Ladyspeakers Den Bosch nemen afscheid: ‘Einde van een tijdperk’

De afgelopen 10 jaar stonden Euge Appel en Marjan van Bavel steevast, bij elke thuiswedstrijd van Dames 1 en Heren 1 van Den Bosch, samen op het balkon van het clubhuis om tijdens de wedstrijd om te roepen. De ‘Ladyspeakers’ van HC Den Bosch, bekend onder alle leden, namen zondag afscheid. De nieuwe tribune betekent ook een nieuwe omroeper. Het einde van een tijdperk.

Euge Appel begon in 1981, 35 jaar geleden, met het omroepen van het Theo Kronenburgtoernooi. Verschillende toernooien en evenementen volgden. ‘En toen Dames 1 op een gegeven moment promoveerde naar de Hoofdklasse, toen hebben ze mij gevraagd om daar ook om te roepen.’ Vanaf 2005 stond Euge samen met Marjan van Bavel, die ze al kende van de club, elke thuiswedstrijd van Dames 1 en Heren 1 op het balkon van het clubhuis van Den Bosch. ‘We deden het om en om: de teams voorstellen, de begeleidende staf en de scheidsrechters. En natuurlijk de doelpuntenmakers.’

Eigen tintje

Hoe deden ze dat precies? ‘We gaven er wel een eigen tintje aan’, lacht Euge. Ze doet het even voor: ‘Voor Den Bosch heeft gescoord, met nummer 9, Maartjee Paauuumennn!’ Euge en Marjan zagen samen veel leuke en ook wat minder leuke wedstrijden. ‘Dames 1 is ons paradepaardje natuurlijk, maar Heren 1 is ook altijd erg leuk.’ Ze hadden het samen naar eigen zeggen altijd gezellig, maar er moest ook opgelet worden. ‘Volgens mij hebben we nooit grote blunders gemaakt’, lacht Marjan. ‘We hadden goed zicht op het veld. En als we het echt niet zagen, vroegen we even aan de videoman of hij op beeld kon zien wie er scoorde. Dan moest je het even redden met een opmerking tussendoor.’

‘Nieuwe tribune is een juweeltje’

Met de komst van de nieuwe tribune besloot Den Bosch dat er ook een nieuwe omroeper moest komen. Iets waar beide ladyspeakers alle vrede mee hebben. Euge: ‘Ik ben nu 74. Dan is het tijd om het over te dragen aan de jeugd.’ ‘Het was een geweldige tijd, maar het is mooi geweest’, vindt ook Marjan. Allebei zijn ze trots op de nieuwe tribune. ‘Een juweeltje’, vindt Euge. ‘De omroeper zit helemaal bovenin. Het wordt een stuk professioneler, er staat een hele installatie. Ze kunnen tunes spelen als er gescoord wordt. Dat is toch mooi?’

Euge (links) en Marjan (rechts) foto: Robert Sanders

Euge (links) en Marjan (rechts) foto: Robert Sanders

Zonder stem

Beide hebben ze een hele hoop herinneringen aan het omroepen. Marjan: ‘De 1e keer dat ik samen met Euge omriep, was omdat zij verkouden was en last had van haar stem. Dat was tijdens de EuropaCup in 2005. Op de helft van de dag is er toen nog iemand medicijnen gaan halen voor mijn stem, omdat die het ook begaf. Zaten we daar: 2 omroepsters, allebei zonder stem.’

Euge herinnert zich een hoogtepunt in haar omroepcarrière bij Den Bosch. ‘Dat was in 1998. De dames waren toen net landskampioen geworden en de heren speelden ’s avonds om het landskampioenschap, tegen Amsterdam. Het hoosde van de regen die avond, en op een gegeven moment sprongen alle stoppen en zaten we in het pikkedonker. Iedereen naar binnen, want het was ijskoud. En toen kwam de Jägermeister op tafel voor de inwendige mens. Ik nam niet hoor, want ik moest nog omroepen natuurlijk.’

De wedstrijd moest die avond gespeeld worden, vertelt Euge, want Amsterdam moest de volgende dag afreizen naar de EuropaCup. ‘Pas heel laat, om een uur of 10 gingen de lichten weer aan en konden we de wedstrijd beginnen. De heren werden toen landskampioen en het feest duurde tot in de late uurtjes. Een hele mooie sfeer was dat toen. En ook de eerste keer dat zowel de dames als de heren landskampioen waren.’

‘Een waardig afscheid’

Zondag stonden Euge en Marjan voor de laatste keer op het balkon. Euge: ‘Toen heb ik de speelsters van Den Bosch omgeroepen en Marjan de speelsters van OZ, en daarna nam iemand anders het over.’ De dames werden verwelkomd in de Rabolounge, vertelt Euge. ‘Met koffie en een chocoladebol, samen met onze kinderen, kleinkinderen en vrienden van de club.’ Voorzitter van Den Bosch Mieke van den Akker sprak later, tussen de wedstrijden van Dames 1 en Heren 1 door, een dankwoord uit op het veld en reikte de ervaren Ladyspeakers bloemen, een dinerbon én een symbolische microfoon uit. ‘Het was een waardig afscheid’, vond Euge.

‘En Dames 1 en Heren 1 kwamen ook nog speciaal naar ons toe om ons in het zonnetje te zetten’, vertelt Marjan. ‘Dat ontroerde me echt. Het mooie aan het omroepen vond ik vooral het contact met de spelers en speelsters.’

Missen

Dat zal ze dan nu ook wel gaan missen. ‘Maar aan de andere kant: nu heb ik meer tijd om bijvoorbeeld op te passen op mijn kleindochter. De verplichting is weg.’ Ook Euge zal het omroepen best gaan missen. ‘Mensen van de club zeiden ook tegen ons: oh wat jammer. Bijna iedereen kent ons wel, we horen zo ongeveer bij het meubilair van Den Bosch.’

Toch is er wel iets dat ze niet zal missen. ‘We stonden altijd door weer en wind, ook als het ijzig koud was, daar op het balkon. Ik heb een groot Den Bosch-hart, dus waarschijnlijk zal ik veel wedstrijden blijven kijken. Maar als het nu een keer écht rotweer is dan zeg ik: ik blijf lekker thuis en ik zie de uitslag wel!’

Lees ook: ‘Sneak peek’ van de nieuwe tribune van HC Den Bosch


Wat vind jij? Praat mee...