Peter Nelissen (68) heeft zo’n 700 hockeyspeldjes

Nooit hield hij in wedstrijdverband een stick vast. Toch heeft Peter Nelissen (68) in zijn huis in Zeist mappen vol speldjes van hockeyclubs. ‘Ik denk dat ik de enige ben die zo’n verzameling heeft.’

Vier rijen breed. Vijf rijen hoog. Zo is iedere bladzijde in zijn mappen ingedeeld, met de metalen speldjes – meestal in de vorm van het clublogo, soms met daarboven of daaronder een toevoeging als: ‘Lid van Verdienste’ – op een wit velletje geprikt.

Van dit soort mappen heeft Nelissen er zeven. Twee daarvan bevatten speldjes van Nederlandse hockeyclubs, vijf mappen – veel meer dus – die van Duitse hockeyclubs. Bij elkaar opgeteld heeft hij zo’n zevenhonderd speldjes, schat hij.

Peter Nelissen, hockeyspeldjes verzamelaar. Foto: Willem Vernes

‘De kleine logootjes, mooi geëmailleerd. De lange pinnen. Daar geniet ik van’, vertelt Nelissen over het fenomeen ‘speldjes’ dat voor hem een diepgewortelde passie is geworden. ‘Helaas sterven ze uit. Tachtig, negentig procent van degenen die ik heb, zijn van vroeger. Speldjes zijn niet meer van deze tijd. De meeste clubs hebben er geen meer. Ja, behalve bijvoorbeeld voor ereleden. Die zijn er gelukkig nog wel.’

Behalve op school hockeyde Nelissen zelf nooit. De sport leerde hij kennen langs de lijn als supporter van zijn vrouw. Toen hij eenmaal hockeyende kinderen had, omarmde hij het samenspel tussen de bal en stick definitief en werd hij coach van hen.

Peter Nelissen met een van zijn mappen met hockeyspeldjes. Foto: Willem Vernes

Niet zijn eerste speldjesverzameling

In 2017 ging Nelissen met pensioen. Het was het begin van een nieuwe verzameling. Eerder in zijn leven was hij al gefascineerd door speldjes. Emmers vol vintage reclamespeldjes uit de jaren zestig deed hij op een gegeven moment van de hand. Later richtte hij zich op voetbalspeldjes, maar ook daar hield hij mee op.

‘In het voetbal zijn natuurlijk veel meer clubs dan in het hockey. Het aanbod was veel te groot. Bovendien was ik niet de enige verzamelaar, maar waren er meer kapers op de kust. Daar heb ik in het hockey geen last van. Nico Leeftink, de man van de serie op jullie site, heeft ook een aantal speldjes, maar zijn verzameling bestaat uit veel meer hockeyattributen. Ik ben volgens mij de enige die puur hockeyspeldjes spaart.’

Ik denk dat ik in totaal 1000 mailtjes verstuurd heb. Misschien wel meer. In de jacht op speldjes heeft Peter Nelissen zoveel mogelijk clubs gemaild. De meeste meerdere keren.

Vanachter de computer struint Nelissen advertentiewebsites als Marktplaats en e-Bay af. Ook is er in Nederland bijna geen club meer te vinden die hij geen e-mail gestuurd met de vragen of ze een clubspeldje hebben en zo ja, of ze die naar hem toe willen sturen.

De verzameling van Peter Nelissen. Foto: Willem Vernes

‘Ik denk dat ik in totaal 1000 mailtjes verstuurd heb. Misschien wel meer. De eerste keer krijg ik vaak geen reactie. Na twee of drie keer mailen wel. Als ik een telefoonnummer vind, dan bel ik. Dat werkt beter. Dan horen mensen je verhaal aan en zijn ze sneller geneigd je een speldje op te sturen.’

Een oproep aan de lezer van hockey.nl

Van veel verenigingen ontbreekt helaas nog een speld, zegt Nelissen. Daarom doet hij bij dezen een omroep aan hockeyend Nederland. ‘Hopelijk zijn er mensen die dit lezen en hun speldje(s) willen afstaan aan mijn verzameling. Dat zou ik geweldig vinden. Ze kunnen mij mailen via p.nelissen@ziggo.nl. Alvast hartelijk dank.’

Nelissen: ‘Deze speld (links) is van USHC (Utrechtse Studenten Hockey Club). Het bijzondere van de speld is dat ik deze met veel moeite en met medewerking van de voorzitter heb gekregen. Deze speld is eigenlijk alleen voor bestuursleden en de voorzitter heeft lang met haar collega-bestuursleden moeten overleggen of ze de speld beschikbaar wilde stellen. Ik vind het daarom bijzonder dat ik deze, toch ook wel mooie speld, in mijn bezit heb. Jammer alleen dat het een pin is en geen speld.’ Foto: Willem Vernes