Top 10 Typisch zaalhockey

De zaalcompetitie is inmiddels in volle gang en ook de Hoofdklasse Zaal start komend weekend. Tijd voor een Top 10 Typisch Zaalhockey. Herkenbaar?

1. Eh, wáár is de zaal?

Leuk, zo’n zaalwedstrijd, maar je moet wél nog even de zaal zien te vinden. En dat is soms nog een behoorlijke opgave. Het zalentekort zorgt ervoor dat clubs moeten uitwijken naar afgelegen stoffige zaaltjes in kleine dorpjes als De Lier, Nieuwleusen of Herten. Als je geluk hebt in een sporthal, maar zelfs dat is lang niet altijd het geval.

2. Van 09.00 tot 17.00

En heb je de zaal gevonden en je eerste wedstrijd om 09.00 uur ‘s ochtends gespeeld, dan kan het gerust zo zijn dat je tweede wedstrijd van die dag om 16.00 uur gepland staat. En in de tussentijd? Andere wedstrijden kijken dan maar, of kijken wat er te beleven valt in Lutjebroek aan de Maas. Het geeft je echter wel de tijd om uitgebreid bij te kletsen met je teammaten, die je in de winterperiode toch minder vaak ziet. Gezellig!

3. Scoren, scoren, scoren!

Sta je 0-3 achter met nog tien minuten te spelen? Geen reden tot paniek in de zaal. Heerlijk, hoe snel die goals kunnen vallen! In een paar minuten is een achterstand al om te buigen in een voorsprong en dat maakt het spelletje ook zo spannend. Leuk is ook dat niet alleen de spitsen scoren: iedereen op het veld komt wel een keer in scoringspositie. Hoppa: scoren, scoren en nog meer scoren! Met die doorgaans vele doelpogingen hebben ook de keepers een stuk meer te doen: er zijn dan ook veel spectaculaire reddingen te bewonderen.

4. Zaaldienst… oeps…

Hadden we zaaldienst? Oei. Helemaal vergeten… Soms kan er dan nog een onwetende ouder, die toevallig een keertje kwam kijken, van de tribune geplukt worden. En is er echt helemaal niemand aanwezig? Tja, dan maar zelf achter de knoppen. En de volgende keer iets beter opletten, want zaaldienst hoort er nu eenmaal bij. Overigens zijn die afstandsbedieningen voor de tijd en score nog niet zo eenvoudig. En zelfs een ouderwets omklapbordje kan nog even wennen zijn. 10-0 al na één minuut spelen? Oeps, verkeerde bordje: 1-0 dus.

Copyright Koen Suyk

5. Rode kop

Als je de zaal binnenkomt lijkt het nog frisjes, maar heb je eenmaal twee keer een actie gemaakt dan voel je het al. Het zweet gutst over je voorhoofd, broeit in je zaalhandschoen en loopt onder je scheenbeschermers je sokken in. Zaalhockey betekent zweten, en niet zo’n beetje. Natuurlijk, op het veld heb je dat ook, maar op de één of andere manier valt het je meer op in de zaal. Naarmate de dag vordert lijkt het in sommige zalen ook steeds benauwder te worden, zodat je na je laatste wedstrijd snakt naar zuurstof en even lekkere frisse lucht. Kijk wel even uit dat je dan geen kou vat buiten, met je rode bezwete hoofd in de wind.

6. Discussie over de regels

Elk jaar zijn er weer nieuwe regels en elk jaar is er – gelukkig – ook weer die ene teamgenoot die alles zorgvuldig heeft gelezen en de rest van het team even kan bijspijkeren. ‘Dus niét in één keer de cirkel in bij uitnemen op de aanvallende helft, en denk aan die lange corner hè jongens!’ Een paar kwesties vormen echter alsnog altijd reden tot discussie. Want je mag alleen pushen, maar bij sommigen lijkt die push toch wel verdacht veel op een flats. En hoog mag niet, waardoor bij elk ienieminie stuitertje de gehele reservebank opvliegt: Hoog! Scheids! Hoog! En last but not least is het dan, vooral in het begin, ook nog even opletten welke lijn of stip je nu moet gebruiken. Aangezien er in zo’n zaal 46 sporten worden gespeeld en er op elke meter verschillende lijnen in vrolijke kleurtjes de vloer doorkruisen. De goede strafbalstip, of soms zelfs de middenlijn om uit te nemen na een goal: ga hem maar eens zoeken.

7. Bal in het materiaalhok

Wat in het veld een bal over het hek is, is in de zaal een bal in het materiaalhok. Dat wordt dus ouderwets apenkooien: over de kast, door de korfbalmand, tussen de brug, over de dikke mat en ja hoor: daar ligt-ie. Dit is ook een ideaal moment om, wanneer je maar één bal hebt en jouw team vóór staat, even tijd te rekken. ‘Nee hoor, ik zie hem echt niet. Ik zoek nog even verder.’

8. Botsing

In de zaal heb je minder ruimte dan op het veld en dat is met name in het begin even wennen. Die balken zijn bijvoorbeeld bijzonder handig in het spel, maar vormen als je even niet oplet ook een struikelblok. Iedereen kent wel een teamgenoot of scheidsrechter die al eens voor- of achterover over een balk kukelde. En die zalen zijn meestal ook niet al te ruim bemeten. Achter de goal is nog een halve meter ruimte en dan is er al een muur. En die muur, die kan hard aankomen als je net een fantastische actie naar voren maakt en koste wat kost de bal nog binnen wil houden…

Copyright Koen Suyk

9. Balken opruimen

Speel je ’thuis’ en heb je de laatste wedstrijd, dan wordt er van je verwacht dat je de balken en goals opruimt. En samen met je team is dat klusje zo geklaard. Zware balken pak je met z’n tweeën en er zijn ook altijd spierbundels die ze in hun eentje kunnen dragen. Maar pas op: laat zo’n balk niet op je tenen vallen! Als sportieve tegenstander help je ook een handje mee na de wedstrijd. Al zorg je er dan wel voor dat je niet té veel doet. Er zijn grenzen natuurlijk.

10. Spierpijn

Je dacht dat je nog wel fit was van het veld, maar man, man, man, na die eerste zaalhockeywedstrijden héb je me toch een spierpijn. Wat het is weten wij ook niet, misschien het feit dat je in de zaal nog lager zit dan op het veld of toch net weer even andere spiertjes gebruikt. En als je pech hebt, dan heb je na de eerste zaterdagwedstrijden de dag erna op zondag gewoon wéér een wedstrijddag. Even doorbijten dan maar. Zaalhockey is goed voor je!