Ook ‘broertje Koolen’ pakt paasprijs: ‘Deze heeft Sanne nooit gewonnen’

Terwijl Sanne Koolen zich op Tweede Paasdag in Den Bosch opmaakte voor de strijd om de EHL-titel, speelde zich vijftig kilometer verderop een ander bijzonder Koolen-moment af. Op het complex van Fletiomare in De Meern stond haar twee jaar jongere broer Joep in de finale van de Silver Cup. Een titelstrijd zonder stadion en livestream, maar met minstens zoveel enthousiaste supporters. Én de cupwinst voor Union. ‘Eindelijk ben ik ook eens degene die met een titel thuiskomt.’

Als verdediger van Oranje won Sanne Koolen inmiddels álles wat er te winnen valt. Olympisch goud. Wereldtitels. Zoveel landstitels dat de prijzenkast thuis allang overloopt. En maandag weer eens een hoofdprijs in de EHL. Voor haar broertje Joep (27), sinds zeven seizoenen vaste waarde in Union Heren 1, was dat altijd een ver-van-z’n-bedshow. Promotie zat er nog nooit in voor de middenvelder. Een finale al helemaal niet. En dus ook geen medaille om zijn nek.

Tot deze maandagmiddag. Met een sensationele 5-4 zege op Delta Venlo pakte Union voor het eerst in de clubgeschiedenis de Silver Cup. ‘Sanne kan in ieder geval niet zeggen dat ze ooit de Silver Cup heeft gewonnen’, grijnsde hij na afloop, de beker stevig in zijn handen. ‘Zij is normaal gesproken natuurlijk degene die met prijzen thuiskomt. Daar ben ik helemaal oké mee, maar dit voelt toch wel héél lekker. Zeker omdat ik met Union nog nooit iets heb gewonnen.’

Joep Koolen (derde van achter) pakte met Union voor het eerst een titel. Foto: Willem Vernes

Passen en meten voor pa en ma Koolen

De prijs was niet alleen voor hem bijzonder. Ook pa en ma Koolen beleefden een intensieve paasdag. Joep sloeg om 15.00 uur af in De Meern. Sanne begon een uur later aan haar finale in Den Bosch. ‘Mijn moeder is eerst naar mijn wedstrijd gekomen en daarna meteen doorgereden naar Sanne. Mijn vader was daar al. Zo doen ze het eigenlijk altijd: zoveel mogelijk zien, combineren of opsplitsen. Sanne waardeert het nog meer dan ik als ze erbij zijn. Dus als er echt gekozen moet worden, gaan ze naar haar. Logisch ook. Ik heb haar EHL-wedstrijden dit weekend online gevolgd. Normaal zou ik er natuurlijk gewoon bij zijn geweest. Maar ja, ik ga nu niet als een haas naar Den Bosch om m’n eigen feestje te missen.’

Dat feestje werd maandagavond goed gevierd. Want hoewel de focus van Union op de competitie ligt, is deze cupwinst een welkome beloning. De Nijmegenaren staan bovenaan in Eerste Klasse C en ruiken promotie. Ironisch genoeg is hun eerstvolgende tegenstander opnieuw Delta Venlo, de nummer twee met slechts twee punten minder. ‘Vandaag speelden we niet al te best, misschien door de spanning’, blikte Koolen terug. ‘Als we ze volgende week zondag weer willen pakken, moet het echt beter. Maar ik geloof in deze ploeg. We zijn jong, gretig en hockeyend sterk genoeg om naar de Overgangsklasse te gaan. Daar ligt onze echte ambitie.’

Koolens ambitie met Union is helder: promoveren naar de Overgangsklasse. Foto: Willem Vernes

En zo verdween Joep Koolen – die op en buiten het veld net zoveel rust uitstraalt als zijn zus – weer tussen zijn teamgenoten, aan het begin van een avond die waarschijnlijk tot in de vroege uurtjes zou duren. In Den Bosch werd kort daarna ook feest gevierd, want Sanne won met Den Bosch de EHL na een eenvoudige 5-1 zege op Braxgata. Zo was het in huize Koolen eindelijk eens dubbelfeest.