Folmer: in paar maanden van play-offs naar Derde Klasse

Tien jaar speelde ze met Huizen op het op één na hoogste niveau van Nederland en in de Hoofdklasse. Afgelopen mei nam ze afscheid van haar ploeg na de (verloren) play-offs om een hoofdklasseticket. Maar van helemaal stoppen wilde Amber Folmer (30) nog niet weten. Sinds dit jaar maakt de spits deel uit van derdeklasser Lelystad.

Eigenlijk was Folmers plan om zich bij het vaandelteam van De Mezen uit Harderwijk te voegen dat in de Tweede Klasse uitkomt. Een beslissing die ze al vóór haar laatste wedstrijd bij Huizen nam. ‘Mijn vriend speelde daar in Heren 1. Veel van onze vrienden zijn er lid. Het leek mij gezellig om voor dezelfde club te spelen.’

Maar het liep anders. Na een paar trainingsweken in juni en augustus keerde Folmer De Mezen de rug toe. Veel wil de goaltjesdief er niet over loslaten. ‘Het bestuur nam een besluit dat effect had op mijn vriend. Ik stond daar niet achter. Daarom kozen we ervoor samen naar Lelystad over te stappen.’

Tussen de bro’s

Niet alleen startten Folmer en haar vriend samen bij een nieuwe club, ook belandden ze in hetzelfde team: bij de Sevens. Folmer: ‘Op de laatste dag dat inschrijving mogelijk was, meldden we ons aan. We vormen een vriendenteam met spelers die goed tot hoog hebben gehockeyd. Diemer Leentvaar zat bijvoorbeeld in Amsterdam Heren 1. Ik ben de enige vrouw. Mijn teamgenoten noem ik dus maar bro’s.’

Amber tussen haar bro’s van Lelystad 7s. Eigen foto

Met haar bro’s doet Folmer mee aan de mannencompetitie. ‘Sommige tegenstanders kijken wel gek op als ze mij ertussen zien staan. Maar als ze mij eenmaal zien hockeyen, moeten ze vaak even slikken. Ik ben nog altijd bloedfanatiek. We speelden de afgelopen wedstrijden regelmatig tegen wat oudere mannen. En al duurt een wedstrijd maar 25 minuten; meestal stond er een uitslag als 12-0 voor ons op het scorebord. Gelukkig zijn we nu gepromoveerd naar een hogere klasse. Hopelijk krijgen we daarin meer tegenstand.’

Afbouwen in de Derde Klasse

Folmer beschouwt de 7s al haar nieuwe team. Maar intussen heeft ook Dames 1 de spits ingelijfd. Folmer: ‘Dat was eerst niet de bedoeling, maar na een paar wedstrijden vroegen ze mij erbij. Toevallig was de coach, Frans Tordoir, ook mijn trainer bij de benjamins en mini’s van Hilversum. Eigenlijk vind ik het hartstikke leuk. Ik train één keer per week mee. In combinatie met mijn werk in de jeugdzorg is meer niet haalbaar. Daarnaast heb ik niet voor niets een stap naar achteren gezet met hockey. Op deze manier is het voor mij de perfecte manier om af te bouwen van tophockey.’

Van de top van de Promotieklasse naar de Derde Klasse bij een ploeg die vorig jaar op nog één niveau lager speelde: het moet wennen zijn voor Folmer. ‘Dat is het zeker. Alles gaat trager. Verder is de manier van spelen anders. Keepers gaan bijvoorbeeld sneller liggen en komen verder hun goal uit. Voor mij was dat best wennen. Ik merkte dat ik op gang moest komen met scoren, omdat de keepers dingen deden die ik niet verwachtte.’

Folmer in actie voor Lelystad Dames 1. Foto: Erik-Jan van Agteren

Even slikken bij Drienerlo uit

Folmers doelpuntenmachine is inmiddels op gang gekomen. In de zeven gespeelde wedstrijden legden ze er zestien in. Folmer: ‘Toen ik er net bij zat, was het motto: alle ballen op Amber. Maar zo werkt het niet. Ik ben geen speelster die de bal op het middenveld krijgt en dan tien man voorbij speelt. Dat was niet zo bij Huizen en ook niet in de Derde Klasse. Ik ben en blijf een spits in hart en nieren. In het 23-meter-gebied ben ik op mijn best.’

Goor, Westerduiven, Barneveld: bij Lelystad speelt Folmer tegen clubs waar ze bij wijze van spreken nooit gehoord had. ‘Bij Drienerlo-uit moest ik even slikken. Dat is echt een studentenclub uit Twente. Wat is dit?, dacht ik toen we het terrein op reden. In het clubhuis waren ze nog bezig met het wegpoetsen van bier van de avond ervoor. De mini van de week was een student in tutu. Zoiets had ik nog nooit gezien. Maar het heeft ook wel wat om tegen voor mij compleet nieuwe tegenstanders te spelen.’

Binnenkort verhuist Folmer met haar vriend van Huizen naar Harderwijk. ‘De Mezen was qua locatie natuurlijk handiger geweest. Straks rijden we nog steeds 25 minuten naar de club. Niet ideaal, maar ik weet wel dat ik bij Lelystad wil blijven. Geen idee hoe lang ik doorga, maar voorlopig ben ik heel blij daar.’

Spijt van haar besluit om te stoppen bij Huizen heeft Folmer dan ook niet. ‘Als ik nog eens op Huizen kom, krijg ik direct het gevoel van thuiskomen. Ik mis ook mijn teamgenoten. Maar de vrijheid en rust die het geeft om niet meer zo vaak op het veld te staan, maakt alles goed. Tijdens het seizoen met vakantie gaan of mijn ouders in Spanje bezoeken, zat er bij Huizen niet in. Nu krijg ik die ruimte wel.’

Lelystad Dames 1 met Folmer linksonder. Foto: Marciano Jones