Duizend kinderen, tientallen internationals en een hoop oranje enthousiasme. Op het complex van Den Bosch werd woensdag de Rabo Hockey Fandag gehouden – een middag waarin de jeugd niet alleen handtekeningen scoorde, maar ook panna’s gaf, knuffels uitdeelde en meezong met hun helden. De dag leverde vooral een ding op: blije gezichten. Bij de kleine talenten én hun grote voorbeelden.
Als Roos (10) de grote, zwarte microfoon onder haar neus geschoven krijgt, klinkt er even geen geroezemoes. Dan verschijnt er op haar gezicht een glimlach van oor tot oor. Eentje die verraadt dat er bij de speelster van De Pelikaan een heleboel grote-mensen-tanden op komst zijn. Ze verzamelt haar moed en stelt een vraag. ‘Mag ik jullie een knuffel geven?’, galmt er door de microfoon. In het midden staan Jip Janssen, Sanne Koolen en Frédérique Matla die direct smelten. Ze trakteren de kleine Brabantse op een warme grouphug. Met Roos als trots middenpunt.
‘Mama zei tegen me dat ik mijn vraag gewoon moest stellen. Ik ben heel blij dat ik het gedurfd heb’, zegt ze met een stem die nog natrilt van spanning. Haar ogen staan groot en glinsteren, nog helemaal onder de indruk van wat er net is gebeurd.
De Moergestelse zoektocht naar Freeke Moes
Nienke (11) en Leia (12) aanschouwen het hele gebeuren. Ze zijn druk in discussie met elkaar of ze de drie internationals ook een vraag durven stellen. Telkens als de een de moed verzameld heeft, krabbelt de ander weer terug. ‘We zijn eigenlijk op zoek naar Freeke’, vertelt Leia, terwijl Nienke instemmend knikt. Ondertussen laat ze de achtergrond van haar telefoon zien. Een selfie met Freeke Moes. Leia en Nienke komen uit hetzelfde dorp als de aanvaller van Amsterdam. Namelijk het Brabantse Moergestel. En ze hockeyen bij dezelfde club, als waar Moes ooit begon. Uit hun rugzak toveren de twee het gele clubtenue uit Oisterwijk, van HOCO. ‘We hebben al een handtekening van Freeke. Hier, op onze mouw. Maar hij is wat vervaagd.’
Renée van Laarhoven vierde op de Rabo Fandag haar 28ste verjaardag. Foto: Willem Vernes
Handtekeningen, knuffels en een stortvloed aan vragen aan internationals zijn woensdagmiddag op Den Bosch even de normaalste zaak van de wereld. Zo dichtbij je helden kom je alleen tijdens de Rabo Hockey Fandag – een jaarlijks feestje dat de hockeybond organiseert voor jonge fans. De editie in de Brabantse hoofdstad trok zo’n duizend kinderen. In de ochtend mochten elf teams die een prijs hadden gewonnen het veld op met hun idolen, terwijl de middag openstond voor alle hockeyliefhebbers tussen de negen en twaalf jaar. Verspreid over de dag kwamen alle internationals in actie: de één tijdens een clinic, de ander bij een quiz of handtekeningensessie.
Ze hebben vanmiddag allemaal voor me gezongen. Ik vind dit echt een heel leuke dag. Sta echt te genieten. Renée van Laarhoven
Een veld verder staan Derck de Vilder en Renée van Laarhoven in een pannakooitje, ramvol met kinderen die maar wat graag een balletje door de benen spelen van de internationals. Van Laarhoven heeft nog geen stap gezet of Job (10) tikt ‘m door haar benen. De Vilder lacht: ja, nu ben je af! Hij is bijna nog enthousiaster dan Job. Van Laarhoven verlaat lachend het veldje. Ze is vandaag 28 jaar geworden en viert haar verjaardag met duizend kinderen in Den Bosch. ‘Ze hebben vanmiddag allemaal voor me gezongen’, lacht ze. De aanvoerder van SCHC straalt. ‘Ik vind dit echt een heel leuke dag. Ik zie het totaal niet als een verplichting. Ik sta echt te genieten.’
Aan de andere kant van het veld staat – hoe kan het ook anders – Duco Telgenkamp bij een afrond-oefening. Push je de bal in de linker- of rechterkruising, krijg je het meeste aantal (1000) punten. Een voor een geeft hij de jonge liefhebbers tips. ‘Oef, dat was bijna raak. Misschien kan je je stick iets schuiner houden’, moedigt hij aan. Telgenkamp begon de dag in Den Bosch ietwat onwennig. Tijdens de spelerspresentatie aan het begin van de middag – compleet met vuurwerk, rookmachines en een oranje loper – vergat de spits even te zwaaien naar het publiek. Toen zijn teamgenoten – die hem voorgingen – dat naar hem riepen, stak hij nog snel zijn armen uit zijn zakken. ‘Ik had eigenlijk geen idee wat ik moest doen. We konden tijdens het wachten ook niet zien wat de rest deed. Ik ben blij dat ik nog even doorkreeg dat ik moest zwaaien’, lacht hij.
De vlugge zwaai van Duco Telgenkamp. Foto: Willem Vernes
Zweten tijdens de karaoke
Als hem de vraag gesteld wordt wie van de Oranjemannen nou de grootste kindervriend is op zo’n dag, heeft hij z’n antwoord binnen no-time klaar. ‘Dat is Joep de Mol. Joep houdt van iedereen’, vertelt hij. De elfjarige Mees vangt het antwoord op en spitst zijn oren. De tiener van Berkel-Enschot is op zoek naar zijn idool, maar kan de lange verdediger nergens vinden.
Onze grootste kindervriend? Joep de Mol. Hij houdt van iedereen. Duco Telgenkamp
Een kwartier later – via de stormbaan, de hockeyquiz, op de foto met de wereldbeker en een verzameling handtekeningen – is De Mol toch terecht. Hij zit namelijk samen met Tijmen Reyenga bovenin het stadion. In de kleedkamer is hij druk met een karaoke-set. Het is de vraag of er ooit zoveel herrie uit die ruimte heeft geklonken. De Mol en Reyenga staan geen seconde stil en zorgen tijdens ‘Baila de Gasolina’ voor de juiste aanmoediging, terwijl een groep van twintig kinderen de longen uit hun lijf schreeuwt. Terwijl De Mol ritmisch op de muur mee klapt, roept Reyenga dat het echt nog wel een beetje harder kan. Hij trakteert Mirza (10) op een high-five nadat hij flink in de microfoon gezongen had. ‘Ik zweet me kapot’, lacht Reyenga, als de groep weer naar buiten gaat. ‘Ik ook’, beaamt De Mol, die het moment van rust aanpakt, om dan maar samen met zijn vriend een lied te zingen.
Kindervriend Joep de Mol. Foto: Willem Vernes
Met hun beste Amsterdamse accent, in volle Hazes-stijl, hangen de twee Brabanders nonchalant op een barkruk — een been op de grond, microfoon in de hand. Ze zetten Kleine Jongen in, het liedje kennen ze als hun broekzak. Nog vóór het refrein inzet, duiken twee meisjes van Warande de kleedkamer in en roepen hun verzoeknummer: Boevenpad van de Bankzitters. Het Hazes-duet verandert spontaan in een kwartet, waarbij de jongens met plezier hun microfoons afstaan voor een nieuwe wending.
Het is toch niet normaal. Al die kinderen? Het is echt zo druk. Ik realiseer het me nog niet helemaal. Ik had echt geen idee wat ik moest verwachten. Pam van der Laan
De honderden handtekeningen van Pam van der Laan
Terug buiten, weer een veld verder, staat Pam van der Laan al een minuut of tien op exact dezelfde plek. Ze is onderweg naar een oefening die ze moet begeleiden, maar besloot in te gaan op een handtekeningverzoek. En wat woensdag op Den Bosch wel duidelijk was: als er eentje gaat, komen ze allemaal. Om dat te voorkomen, was afgesproken pas aan het einde van de middag tijd te maken voor selfies en krabbels. ‘Ik ben begonnen en kan nou niet meer weg’, lacht Van der Laan, die haar ogen uitkijkt op haar eerste Rabo Hockey Fandag. ‘Het is toch niet normaal. Al die kinderen? Het is echt zo druk. Ik realiseer het me nog niet helemaal. Ik had echt geen idee wat ik moest verwachten’, vertelt ze. ‘Oh nee, mijn pen is al leeg’, concludeert ze daarna. Waarna ze zich tegenover de kinderen verontschuldigt. Vastberaden rechtstreeks naar haar oefening te lopen, wordt ze onderweg weer staande gehouden. ‘Ah, dat is een team van Huizen. Daar moet ik wel mee op de foto’, zegt ze met liefde voor haar oude club.
Hoewel de fandag op Den Bosch gehouden werd, terwijl alleen het zuiden van het land vakantie heeft, zijn er ook voldoende tenues van regio midden en noord te ontdekken. Bijvoorbeeld shirtjes van Huizen, Strawberries en IJsseloever. Sommige basisscholen van boven de rivieren hebben een oogje toegeknepen, omdat ze hun hockeyende leerlingen een leuke dag gunden.
De handtekening van Pam van der Laan. Foto: Willem Vernes
Kiest Jip Janssen voor hockey of TikTok?
Als Thierry Brinkman, Joosje Burg en Jorrit Croon verschijnen bij de mini-persconferentie, staat het opnieuw vol met kinderen. Brinkman blijkt vijf sticks per jaar te verslijten, terwijl Burg het meestal maar met eentje doet. Als Fiene (10) een vraag stelt die Croon niet helemaal begrijpt, geeft hij als antwoord: gelukkig kan ik goed hockeyen. Met zijn gevatte antwoord, maakt hij de vijftig kinderen smakelijk aan het lachen. Die waren later maar wat benieuwd wat voor antwoord Jip Janssen ging geven op de vraag van de twaalfjarige Friso. Hij wilde namelijk weten wat Jip nou liever doet. Hockeyen of TikToks maken. Janssen moet lachen. Hij zegt dat hij eigenlijk niet kan kiezen, maar dat hij zo van hockey houdt, dat hij bijna met zijn stick naar bed gaat.
Internationals net zo uitgeput als de kinderen naar huis
Als aan het einde van de middag op het hoofdveld de stem van Danilo Kuiters (een Amsterdamse volkszanger) door de boxen knalt, delen op het midden van het veld de spelers van Oranje ondertussen voor het laatst hun handtekeningen uit. Als Danilo Ik Ga Zwemmen van Mart Hoogkamer covert, zingen alle duizend kinderen met hun laatste beetje energie mee. Terwijl ze vlak daarna uitgeput naar huis gaan. Net als de spelers van Oranje.
En de Moergestelse Nienke en Leia? Die hebben Freeke Moes niet meer gezien. Zij was er alleen in de ochtend. ‘Niet zo erg hoor. Onze shirtjes staan helemaal vol met andere handtekeningen.’
De vragenzee voor Jorrit Croon, Joosje Burg en Thierry Brinkman. Foto: Willem Vernes
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.