Herfstrapport HK (D): Tina Bachmann top, SCHC twijfelgeval

De eerste competitiehelft van de Livera Hoofdklasse Dames zit erop. Een uitstekend moment om de tussenbalans op te maken. Wie heeft een goed herfstrapport en wie gaat de winterstop in met een hoop huiswerk? Vandaag: de toppers, de tegenvallers en de twijfelgevallen van de Hoofdklasse.

TOPPERS

Tina Bachmann

Na twee seizoenen verliet Tina Bachmann afgelopen zomer haar club SCHC, waar ze niet helemaal meer op één lijn met haar team zat. Ze herpakte zich bij Oranje-Rood.

Onder leiding van Bachmann ging Oranje-Rood aanvallender spelen en werd het verschil met de top drie kleiner. Na dertien competitiewedstrijden staan de Eindhovenaren vierde met 29 punten, slechts één punt achter Amsterdam en SCHC, die pas één keer tegen Den Bosch hebben gespeeld. Oranje-Rood slaagde er in twee wedstrijden tegen Den Bosch knap in om vier punten in de wacht te slepen.

Zelf zegt Bachmann dat ze voortborduurt op het werk van Toon Siepman, de vorige hoofdcoach, die met Oranje-Rood een barrière doorbrak door zich (twee keer) voor de play-offs te plaatsen. Maar een deel van het succes dit seizoen is ook te danken aan een gewaagde keuze van Bachmann. Zij besloot om niet Yibbi Jansen, volgens velen het grootste strafcornertalent van Nederland, maar Valerie Magis de meeste strafcorners te laten nemen, omdat Magis in haar ogen niet alleen goed kan slepen, maar ook goed kan flatsen en slaan.

Daarmee maakte Bachmann zichzelf kwetsbaar, maar haar keuze pakte goed uit. Magis scoorde acht keer uit een strafcorner (samen met Gitte Michels van Hurley het vaakst van iedereen in de Livera Hoofdklasse Dames) en had een belangrijk aandeel in de goede resultaten van Oranje-Rood.

Tina Bachmann maakte een goede start met Oranje-Rood. Foto: Koen Suyk

Ginella Zerbo

In de eerste competitiehelft was Ginella Zerbo in de vorm van haar leven. Met de tip-in als haar specialiteit maakte ze zestien doelpunten, waarvan dertien veldgoals. Op de topscorerslijst staat ze een straatlengte voor op haar achtervolgers Frédérique Matla (Den Bosch), Eva de Goede (Amsterdam) en Valerie Magis (Oranje-Rood), die negen keer scoorden. Haar beloning: bondscoach Alyson Annan selecteerde Zerbo voor de Champions Trophy in Changzhou in China, die zaterdag begint.

Ginella Zerbo was de eerste competitiehelft in bloedvorm. Foto: Willem Vernes

Den Bosch

Zelfs zonder dribbelkoningin Lidewij Welten en spelverdeelster Marloes Keetels staat Den Bosch na dertien competitiewedstrijden bovenaan, twee punten boven de directe achtervolgers SCHC en Amsterdam. Het zegt veel over de kwaliteit van de Bossche Bazen, die zelfs zonder twee van hun beste speelsters de aanvallen van SCHC en Amsterdam wisten af te slaan.

Alleen tegen Oranje-Rood had Den Bosch het moeilijk: in twee wedstrijden tegen de Eindhovenaren kwamen de Bosschenaren niet verder dan één gelijkspel. Het is vooralsnog een van de weinig smetjes op het seizoen van Den Bosch, dat op weg lijkt naar de twintigste landstitel.

Den Bosch viert een doelpunt in de gewonnen wedstrijd tegen SCHC. Foto: Willem Vernes

Twijfelgevallen

SCHC

Het mooiste hockey van de eerste competitiehelft werd zonder twijfel gespeeld in Bilthoven. SCHC speelde af en toe heerlijk combinatiehockey met aanvallen om van te smullen. Niet voor niets is Stichtsche momenteel de meest scorende ploeg van de Livera Hoofdklasse Dames met veertig goals.

Met nieuwkomers als Wereldspeelster van het Jaar Delfina Merino en international Laurien Leurink waren de ambities van SCHC ook duidelijk. Maar hardop uitspreken dat ze voor de landstitel gaan, doen ze in Bilthoven niet graag. Wellicht een teken dat het zelfvertrouwen van de ploeg nog moet groeien.

Zonder Xan de Waard speelde SCHC tegen het gehavende Den Bosch, dat de geblesseerde Lidewij Welten en Marloes Keetels miste. Het was het ultieme moment om zelfvertrouwen te tanken. Een overwinning op Den Bosch zou als brandstof richting de play-offs kunnen dienen. Maar die kans greep de ploeg van coach Nettie van Maasakker niet. Het verloor met 2-1.

Bovendien speelden de Bilthovenaren teleurstellend gelijk tegen Hurley, Kampong en Laren. Het is nu aan hen om in de tweede seizoenshelft de twijfels weg te nemen. Kwaliteit hebben ze genoeg.

Carlien Dirkse van den Heuvel en Caia van Maasaker (SCHC) nemen wat tactische zaken door. Foto: Willem Vernes

Amsterdam

Na de anticlimax van Amsterdam eind vorig seizoen met het verliezen van de play-off-finale en de vierde plaats op de EuroHockey Club Cup zullen ze bij Amsterdam blij zijn dat niet zij, maar SCHC dit jaar als grootste uitdager van Den Bosch worden gezien. Met het vertrek van routiniers Jacky Schoenaker, Julia Müller en Anouk Lambers raakte Amsterdam een hoop ervaring kwijt. Dat werd op de komst van Charlotte Adegeest (Hurley) na opgevangen met eigen jeugd.

Ondanks de aanwezigheid van Kelly Jonker, Kitty van Male en Charlotte Vega uitte het probleem van Amsterdam zich in het begin van het seizoen vooral in het (gebrek) aan scorend vermogen. Maar in de laatste twee wedstrijden – tegen Laren (7-2) en tegen hdm (2-6) – scoorde Amsterdam opeens dertien keer. De vraag is nu of Amsterdam die stijgende lijn na de winterstop kan voortzetten.

Amsterdam juicht na een doelpunt tegen Oranje-Rood. Foto: Willem Vernes

Tegenvallers

Kampong

Het liefst wilde Kampong zich dit jaar mengen in de strijd om de play-offs, maar na een veelbelovende start is de ploeg van Santi Freixa nog voor de winterstop alweer afgehaakt. Natuurlijk heeft Kampong minder kwaliteit dan de top vier. Maar dat neemt niet weg dat de Utrechtse formatie met deze selectie meer punten had moeten halen dan de negentien die ze nu hebben.

De blessures van Michelle Fillet, Chiari Tiddi, Pam Imhof en Marieke van der Vis zorgden ervoor dat Kampong niet altijd op volle oorlogssterkte was. Desondanks hockeyde het vaak best aardig. Kampong heeft meer hockeyend vermogen dan Laren, dat hoger staat. Alleen haalt het te weinig rendement uit de strafcorner en mist het voorin een spits als Sophie Bray, die twee jaar geleden zestien doelpunten maakte.

Kampong-coach Santi Freixa geeft zijn speelsters aanwijzingen. Foto: Koen Suyk

hdm

hdm is geen schim meer van het team van vorig jaar. Toen draaide de ploeg van Sonja Thomann een goed seizoen en eindigde het voor het eerst sinds 1993/1994 in het linkerrijtje: als nummer zes.

Met Mila Muyselaar (Laren) vertrok een van de beste speelsters van hdm, dat dit jaar een nogal ronduit teleurstellend seizoen kent. In dertien wedstrijden haalde hdm slechts elf punten. Het verloor acht keer.

Volgens Thomann speelt de jonge leeftijd van haar ploeg een belangrijke rol in de wisselende prestaties. ‘Vorig seizoen zaten we in de positieve flow en zat het ons soms mee. Als er iets positief gebeurt, gaat iedereen daar gemakkelijk in mee. Dit seizoen zit het tegen, dan verliezen we te snel de structuur en het vertrouwen. Dan duurt het in het veld net allemaal iets te lang, gaan we twijfelen aan onszelf,’ aldus Thomann. Aan haar de taak om haar ploeg in de tweede seizoenshelft op de rit te krijgen.

Pien van Nes en Julia Verschoor balen van de zoveelste nederlaag. Foto: Willem Vernes

Voorspelbaar competitieverloop

De achterstand van nummer vijf Laren op nummer vier Oranje-Rood bedraagt acht punten. Te groot, denken wij. Met Den Bosch, Amsterdam, SCHC en Oranje-Rood zijn de vier deelnemers van de play-offs zo goed als bekend.

In de onderste regionen is de strijd evenmin spannend. Het zwakke Groningen, onder leiding van de jonge coach Julian Steen, staat met twee punten stijf onderaan. Ze moeten alle zeilen bijzetten om hun achterstand van vier punten goed te maken op Bloemendaal en Huizen, die vijf punten minder dan hdm hebben en de play-outs waarschijnlijk niet meer zullen ontlopen.

De middenmoot – Kampong, Hurley, Pinoké en hdm – speelt na de winterstop in principe nergens meer om. Enig pluspunt: het verschil binnen de top vier is kleiner geworden. Dat belooft wat voor de play-offs.