Duel in de Gold Cup is bijzonder weerzien van succesvolle Meppers

In de zaal stonden ze als coach al een keer tegenover elkaar, maar op het veld nog nooit. De wedstrijd in de tweede ronde van de Gold Cup zorgde donderdagavond dat daar verandering in kwam. Met Tilburg kwam Jeroen Delmee op visite bij het Union van voormalig teamgenoot Erik Verzijden. Een gretig Tilburg rekende in het eerste kwart af met de Nijmeegse overgangsklasser: 1-6.

‘Het klassenverschil was duidelijk zichtbaar’, concludeerde Verzijden. Dat beaamde zijn voormalige ploeggenoot Delmee in het clubhuis van Union. Het duo maakte bijna dertig jaar geleden als speler de glorietijden van MEP mee. In het seizoen 1990/91 werd de ploeg uit Boxtel kampioen van de overgangsklasse. Delmee en Verzijden mochten een jaartje proeven aan de hoofdklasse.

Jeroen Delmee, trainer van Tilburg en bondscoach van Frankrijk. Foto: David van Haren

Nu, jaren later, kwamen ze elkaar als coach voor het eerst tegen. Verzijden als trainer van overgangsklasser Union, Delmee als eindverantwoordelijke bij Tilburg – kort na zijn trip in Valencia waarbij hij als bondscoach van Frankrijk op een haar na een ticket voor de Olympische Spelen misliep. ‘De teleurstelling voelt misschien wel groter omdat we zo dichtbij waren’, refereerde Delmee naar de 3-0 voorsprong die Frankrijk afgelopen weekeinde weggaf in de kwalificatiewedstrijd tegen Spanje. ‘Als we er kansloos van af gingen, had ik meer vrede gehad met de uitschakeling.’

Naar eigen zeggen is Delmee nog lang niet klaar bij de Fransen. ‘Mijn les van die vijf jaar als bondscoach van België is dat ik niet te snel conclusies moet trekken na een teleurstelling.’ Hij hoopt – ondanks het mislopen van de Spelen – op een langer verblijf. Delmee genoot wel van de ambiance die bij de kwalificatieduels kwam kijken. Hoe anders waren de omstandigheden daags na deze bittere teleurstelling in Valencia.

Ik vind het mooi dat jongens met wie ik vroeger samen heb gespeeld actief blijven in het hockey en jonge gasten proberen beter te maken Jeroen Delmee, trainer Tilburg

Op een waterkoude donderdagavond stond Delmee voor een handjevol supporters alweer met ‘zijn’ Tilburg tegenover Union, een bijzonder weerzien met Verzijden. Delmee: ‘Het is altijd leuk om oude bekenden tegen te komen. Ik vind het mooi dat jongens met wie ik vroeger samen heb gespeeld actief blijven in het hockey en jonge gasten proberen beter te maken. Dat blijft toch het familiare aan de sport. Op die manier hebben we elkaar ook leren kennen bij MEP.’

Union-coach Erik Verzijden schreeuwt zijn mannen naar voren. Foto: David van Haren

Delmee is net als Verzijden – die in 2018 MEP inruilde voor Union – nog goed op de hoogte van het huidige prestaties van de club uit Boxtel. ‘De uitslagen van de heren en de dames zijn vaak de eerste die ik opzoek in de regiorubriek’, vertelt de coach van Tilburg. ‘Af en toe kom ik er nog, omdat mijn kinderen bij MEP hockeyen. Dan mogen ze op het Jeroen Delmee-veldje, dat vind ik wel mooi om te zien’, lacht hij. ‘Ik steek veel tijd in Tilburg en ik ben druk bij de nationale ploeg van Frankrijk. Tijd om ook nog bij MEP langs te gaan, heb ik gewoon niet.’

Het huidige MEP speelt tegenwoordig aan de onderkant van de eerste klasse, maar als we Verzijden mogen geloven, komt er een aardige lichting aan bij de eersteklasser. ‘Als ik kijk naar Jongens C1, Jongens B1 en Jongens A1, die spelen allemaal op het hoogste niveau.’ Delmee: ‘Het is jammer dat ze een beetje zijn afgezakt. Gelukkig kom ik nog genoeg Meppers tegen in de hogere regionen. Erik is daar één van, maar er zijn er veel meer.’

Talenten uit Boxtel

De coach van Tilburg somt de trainers en spelers uit het Brabantse dorp moeiteloos op: ‘Eric Verboom, Roger van Gent, Jelle Galema, Roel Bovendeert, Glenn Schuurman, Willem Rath. Er komt talent genoeg uit Boxtel.’ Zijn collega-coach van Union weet wel waar al dat talent vandaan komt. ‘De jeugdopleiding was destijds heel goed bij MEP’, vertelt Verzijden. ‘Met name de lichting van Jeroen, Sander van der Weide en Pieter-Hein Geeris. Die hebben alle drie het Nederlands elftal gehaald.’

Wij stonden tot laat in de nacht in de kroeg te dansen. Zelfs toen we in de Hoofdklasse speelden. Erik Verzijden, coach Union

Verzijden is naar eigen zeggen ‘trots’ dat hij met Delmee op het veld heeft gestaan. ‘Zijn carrière is grandioos. Als speler, maar nu ook als trainer. Hoeveel Olympische Spelen heb je nou gespeeld, Jeroen?’, vraagt Verzijden hardop aan zijn voormalige teamgenoot. ‘Vier toch?’, verklapt hij direct daarna zelf het juiste antwoord. De voormalig international heeft liefst 401 (!) caps achter zijn naam staan. Alleen Teun de Nooijer heeft er meer (453). ‘Op een gegeven moment werd hij aanvoerder’, weet Verzijden. ‘Een droom die elke speler heeft. En dat is allemaal bij MEP begonnen.’

Hockeymaten waren beste vrienden

Delmee noemt Verzijden ‘een ervaren trainer die meer clubs dan ik heeft gehad’ en herinnert hem op zijn beurt als ‘een technisch goede speler’. ‘Echt een waardevolle kracht in het team’, vult de coach aan. ‘Zo eentje bij wie je op de training liever bij in het team zat dan als tegenstander had.’

Tilburg-speler Frederico Fernandez Onega tijdens de wedstrijd in de Gold Cup tegen Union. Foto: David van Haren

De trainer van Tilburg koestert zijn hockeycarrière in Boxtel. ‘Iedereen kwam daar uit een straal van drie kilometer. We kenden elkaar door en door, gingen met elkaar op stap en deelden alles samen. Mijn hockeymaten waren mijn beste vrienden. Het is tegenwoordig niet meer zo als toen, het is zakelijker geworden. Mensen gaan na de wedstrijden meteen weer naar huis’, ervaart Delmee, terwijl hij tijdens het gesprek ironisch genoeg de ene na de andere speler van Tilburg uitzwaait. ‘Wij waren vaak op zondagavond na negen of tien uur pas uit het clubhuis.’

De lach van Verzijden galmt door het clubhuis van Union. ‘Wij stonden tot laat in de nacht in de kroeg te dansen. Zelfs toen we in de Hoofdklasse speelden.’ Delmee knikt: ‘Dat kan nu niet meer, die tijden zijn voorbij. Je mag best weten, ik kijk er soms met medelijden naar terug. Het was leuk hoe dat vroeger ging. Het was dan misschien allemaal wel wat minder professioneel, maar de sfeer was daar niet minder om. Maar goed, dat is de evaluatie van het hockey.’

‘Gat met Hoofdklasse wordt groter’

De oefenmeester van Tilburg vindt dat het hockey de laatste jaren enorm is veranderd. ‘Toen was het heel regionaal gebonden. Het is nu een mondiale sport waarbij de concurrentie wat betreft buitenlandse spelers, andere clubs en noem het maar op enorm is gegroeid’, zo kaart hij aan. ‘Het wordt een stuk lastiger om talenten bij de club te houden. Daar heeft MEP ook last van. In plaats van een stap voorwaarts moeten ze een stap terug doen. Union heeft in het verleden ook hoger gestaan. Daar komt ook een aantal goede spelers vandaan.’

Union-verdediger Gijs Beltman in de achtervolging bij Max Kreft van Tilburg. Foto: David van Haren

Verzijden is het met zijn voormalige ploeggenoot eens. ‘Het gat met de Hoofdklasse wordt steeds groter’, zegt hij. ‘Het wordt, zeker vanuit de Overgngsklasse, steeds moeilijker om aan te sluiten. Dat zag ik ook terug in de wedstrijd. De handelingssnelheid van de spelers van Tilburg is drie keer zo hoog als onze spelers.’

Tilburg stond al na veertien minuten op een 0-3 voorsprong door goals van Tom Beddows, Rik Sprengers en Jaïr van der Horst. Na 22 minuten hockeyen deed Nick Doeser namens de thuisploeg wat terug. Hij verschalkte Tilburg-doelman Camille van Emstede met een snoeiharde backhand, waarvan Doeser na afloop verklaarde dat hij de bal niet eens had gezien – zo hard vloog de bal erin. Verzijden was tevreden met het tweede kwart: ‘Die hebben we met 1-0 gewonnen. Het was nog een wedstrijd geworden als we de aansluitingstreffer hadden gemaakt.’

Jair van der Horst van Tilburg haalt uit met zijn backhand voor de 0-3. Op de achtergrond kijkt Union-speler Rick van Eupen (rechts) geslagen toe. Foto: David van Haren

Onder toeziend oog van de – in de competitie – geschorste Jip Krens en de geblesseerde Bas Scheer, maakte het jeugdige talent Miel van den Heuvel namens Tilburg direct na rust aan die illusies een einde. Het slotakkoord was voor Sprengers en Damon Steffens, die met een rake sleeppush Union-keeper Hugo Dekkers voor de zesde keer liet vissen. Verzijden vond dat zijn ploeg die goals te snel achter elkaar weggaf. ‘Dat was typisch het klassenverschil.’