Carel van der Staak: ‘Vrijwilligerswerk verrijkt mijn leven’

Carel van der Staak was als speler en staflid bij EK’s, WK’s, meerdere edities van de Olympische Spelen en tal van competitieduels en overige interlands actief. Dat alles eromheen van een leien dakje verliep, was toen een vanzelfsprekendheid. Nu staat Van der Staak aan de andere kant: als vrijwilliger.

Hockeygoeroe

‘Dat je als hockeyer, maar ook als staflid veel profijt hebt van vrijwilligers, realiseerde ik mij pas echt toen ik bij het Nederlands team tijdens toernooien steeds meer met hen in aanraking kwam. Hoe laat we mochten trainen, op welk veld, hoe laat de bus vanaf het hotel naar het veld vertrok, hoe laat er gesproeid werd… Het waren kleine dingetjes, maar o zo belangrijk en steeds was hierbij wel een vrijwilliger betrokken’, denkt Van der Staak terug.

Dat Van der Staak hockeybloed door zijn aderen heeft stromen, is evident. Een verkorte bio: hij speelde bij diverse clubs in Noord-Brabant (waaronder Den Bosch, MEP en Oranje Zwart) en in het Nederlands elftal, zowel op het veld als in de zaal. Hij was trainer-coach bij diverse hoofd- en overgangsklasseclubs, was staflid van het Nederlands dameselftal, trainde langdurig de keepers van meerdere Nederlandse teams en was bondscoach van Portugal en Zwitserland. Bovendien fungeert hij sinds 1978 als opleider voor de KNHB.

Carel van der Staak met Paul Cuppen tijdens het EK zaalhockey van Jong Oranje in 1989. Foto: Privécollectie Marc Lammers

Verfrissende ontmoetingen

Na het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd (nog altijd is hij opleider bij de KNHB) besloot Van der Staak ‘iets terug te willen doen’. ‘Ik zocht het niet meteen in het hockey, maar ook dichtbij huis begon ik bij de Verkadefabriek, een theater in Den Bosch. Kaartjes scannen, voor films een praatje houden met een korte inleiding en praktische informatie over de duur van de film en dergelijke. Daaromheen praatte ik met andere vrijwilligers en ontdekte al snel hoe leuk dat is. Ik ontmoette tal van mensen die ik in het dagelijks leven niet zo snel tegen zou komen en voerde gesprekken over andere onderwerpen of vanuit een andere invalshoek dan normaal. Verfrissend, vond ik.’

Via via kwam Van der Staak daarnaast onlangs terecht in de sportevenementenhoek. Volgende week vrijdag mag hij tijdens wielrenkoers de Vuelta een vrijwilligersrol vervullen. ‘De Vuelta start vrijdag in Utrecht en komt zaterdag door Den Bosch. Ik zit die dagen bij een parcourspost en zorg ervoor dat coureurs veilig door kunnen rijden. Afgelopen zaterdag hadden we al een inspiratiesessie van [voormalig wielrenner] Stef Clement. Hij vertelde onder andere over de ploegentijdrit. Ik merkte hoezeer ook zo’n wedstrijd bol staat van teamwork: je moet samenwerken, afspraken maken, goed communiceren, discipline hebben… Allemaal elementen die ook in het hockey terugkomen.’

Carel van der Staak scant bij de Verkadefabriek. Eigen foto

Van der Staak spreekt vol enthousiasme als hij het over zijn vrijwilligerswerk heeft. ‘Ik vind het superleuk om te doen. Het is dankbaar om mensen antwoord te geven op vragen en daarmee verder te helpen. Bovendien kom je zoveel nieuwe mensen vanuit andere disciplines tegen. Ik hoor dan bijvoorbeeld hoeveel toegankelijker hockey is geworden in vergelijking met pak ‘m beet dertig jaar geleden. Dankzij de intrede van het kunstgras, het afschaffen van buitenspel en de selfpass is hockey ook voor niet-hockeyers een aantrekkelijke sport geworden.’

Tijdens het WK hockey in Amsterdam afgelopen juni was Van der Staak niet als vrijwilliger actief. ‘Maar ook daar waren honderden vrijwilligers bij betrokken’, weet hij. ‘Door evenementen en voorstellingen ook van deze kant te bekijken, ervaar ik de wereld weer anders dan in de tijd dat ik speler was. Toen was ik vooral gefocust op mijn team en het spel zelf. Nu weet ik hoeveel meer daarachter schuilt. En dat,’ besluit hij, ‘ervaar ik als een enorme verrijking.’