Van bomvolle agenda naar leeg zaaljaar: ‘Zonde, maar niet onbegrijpelijk’

Een bittere pil voor de nationale zaalteams: het dubbel-WK in Luik gaat komende maand niet door vanwege de coronapandemie. Voor bondscoaches Marieke Dijkstra en Kristiaan Timman komt er zo op een wrede manier een einde aan het zaalseizoen dat vooraf zo mooi leek te zijn.

Een EK én een WK zaal in een jaar. Het zou pas de tweede keer zijn dat een internationaal zaalseizoen zo intens gevuld was. Alleen in 2018 stonden beide toernooien ook in hetzelfde jaar op het programma. Hoe druk het toen was, zo rustig is het nu voor de Nederlandse ploegen.

‘Ik vind dit echt balen. Je houdt er rekening mee, maar je hoopt toch dat het WK doorgaat’, reageert Marieke Dijkstra. De bondscoach van de zaalmannen was in haar tuin bezig toen ze het nieuws te horen kreeg. ‘Het is heel zonde, maar het is niet onbegrijpelijk als je ziet hoe de wereld ervoor staat.’

Timman eind november tijdens een training van de zaalvrouwen in Utrecht. Foto: Bart Scheulderman

De gezondheidssituatie in België en de grote mate van onzekerheid rondom de omikronvariant van het coronavirus deed de internationale hockeyfederatie FIH besluiten om het WK te schrappen. Vorige maand verdween het EK, dat eigenlijk vandaag zou beginnen, al van de kalender van dit zaalseizoen.

‘Het EK leek mij haalbaarder dan het WK’, reageert Kristiaan Timman, verantwoordelijk voor de vrouwenploeg. ‘Maar ook na het nieuws over het EK hielden we hoop. Het is een cliché, maar zolang het hoge woord er niet uit is, houd je ook rekening met een goede afloop. Je klampt je vast aan signalen. Dat Namibië hun tickets had geboekt bijvoorbeeld. Ook zij hadden nog geen slecht bericht ontvangen van de organisatie. Dan denk je toch: zou je het dan? Wellicht? Misschien dat…?’

Spitsuur in de appgroep

Maar maandag viel alsnog het doek voor het enige mondiale zaaltoernooi. Pats, boem, over en uit.

Het was uiteraard spitsuur in de appgroep van de Oranjemannen. ‘Voor de een zou het zijn eerste WK zijn, voor de ander wellicht zijn laatste’, verzucht Dijkstra. ‘Het nieuws wordt door iedereen ook anders verwerkt. Bij de een komt het keihard binnen en bij de ander komt het besef wat later.’

Niettemin is de teleurstelling logischerwijs groot. Met de afgelasting van het WK zit het zaaljaar erop voor Dijkstra’s ploeg. ‘Nu kunnen we ruimte in het budget houden om voor het EK in december een goede voorbereiding te draaien. Sowieso komen we met z’n allen nog een dag bij elkaar om het traject waardig af te sluiten.’

Zaalinternationals Teun Rohof en Tijn Lissone met assistent-bondscoach Robert Tigges. Foto: Willem Vernes

De groep van Timman komt nog wel in actie. ‘We gaan dinsdag naar Düsseldorf voor een serie oefenwedstrijden tegen Duitse clubteams. Die spelen in eigen land nog om het kampioenschap, dus die staan op scherp. Natuurlijk gaan we daar het beste ervan maken. Maar het voelt natuurlijk ontzettend zuur dat een voorbereidingsstage uiteindelijk het hoogtepunt van dit zaalseizoen met Oranje wordt.’

Hardop denkend: ‘We hebben ook nog twee oefenwedstrijden tegen Namibië staan. Als zij naar Europa komen, laten we die misschien nog wel doorgaan. Dat hangt er ook vanaf hoe onze speelsters daarin staan. Er zijn meiden die onbetaald verlof hebben opgenomen of tijdelijk zijn gestopt met hun studie. Het gaat er ook om wat zij willen.’

Het EK voor B-landen gaat (nog) wel door

De zaalvrouwen oefenden afgelopen week nog tegen België. Pijnlijk gegeven: zij spelen over tweeënhalve week wél een EK. Het toernooi voor B-landen, waar de Belgische vrouwen onder vallen, gaat namelijk vooralsnog wel door. ‘Natuurlijk gaat het weleens door je hoofd, of er niet alsnog een EK kan worden gehouden. Ergens in een land waar het wel kan’, geeft Timman toe. ‘Maar ik weet ook dat je zo’n toernooi niet zomaar ergens anders optuigt. En bovendien: je ziet hoe hard het virus rondgaat. Hoe redelijk is het dan, dat je zoiets wenst?’

Voor Dijkstra rest de herinnering aan een zaaljaar dat compleet anders verliep dan gehoopt. ‘Toen ik vorige week de ploeg in oefenwedstrijden in Duitsland zag spelen, dacht ik: dit kan iets moois worden. Het is jammer dat we onze potentie niet kunnen laten zien.’