GHBS naar Maastricht: ‘Voelt als de andere kant van de wereld’

Ze tilde de gigantische zilveren beker een jaar geleden al eens de lucht in met tien van haar huidige teamgenoten. Jolijn Heijnen is de aanvoerder van GHBS en staat in de halve finale van de in Groningen zo geliefde Silver Cup. Ook die horde moet gewonnen worden, want de titelverdediger wil maar een ding: de trofee opnieuw mee naar huis. 

Maar daarvoor moet de ploeg een enkele reis van minimaal 330 kilometer afleggen. GHBS is namelijk geloot tegen – je gelooft het niet – Maastricht. Er is praktisch geen club verder gelegen in Nederland dan dat. In perspectief: met de kilometers die de ploeg vrijdag maakt, reis je vanuit Groningen ook rechtstreeks naar Kopenhagen. Inderdaad, de hoofdstad van Denemarken.

‘Toen er twee weken geleden geloot werd, hoopten we met z’n allen maar één ding…’, begint aanvoerder Jolijn Heijnen. ‘Als het maar geen Maastricht wordt. En als het dan toch zo is, laat het dan alsjeblieft thuis zijn..’ Dat was de goden verzoeken natuurlijk. Want GHBS mag zich op maken voor een bezoek aan Zuid-Limburg. 

Jolijn Heijnen tijdens de Silver Cup-finale van vorig seizoen in en tegen Venlo. Foto: Willem Vernes

En zo eenvoudig is dat niet. Want voor zo’n trip door Nederland moet heel wat gebeuren. Zo moest er een bus geregeld worden met chauffeur, want eerst vier uur gefocust autorijden en daarna een wedstrijd spelen, zag de groep niet zitten. Maar ook op het werk moest er het een en ander gebeuren: niet iedereen kon vrij krijgen voor een bekerpotje. ‘Ik werk zelf als verpleegkundige, maar we hebben nog meer teamgenoten die in zorg of in het onderwijs werken. Zij konden de vrijdagmiddag niet vrij krijgen’, vertelt de aanvoerder. ‘De bus rijdt vrijdag speciaal langs mijn werk.’

Geen tijd voor een warming-up in Maastricht

De bus met chauffeur is verder gevuld met publiek en vertrekt om 15.30 uur vanuit de metropool van het Noorden. De snelle rekenaar weet dat de wedstrijd van 20.30 uur met het vrijdagmiddag-verkeer zomaar in gevaar kan komen. ‘We doen een deel van de voorbereiding in de bus. Waarschijnlijk hebben we in Maastricht geen tijd meer voor een warming-up. We zullen veel op en neer gaan lopen onderweg. Ach, dat hoeft allemaal geen probleem te zijn. Dat hebben we uit bij IJsseloever al eens meegemaakt. Toen wonnen we ook.’

Een busreis van minimaal een uur of vier dus. Wat gaan ze in vredesnaam doen al die tijd? ‘We komen uit Groningen, voor ons is het normaal om lange afstanden af te leggen. Een uur of twee is voor ons niet vreemd.’ Maar de reis naar Maastricht is het dubbele van wat ze gewend zijn. Toch is de aanvoerder niet bang voor verveling: ‘We spelen een aantal vaste nummers af op Spotify. Dat hoort bij ons beker-ritueel. Ik kan je niet vertellen welke, want dat hoort ook bij dat bijgeloof. We kijken ook filmpjes terug van de vorige bekerfinale. Om weer helemaal in dat gevoel te komen.’

‘Het bekervirus is echt besmettelijk’

Want de vorige bekerfinale was een prooi voor GHBS. Toen werd Delta Venlo (in Venlo) na shoot-outs verslagen. In het hol van de leeuw, na een enkele reis van meer dan drie uur. Veel gelijkenissen met het treffen van vrijdagavond dus. ‘Ik heb zo genoten van dat moment. Het leeft enorm. Het was vorig jaar zo’n vet avontuur. Dit jaar willen we er net zo’n succes van maken. De jonge, nieuwe meiden in ons team waren er niet bij, maar voelen het ook al zo. Het bekervirus is echt besmettelijk.’

Jolijn Heijnen met de zilveren beker tijdens de Silver Cup-finale van vorig seizoen in en tegen Venlo. Foto: Willem Vernes

‘Voelt als de andere kant van de wereld’

Aan de bekerfinale heeft ze zelfs een bijnaam overgehouden. ‘De pers noemde me een koele kikker. Dat vonden mijn teamgenoten heel grappig. Tja, zo mogen ze me best blijven noemen hoor. Als we die finale maar halen. Dat wordt tegen Westerpark of Apeliotes. Dat is in ieder geval minder ver dan Maastricht.’

‘We hebben nog even nagedacht of we er een weekendje van konden maken’, vertelt Heijnen. Maar die plannen vielen al gauw in duigen. Want behalve in de Silver Cup is de groep ook nog in de race om een play-offplek voor de Overgangsklasse. Zondag treft de ploeg Houten, de koploper van de Eerste Klasse A. Die wedstrijd moet gewonnen worden om zicht te houden op een eventuele promotie. ‘Heel veel bier drinken op de terugweg zit er dan ook niet in voor ons.’

Heijen hoopt geschiedenis te schrijven. Nog nooit won een ploeg twee keer op rij een bekertoernooi. Na Deventer (uit, 2-3), Hoorn (uit, 1-3), Fletiomare (thuis, 4-2) en IJssel (thuis, 3-0) is de Limburgse hoofdstad de volgende horde. ‘Ik moet eerlijk bekennen dat ik nog nooit in Maastricht geweest ben. Het voelt ook echt als de andere kant van de wereld. Het is een interland.’

GHBS tijdens de Silver Cup-finale van vorig seizoen in en tegen Venlo. Foto: Willem Vernes