Were Di doet opeens bovenin mee: ‘Play-offs nooit onze ambitie’

Vorig seizoen was Were Di vooral bezig om zich te handhaven in de Promotieklasse. De Tilburgers speelden zich pas in de voorlaatste ronde veilig. Dit jaar ziet er heel anders uit voor de ploeg van Eric van der Pol, die bovenin meedraait. Dat er dit weekend nipt werd verloren van Victoria (1-2), doet daar niets aan af. ‘Veel teams zitten nog in een overgangsperiode.’

‘Ren eerst maar even naar de cirkelrand, wie weet komt de bal daar wel!’ Van der Pol zegt het met een grijnsje rond zijn mond tegen speelster Femke van Casteren, die na een groene kaart het veld weer in mag. Even daarvoor is zijn ploeg op een 1-2 achterstand gekomen. Hij heeft er nog lol in, maar een Tilburgse eindsprint blijft uit en dus valt het resultaat deze week een keer tegen. ‘Duitse ploegen deden dat ook altijd. Als je uit een man-minder-situatie komt, eerst even naar voren, en dan pas terug naar je eigen positie,’ legt hij uit aan publiek dat in de buurt van de dug-out langs de kant staat.

Na afloop stelt aanvoerder Maud van der Velden dat haar team zondag in de eerste helft duidelijk moest opstarten. ‘We kwamen niet echt lekker in een flow,’ peinst ze. ‘In de rust konden we niet echt punten aanwijzen die beter moesten. Het ging ‘wel prima’. Maar ja, met ‘prima’ ga je het niet redden, dat blijkt wel.’

Een handvol strafcorners leverde niets op voor Were Di. Aanvoerder Maud van der Velden staat klaar als stopper (midden). Foto: Jan Kruijdenberg

Bloedspannende jaren

In het derde kwart kwam Were Di na een mooie aanval op 1-0. ‘Dat was heel goed, maar dat het dan zó snel alweer 1-1 staat, dat is echt niet goed,’ stelt de captain over de gelijkmaker, die twee minuten later al in het net lag. Ze is realistisch: ‘Het is balen, maar er is geen man over boord. Dit soort wedstrijden zitten er ook tussen.’ Die gelijkmaker kwam van Claire Moerman, die Were Di zondag eigenhandig de nek omdraaide. De Rotterdamse spits maakte vier minuten voor tijd de winnende uit een strafbal, waardoor de tweede seizoensnederlaag van de Tilburgers een feit was.

Na die 1-2 probeerde de ploeg van coach Van der Pol nog een gelijkmaker te forceren, maar dat zat er niet in. ‘We kunnen beter, hoewel ik denk dat ons niveau ten opzichte van vorig jaar hetzelfde is. Ik denk eerder dat het algehele niveau van de promotieklasse is veranderd. Veel teams hebben een nieuwe coach en zitten daardoor nog in een soort overgangsperiode, terwijl er bij ons veel hetzelfde is gebleven en we meteen door kunnen met waar we al mee bezig waren.’

Dat is goed nieuws voor Were Di, dat een aantal bloedspannende jaren achter de rug heeft. In het eerste seizoen onder Van der Pol (22/23) degradeerde Were Di naar de Overgangsklasse, via de play-outs. Een jaar later keerden de Brabanders via diezelfde nacompetitie weer terug op het tweede niveau. Vorig seizoen eindigden ze op een fraaie zevende plek, maar die gaf wel een beetje een vertekenend beeld. Tot op de voorlaatste dag vreesden ze voor play-outs en zelfs rechtstreekse degradatie. De nummers elf en twaalf gaan er immers rechtstreeks uit.

Bedrukte gezichten bij de Tilburgers na het 1-2 verlies van Victoria. Foto: Jan Kruijdenberg

Let maar niet op Were Di?

Dit seizoen begon Were Di wat stroef. Het was bijna oktober toen er voor het eerst werd gewonnen. Maar daarna had de ploeg de smaak te pakken en won in totaal vier keer op rij. Onder meer linkerrijtjeteams als Huizen (3-2) en Leiden (1-0) werden verslagen, waardoor Were Di opeens bovenin meedraaide. Aan die fraaie reeks kwam dus zondag een eind tegen Victoria.

Van der Velden: ‘Het was vandaag niet veel slechter dan andere wedstrijden. De verschillen zijn klein, we hebben een paar keer gewonnen en dan kom je ineens tweede te staan. Nu staan we derde, maar stel dat je volgende week verliest, dan sta je alweer zesde of zevende.’

Let maar niet op ons, lijkt het tussen de regels door bijna. ‘Natuurlijk betekent het dat je goed bezig bent. Maar we hebben nooit de ambitie gehad om play-offs te gaan spelen.’ Dan, denkend aan hoe haar ploeg er vorig seizoen nog echt even aan moest trekken om zich vrij te spelen: ‘Je zet jezelf wel in een heel fijne positie nu. Want handhaven is het doel. Met zoveel punten doe je daar nu goede zaken voor, en zit er minder druk daarop.’

Over andere doelen wil ze nog niet nadenken, hoewel ze zich realiseert dat dat wel moet, mocht haar ploeg na de winterstop nog altijd in de bovenste regionen rondhangen. ‘Zeker. Nu is het gewoon superleuk, we zijn lekker in vorm. Daarom baal ik ook zo van deze nederlaag.’