. Dan ben je met recht de coach van het jaar.
De tranen
Ze huilde tranen met tuiten na de gewonnen EK-finale in Antwerpen. Dat begrepen we allemaal, zo dachten we. Immers, Kelly Jonker was uit een diep dal gekropen na blessures en een vormcrisis en scoorde voor de Oranje Dames in de finale tegen Duitsland de belangrijke eerste treffer. Maar achter de prachtige tranen van de Oranje-spits zat een veel mooier verhaal. Dat kwam er pas weken later uit, toen Jonker haar afscheid bij Oranje aankondigde. Ze is in verwachting. Voor haar zijn plots niet de Spelen in Tokio, maar is de geboorte van een kleine spruit het hoogtepunt om in 2020 naar toe te werken.
De mooiste tranen van 2019 bij Kelly Jonker. Foto: Koen Suyk
De fusie
Geen proces bij een sportvereniging is zo ingewikkeld als de fusie met een andere club. Zodra het F-woord klinkt, komen plots alle sentimenten uit het verleden naar boven. Roert de vijfde colonne zich. Behoort de problematiek waarmee de club vaak al jaren te kampen heeft tot het verleden en regeert de emotie.
In Venlo zorgde dat er al meer dan een decennium voor dat een samengaan van Venlo, Tegelen en Blerick vroegtijdig werd getorpedeerd. In 2019 kwam het fusieproces plots toch in een stroomversnelling. De gemeente zette dat in gang, maar het waren de voorzitters van de drie clubs, gesteund door een groep enthousiaste vrijwilligers, die ervoor zorgden dat hun leden zich unaniem achter de fusieplannen schaarden.
Delta Venlo wordt de grootste sportclub van Limburg, die al in 2020 op het sportpark van Tegelen gaat spelen. Wij wensen ze veel succes.
De koningin van de shoot-out
We hadden hier kunnen kiezen voor de shoot-out van Lauren Stam, die in de finale van de Grand Final ijzig koel bleef en zo geschiedenis schreef door de Oranje Dames de eerste FIH Pro League Trophy te bezorgen. Maar de eer van de shoot-out van 2019 komt op naam van Josephine Timmermans. De speelster van AMVJ die in de halve finale van de Silver Cup in het Wagener Stadion op weergaloze wijze scoorde tegen Zoetermeer. Met een eenhandige turn versloeg ze de keepster en zorgde er mede daardoor voor dat haar club zich plaatste voor de finale van de Silver Cup.
Omdat de wedstrijd rechtstreeks werd uitgezonden op hockey.nl gingen de beelden de wereld over. Alleen al op het Instagram-account van hockey werd de actie van de koningin van de shoot-out 115.000 keer bekeken.
De transfer
Van de Promotieklasse naar de landskampioen. De overstap van Oliver Polkamp van Hurley naar Bloemendaal is toch wel de transfer van het jaar. De carrière van de sympathieke oud-international leek in de vergetelheid te raken, maar daar dacht Polkamp zelf anders over. Toen hij las dat de Belg Manu Stockbroekx vertrok bij Bloemendaal stuurde hij gekscherend coach Michel van den Heuvel een berichtje met de tekst: ‘Je weet me te vinden‘.
Dat wist Van den Heuvel zeker, waarna de transfer zo was beklonken. Een overstap waar beide partijen maar wat blij mee zijn, want Polkamp dendert als herboren langs de lijn bij de Mussen die fier bovenaan in de Hoofdklasse staan.
Oliver Polkamp tijdens de hoofdklasse competitiewedstrijd Bloemendaal-HGC (4-0). Foto: Koen Suyk
De comeback
Hij wil zelf niet meer worden gezien als de hockeyer die wonderbaarlijk herstelde van een tumor in zijn arm. Dennis Warmerdam is patiënt af en weer gewoon hockeyer bij hoofdklasser Pinoké. Bij de afsluiting van het jaar kunnen we er echter niet omheen om de terugkeer van Warmerdam op het hoogste niveau als de comeback van 2019 te kwalificeren. We nemen nog een keer diep onze pet voor Warmerdam af en hebben het dan (hopelijk) nooit meer over de tumor in zijn arm.
Hieronder kun je kijken naar zijn goal in de openingswedstrijd tegen Amsterdam. De 2-3, bijna de winnende. Een lekkere goal van gewoon een heel goede hockeyer.
De Heintje Davids
Voor de Heintje Davids Trofee van 2019 hebben we meerdere gegadigden. Wat te denken van Sjoerd de Wert en goudhaantje Philip Meulenbroek, die het gehavende Kampong vorig seizoen te hulp schoten en bijna nog aan de landstitel hielpen. Het eigenlijk gestopte duo vloog tussen twee playoff-wedstrijden door nog even vrolijk naar Barcelona om met hun oude maten feest te vieren.
Philip Meulenbroek juicht na weer een treffer. Foto: Willem Vernes
Een andere gegadigde is Wouter Jolie, inmiddels twee jaar gestopt bij Bloemendaal en een gewaardeerd analist bij hockey.nl. Toen zijn cluppie vanwege blessures ernstig een personeelstekort had, draafde de verdediger gewoon weer op. De oud-international speelde bij de landskampioen mee alsof hij nooit is weggeweest.
Maar de Heintjes Davids Trofee van 2019 gaat naar Elsemiek Groen, die wederom werd opgetrommeld bij Amsterdam dat te kampen had met legio blessures. De Amsterdamse krijgt de trofee niet alleen omdat ze weer eens soepel meedraaide, maar vooral door haar antwoord op de vraag wanneer ze nu precies was gestopt: ‘Ik weet het niet. Ik heb geen flauw idee wanneer ik precies gestopt ben in Dames 1.’
Wij tippen Groen nu alvast als kandidaat voor de Heintje Davids Trofee van 2020.
De scheidsrechter
Op deze plek dit keer geen Coen van Bunge, de internationale toparbiter die met zijn uitlegvideo’s van de spelregels in 2019 een regelrechte YouTube-hits scoorde. Maar Jan Kors, die op negentigjarige leeftijd bij Cartouche zijn laatste wedstrijd floot. Wat een baas.
De opluchting
27 oktober 2019 gaat de boeken in als De Opluchting van 2019 voor het Nederlandse hockey. Een zucht van verlichting en een kreet van vreugde gingen die zondagmiddag om 17.42 uur door het Wagener Stadion, nadat de Oranje hockeymannen zich met een eclatante 6-1 zege op Pakistan plaatsten voor de Olympische Spelen van Tokio 2020.
De dag eerder staat in de geschiedenisboeken als De Schrik van 2019. De vooraf als kansloos bestempelde Pakistanen profiteerden optimaal van een door angst en spanning verlamde Nederlandse ploeg. Met 4-4 kwam de ploeg van coach Caldas heel, heel goed weg. Immers, die laatste strafcorner die door Mink van der Weerden tegen de touwen werd geramd, was helemaal geen corner. Met angst en beven werd uitgekeken naar de tweede olympische kwalificatiewedstrijd. Dat bleek onterecht. Caldas pepte zijn mannen met een persoonlijke peptalk op, waarna de Oranje-spelers de Aziaten ondersteboven speelden. De zucht van opluchting overstemde na afloop de kreten van vreugde.
De vechtlust
Blessures zijn onlosmakelijk verbonden met sport. Ook in 2019 werden diverse hockeysters getroffen door nare blessures. Wat te denken van Roos Knijff, die eerste keepster van SCHC zou worden, maar bij een training met Jong Oranje haar voorste kruisband afscheurde. Of Kampong-speler Jasper Luijkx, die net hersteld van zijn vorige knieblessure wederom zijn knie verdraaide. De diagnose: voorste kruisband gescheurd, een beschadigde buitenste knieband en een botkneuzing. Of Senna Bombach, net begonnen bij haar nieuwe club Tilburg, die haar kruisband scheurt nog voor de competitie begonnen is. Voor alle drie is het einde seizoen. Lovenswaardig is de manier waarop ze met hun blessures omgaan. Strijdvaardig werken ze aan hun herstel om in 2020 zo snel mogelijk weer op het veld te kunnen staan.
Zonder anderen te kort te doen, werd dé vechtlust van 2019 getoond door Sam Ward. De Engelsman liep ernstig hoofdletsel op doordat hij een bal vol in zijn gezicht kreeg tijdens het olympisch kwalificatieduel met Groot-Brittannië tegen Maleisië. In zijn gezicht en oogkas zitten platen om de fracturen te herstellen. Ondanks de ingreep, is zijn netvlies zo beschadigd dat zijn zicht minder is. De beelden van het ongeluk zijn gruwelijk, net als de foto’s die Ward zelf deelt via zijn Instagram. Maar wie denkt dat Ward bij de pakken neer gaat zitten, heeft het mis. Ward droomt alweer van een gouden medaille op de Spelen. Ongekend.
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.