Het landskampioenschap voor veteranen in Tilburg van 26 juni viel ten prooi aan de heren van Gooische en de dames van Rotterdam. Bij Gooische mocht aanvoerder Hank Schraven als eerste de gewonnen beker aan het publiek tonen en dat gebeurde onder toeziend oog van zijn halve familie. Broer Thijs en neef Bart werden namelijk 5e met de heren van Tilburg en zus Fleur en vrouw Imke werden 2e met de dames van Gooische.
‘Ik heb de familie-eer dus gered’, zegt Hank opgewekt over zijn kampioenschap. ‘Daar kan mijn familie het misschien mee oneens zijn, maar dan moeten ze maar naar de ranglijst kijken.’ Lachend: ‘Gelukkig hebben we een enorm sterke familieband en kan ik dat soort opmerkingen maken.’
Het zag er in eerste instantie helemaal niet naar uit dat Hank met zijn Gooische veteranen A naar Tilburg mocht afreizen om op te gaan voor het kampioenschap. Door op het juiste moment te pieken in de reguliere competitie en 2e te worden, werd het felbegeerde ticket alsnog binnengehaald. Ook op de finaledag werd er gepiekt, waardoor het landskampioenschap een feit was.
Familieband blijft goed
Tot ruzie binnen de familie Schraven zal het nooit komen. Ondanks het fanatisme is de band dusdanig goed dat ze veel van elkaar kunnen hebben. De broers en neven kunnen elkaar dus gewoon blijven zien. ‘Ja natuurlijk! Zo erg is het nou ook weer niet. We zijn een fanatieke familie en iedereen speelt altijd om te winnen. Waar we eigenlijk nog het meest van baalden is dat we niet tegen elkaar hebben gespeeld. Ik weet zeker dat de duels hard tegen hard zouden zijn geweest. Bart en ik hadden waarschijnlijk tegenover elkaar gestaan, aangezien hij in de spits staat en ik centrale verdediger ben. Bart is redelijk behendig, maar hij denkt vooral snel te zijn. Dat valt tegen hoor. Toch zou ik hem bestempelen als een goede hockeyer. Niet de beste van de familie, want dat is mijn broer Thijs. Hij heeft ruim twaalf jaar in de Hoofdklasse gespeeld, dat kunnen Bart en ik niet zeggen.’
De beste
Toch kan Hank nu een jaar lang zeggen dat hij de beste is. ‘Ja, inderdaad! Maar dat heeft natuurlijk ook veel met mijn team te maken. Als aanvoerder ben ik heel erg trots op de prestatie die we als team hebben neergezet. Neemt niet weg dat ik een jaar lang bij de familie Schraven erin ga wrijven dat ik voorlopig de beste ben.’
Tips
Hank is de beroerdste niet en gunt zijn familie ook de nodige overwinningen. Om daar zijn steentje aan bij te dragen heeft hij nog wel wat tips. ‘Daar hoef ik niet lang over na te denken. Bart moet namelijk maar eens gaan ophouden met zijn handen telkens in de lucht te steken wanneer een beslissing van de scheidsrechter hem niet zint. Als er ook maar een grasspriet de verkeerde kant op wijst staat hij al te appelleren. Overigens was zijn vrouw dat volkomen met mij eens, dat mag hij ook wel eens horen. Voor Thijs heb ik ook nog wel een tip. Hij zeurt altijd dat hij zo’n last heeft van zijn knieën. Hij moet gewoon eens een keertje doorbijten, dan komt het vast wel goed met hem.’
Kampioen of familie?
Het lijkt een onmogelijke keuze, liever de familie weer een keer op het hockeyveld tegenkomen, of zelf weer het kampioenschap vieren. Wat was nou leuker? ‘Daar moet ik heel even over nadenken, maar ook weer niet al te lang. Ik ga voor landskampioen worden. Mijn familie zie ik hartstikke vaak, nóg een keer landskampioen worden zal niet echt vaak meer gebeuren denk ik.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.