Nieuwe Tilburgse club Polaris wil de sport laagdrempeliger maken

Shot. Were Di. En natuurlijk het grote HC Tilburg. Aan dit rijtje kan sinds vorige maand HC Polaris worden toegevoegd. De allernieuwste hockeyclub uit Tilburg opereert onder de vlag van de Hockey Foundation en werd mede opgericht door oud-international Marcel Koeton.

‘Mag ik een heel klein beetje hardop fantaseren?’, vraagt Koeton aan het eind van het interviewtje. ‘In 2032 zijn er Olympische Spelen toch? Het is nog heel erg ver weg. Maar hoe mooi zou het zijn als we een speelster – of speler – van Polaris bij Oranje zit. Het zou echt kunnen als we de komende jaren blijven groeien. Ik hoop dat de kinderen die bij ons spelen hun hockeydromen waarmaken.’

Dat is de voormalige doelman zelf aardig gelukt. De iets oudere lezers kennen ‘m als een van de beste keepers van zijn generatie. Koeton was in de zero’s een boegbeeld van TMHC Tilburg, dat destijds bovenin meedraaide in de Hoofdklasse. Hij was reservekeeper op het gewonnen EK van 2007 en speelde vlak daarna zijn enige interland. Tegenwoordig staat hij in het doel van de veteranen van Push en – belangrijker vooral dit verhaal – is hij een van de drie oprichters van Polaris, de jongste club van het land. 

55 kinderen met interesse

De gloednieuwe vereniging werd in een paar maanden uit de grond gestampt. Het begon allemaal met de Hockey Foundation, de organisatie die onze sport toegankelijker wil maken voor een grote doelgroep. Dit doen ze door samen te werken met bestaande clubs en nieuwe verenigingen op te richten. Zij belden – na een inventarisatie in de buurt – met Bas van Zundert, een coach al jaren rondloopt in de Tilburgse hockeywereld, met de vraag of hij draagvlak zag voor een nieuw Foundation-project in de Brabantse stad.

‘Nou, dat zag Bas wel’, reageert Koeton. ‘Wij zijn oud-teamgenoten en al jaren vrienden. Het leek ons schitterend om hockey bij meer kinderen aan te bieden en dat doen we nu in samenwerking met de gemeente, de Foundation en de sportmarketingopleiding SPECO die hier in Tilburg zit. Met hen gaan we langs op scholen en de naschoolse opvang. Dat leverde veel enthousiasme op, wat we ook terugzien in de concrete interesse.’

Ze gaan inderdaad als een speer bij Polaris. Maar liefst 55 kinderen – vooral meisjes –  hebben zich al als belangstellende gemeld. ‘We verwachten dat tachtig procent daarvan in september al kan starten.’ Negen kids spelen zelfs al competitie, onder de vlag van het nabijgelegen Berkel Enschot. ‘Hun hulp is cruciaal geweest. Dat teampje speelt niet op de club, maar op het Cruyff Court in Tilburg-Noord, een a-typische hockeywijk. Dat is nu onze thuishaven. Daar trainen de kids ook. Elke woensdag en zaterdag sjouwen daar twee enthousiaste trainers de hockeyspullen naar toe. Voor de korte termijn is dit een mooie oplossing.’

Een mooi initiatief dus. Maar wel eentje die wat nuance verdient, vindt Koeton. ‘Ik wil graag benadrukken dat we geen leden willen wegkapen voor de neus van andere clubs. Ab-so-luut niet. Ik denk dat we iets anders kunnen brengen, wat traditionele clubs niet lukt. Daar zijn honderd goede bedoelingen over het laagdrempelig en toegankelijk maken van een club. Maar in de praktijk komen de mensen die geen affiniteit met hockey hebben, amper binnen. Is het een wereldje op zich. En precies daar ligt een kans, voor een club als Polaris.’

Polaris is geen traditionele club

Want Polaris is geen traditionele vereniging zoals HC Tilburg en Were Di. ‘Wij lijken meer op hockeyclubs als Feyenoord of Noorderlicht. Bij ons zie je minder meiden met blonde paardenstaartjes. Veel kinderen hebben ouders met een migratieachtergrond. Daardoor haken er ook sneller nieuwe kinderen aan, met diezelfde afkomst.’

Met het toenemende animo, stapelen de uitdagingen zich ook op. Volgend seizoen moet de eerste Polaris-lichting namelijk door naar de Onder-9. ‘En daar is het Cruyff Court niet groot genoeg voor. We praten met de gemeente over een kunstgrasveldje dat nu nog bij de amateurtak hoort van voetbalclub Willem II, dat willen we graag huren. Zo proberen we steeds een stapje verder te komen. Als alles goed verloopt, spelen we volgend seizoen onze eerste wedstrijd als Polaris. In ons eigen, nieuwe wit-paarse tenue, wat door de kinderen zelf is uitgekozen. Dankzij hen zijn we ook op de clubnaam gekomen. Zij zijn natuurlijk de sterren van Tilburg-Noord. Zoals je misschien weet is Polaris een bekende ster in het noorden.’

Groeien naar driehonderd leden

Aan de horizon waar hun eigen ster helder blinkt, heeft het bestuur van de Tilburgers een stip gezet. In vijf jaar willen ze Polaris laten groeien naar driehonderd leden. ‘Het liefst met een eigen clubhuis en velden waar we altijd op terechtkunnen. Met een eigen clubcultuur en verenigingsleven. Maar nog wel op een plek waar kinderen makkelijk kunnen komen. Die ze zonder problemen op de fiets kunnen bereiken. Want ook dat draagt bij aan het laagdrempeliger maken van een hockeyclub.’

 ‘En mocht er in de toekomst een veteranenteam komen bij Polaris? Dan ben ik erbij.’