Robinson Anouk ziet af tijdens Expeditie: ‘Binnen no-time geen reserves meer’

Als iemand weet hoe het is om in quarantaine te leven, is het Anouk van der Horst wel. De spits van Kampong Dames 3 overleefde voor een speciale editie van Expeditie Robinson ruim drie weken op een onbewoond eiland in de Filipijnen. Met een select groepje van zeven andere onbekende Nederlanders en acht onbekende Belgen maakte ze er het beste van. ‘Ik zie nu op Videoland terug hoe leuk en gezellig we het daar hadden. Dat is belangrijk als je niet veel hebt.’

Vuur maken met behulp van bamboestokken, de natuur gebruiken om je slaapplek te installeren en behalve een beetje meel en rijst zelf naar eten zoeken. Expeditie Robinson is hardcore survivallen. ‘Het was altijd al een droom om mee te doen’, klinkt Van der Horst dolenthousiast. ‘Dat ik dan ook nog mee mocht doen… Ja, echt bizar.’

Het aller spannendste aan de Expeditie vond Van der Horst ‘met wie ze daar op een eiland zou komen’. ‘Tijdens al die castingdagen had iedereen best een grote mond’, herinnert de 30-jarige Utrechtse zich. Iedereen was heel erg aanwezig, echt op de voorgrond zeg maar.’

Anouk van der Horst (tweede van rechts) tijdens een gemixte training van Kampong Dames 1 en Dames 2. Eigen foto

Toegegeven, ze is zelf in haar hockeyteam ook niet op haar mondje gevallen, zo stelt de blonde aanvalster van Kampong Dames 3. ‘Ik ben best wel aanwezig, maar tijdens de castingdagen dacht ik echt: dit is wel the next level. De productie kiest natuurlijk de kandidaten die wat te zeggen hebben en van zich laten horen. Dat gaat heftig worden, als je al die haantjes op een eiland gooit.’

Oefenen in eigen tuin

Ze bereidde zich op en top voor. ‘Ik ben ’s ochtends voor mijn werk gaan zwemmen en ik keek veel survivaltips op YouTube. Zocht ik naar uitlegvideo’s over knopen leggen en de beste manier om vuur te maken. Op een gegeven moment bestelde ik online een firestick en ben ik in mijn eigen tuin gaan oefenen. Zeker tijdens proeven moest ik natuurlijk wel in staat zijn om vuur te maken.’

Binnen no-time had ik totaal geen reserves meer Anouk van der Horst

Het paradepaardje van Expeditie Robinson zijn ongetwijfeld de proeven. ‘Ik wilde mezelf graag bewijzen tijdens de individuele proeven. Eigenlijk vooral winnen. Ik ben heel erg competitief ingesteld’, lacht Van der Horst. ‘Ook op het hockeyveld. Ik kan gewoon niet tegen mijn verlies en wil altijd scoren.’ En dat laat ze maar wat graag weten: ‘Heb je trouwens gezien hoeveel ballen ik in die ene aflevering in het netje gooide?’

Die proeven deed Van der Horst na verloop van tijd ‘puur op adrenaline’. ‘Daarna was ik meteen helemaal kapot. In mijn dagelijkse leven eet ik vrij gezond en ik besteedde veel vrije tijd om te trainen met Dames 2, het team waar ik destijds in zat. We hadden met name veel kracht- en conditietrainingen. Voor mijn gevoel begon ik dus echt superfit aan de Expeditie.’

Maar toch, nauwelijks eten bleek een aanslag op haar lichaam. ‘Binnen no-time had ik totaal geen reserves meer. Het was bloedheet en echt goed slapen zat er op het strand ook niet in. Tegen het einde van de Expeditie werd ik met de dag zwakker. Dat klinkt best heftig, toch? Ja, dat was het ook wel.’

Gebrek aan energie

De hockeyster schetst haar dagindeling op het eiland. ‘Als ontbijt aten we een klein beetje rijst. Daarna gingen we weer even rusten, want we werden vaak duizelig zodra we opstonden. Iedereen moest zichzelf sparen voor de proef. Als we geen proef hadden, gingen we op zoek naar eten, maar dat moest wel echt gepland worden. Dat wilde je gewoon niet op de dag van een proef doen.’

Op een gegeven moment kon ik niet eens meer logisch nadenken.' Anouk van der Horst

‘In de avonden zochten we vaak naar schelpjes om als aandenken mee naar huis te nemen. Maar eigenlijk was het al te veel om op en neer naar het strand te lopen. Ik besefte van tevoren niet wat niet eten met mijn lijf en spieren zou doen. Dat ik zo weinig energie had, dat eigenlijk alles te veel was.’ Dan lachend: ‘Op een gegeven moment kon ik niet eens meer logisch nadenken.’

Anouk van der Horst tijdens een rekenproef. Foto: Expeditie Robinson

‘Na verloop van tijd slaat de verveling toe’, gaat Van der Horst verder. ‘Je vraagt je je misschien af, hoe kun je je vervelen op zo’n mooi eiland? Je kan natuurlijk van alles doen met de natuur, zoals een hut bouwen, eten zoeken of vissen. Ik begon met allemaal leuke ideeën en wilde van alles maken, maar dat lukte vaak niet meer door gebrek aan energie.’

Opnieuw in quarantaine

Wat dat betreft ziet Van der Horst wel een link tussen haar avontuur op een onbewoond eiland aan de andere kant van de wereld en de ‘intelligente lockdown’ van het kabinet hier in Nederland. ‘Er is ineens heel veel extra tijd, al ben ik nog wel gewoon fulltime aan het werk. Ik kan me voorstellen dat mensen het sociale contact missen en zich op den duur gaan vervelen.’

Anouk van der Horst knutselt een dak van bladeren in elkaar. Foto: Expeditie Robinson

‘Ik verveel me nu, zonder hockey, soms ook, alleen hier heb ik wel de energie om van alles te doen. Onlangs heb ik balance board gekocht, daar oefen ik mee op mijn dakterras. Daarnaast ben ik veel aan het hardlopen en skeeler ik, lekker in de natuur op plaatsen waar weinig mensen komen. Dat zou ik mensen als tips mee willen geven. Blijf zoveel mogelijk in beweging. Natuurlijk wel altijd met die anderhalve meter afstand van elkaar.’

Van der Horst heeft nog een quarantainetip: ‘Blijf zoveel in contact met elkaar, met je team bijvoorbeeld. Wij keken altijd na de training op donderdagavond met een groot deel van team naar Expeditie Robinson. Dat kan nu even niet meer, maar na iedere uitzending hebben we WhatsApp-contact of doen we aan videobellen, dan kletsen we even bij. Het is natuurlijk jammer dat we niet bij elkaar kunnen zijn, maar het is een goed alternatief.’


Wat vind jij? Praat mee...