Keepersproza: ‘Hurley goes Zuid-Afrika’

Wist je dat… keepers niet altijd alleen maar ballen tegenhouden, maar ook andere passies kunnen hebben? Zo is daar keeper Daan Wisselink van Hurley H1. Eerder plaatsten we al wedstrijdverslagen van deze taalvirtuoos. Nu het team op trainingsstage in Zuid-Afrika is, laat zijn bloemrijke verslaggeving je meegenieten met de avonturen van de Hurleystrijders. Take it away, Daan!

Dag lieve lezers en Hurleyafficionado’s,

De wekker gaat. 6:15 leest het display, ook al was er van opwinding de hele nacht geen oog dicht gedaan. Een dag anders dan zoveel andere stond op het punt van aanbreken. Eentje zonder stage, werk en dagelijkse sleur, maar mét intercontinentale vlucht. Paspoort. Check. Keeperstas. Check. Zonnebril fier in de natgeregende haren gestoken om de kleumende forenzen in de Sprinter naar Schiphol extra te provoceren. Check. Inchecken. Check.

Voor je het weet zit je onderuit gezakt in een Boeing 747 omringd door flirterige stewardessen wier haastig aangebrachte make-up in schril contrast steekt tegen de ruime tijd die ze uittrekken aan al jouw wensen te voldoen. Na een Pathé Unlimited-pas aan films te hebben gekeken en het allerlaatste zakje pinda’s achterover gedrukt te hebben gekregen van de purser met azuurblauwe ogen, zette het landingsgestel soepel wiel aan Kaapstadse grond. Na een kort ritje door nachtelijk Afrika kwamen we aan op onze riante uitvalsbasis voor de komende 10 dagen.

Van Amsterdam-Zuid naar Afrika-Zuid

Een reisdag is altijd bijzonder. Wat begint bij het dichttrekken van de voordeur, eindigt op een ruim terras uitkijkend over een verlichte baai met een glas plaatselijke rode wijn in de hand, een zoete drooghouterige geur in de neus en een heldere sterrenhemel boven het hoofd. Van Amsterdam-Zuid naar Afrika-Zuid, en dat alles binnen de kaders van een luttel etmaal.

Het openschuiven van de gordijnen de volgende ochtend ging gepaard met een spontane brok in de keel. Een uitzicht rechtstreeks uit de Lion King. Een mysterieus in nevelen gehulde Tafelberg bood de achtergrond voor het canvas van glooiende heuvellandschappen, als een lappendeken ingekleurd door wijngaarden die geruisloos overgingen in een schreeuwerige kustlijn waarmee het laatste bastion der beschaving van dit curieuze continent abrupt ten einde kwam. Excuses voor deze pretentieuze passage, maar dat is wat dit land met je doet. Waarom waren we hier ook alweer? Voor hockey. Kaapstad gold als uitverkorene voor het herbergen van Hurleystrijders om vervolg te kunnen geven aan hun spectaculaire seizoenstart. Laten we maar beginnen.

Wilde verhalen van Hurleystrijders

Bovenaan ons volgepropte programma, dat een fijne afwisseling van business en pleasure omslaat, stond een te geven clinic in een township aan de rand van Kaapstad. In een colonne van 3 witkleurige minibusjes verlieten de Hurleystrijders de berghelling waar hun luxueuze vertrek plaats hield om op weg te gaan naar het Langa township. Het zou de eerste van vele cultuurshocks betekenen en zich een demonstratie van de diversiteit in deze stad bewijzen. In het middelste busje werden de wilde verhalen van Hurleystrijders gedeeld die al eerder naar Zuid-Afrika waren vertrokken. Toen plotseling in de rechterrijbaan een pick-up truck werd opgemerkt waar, op de afgedekte laadbak zonder omheining, drie mannen op hun buik lagen. Met 100 kilometer per uur welteverstaan. Ze lagen ‘gewoon te slapen’ volgens de geruststellingen van de al meer ervaren Afrikagangers onder mijn teamgenoten. Ik neem het maar van ze aan.

Een afslag werd genomen en naarmate de landweg vorderde nam de kwaliteit van bouwmaterialen van de aangrenzende huizen scherp af. Betonnen funderingen maakten gestaag plaats voor golfplaten met kartonnen afwerking. Argwanende blikken werden uitgewisseld tussen de plaatselijke bevolking en de achter getint glas verscholen hockeyballen, terwijl de busjes hevig schokkend dieper het township in werden gestuurd.

Onbetaalbare blikken

Een scherpe bocht naar links werd gemaakt en achter een dikke muur met prikkeldraad verschenen er plotseling palmbomen en kort geknipte grasvelden waarop cricket werd gespeeld door zwarte mannen in maagdelijk witte kleding. Vlak daarachter lag een blauw ‘waterveld’ zonder sproeiers. Hier zouden wij onze clinic aan de kinderen van het zojuist gepasseerde township geven. De busjes werden uitgeladen en het veld werd betreden waarop al veel kindertjes enthousiast aan het pielen waren. Hartelijk werden wij begroet door de chairman/aanvoerder/terreinknecht van de Langa township hockeyclub. Simon en Karel legden de zorgvuldig ontworpen oefeningen uit aan hun manschappen en zo kon de clinic beginnen. De blikken in de ogen van de kinderen wanneer Karel zijn trucendoos opende, Victor een backhand in de kruising sloeg, of ondergetekende zijn gloednieuwe knalgele legguards uit zijn tas haalde, waren onbetaalbaar. Alsof Hans Klok himself op het hockeyveld stond.

Het niveau van de kinderen was wisselend. Sommigen deden Hurleystrijders vrezen voor hun basisplek, anderen wisten niet goed waar die haak op de kromme stok nou precies voor diende, maar het enthousiasme en plezier dat ervan af spatte was ongeëvenaard.

Na de clinic stond er een oefenwedstrijd gepland tegen het vaandelteam van deze club. Lees verder op de Facebookpagina van Hurley H1….