De laatste Europese klus van boezemvrienden Bovendeert en Schuurman

Bloemendaal staat donderdag in het Wagener Stadion tegen Harvestehuder THC aan de afslag van een nieuw Europees avontuur. Wat de uitkomst dit paasweekend ook is voor de titelverdediger en vijfvoudig winnaar, het EHL-toernooi is extra bijzonder voor Roel Bovendeert en Glenn Schuurman. Voor de twee boezemvrienden is dit hun laatste Europese klus. Zij nemen namelijk aan het einde van het seizoen afscheid van het tophockey.

‘Het voelt als het juiste moment, aangezien ik meer tijd wil besteden aan mijn eigen bedrijf en tijd wil vrijmaken voor andere mooie dingen in het leven’, zegt Bovendeert over zijn besluit te stoppen bij de regerend landskampioen.

Schuurman heeft het gevoel: de cirkel is rond. ‘Ik heb alles gezien, alles gespeeld en veel gewonnen. Fysiek ben ik topfit, maar het gevoel is leidend. Het is mooi geweest. Het is tijd voor de nieuwe generatie.’

Ondanks de vriendschap hakten ze onafhankelijk van elkaar de knoop door over hun sportieve toekomst. ‘We zitten allebei in dezelfde leeftijdsfase en zijn beiden gestopt als international. Roel wilde zich meer richten op zijn maatschappelijke carrière en ik ook. Toevallig valt ons besluit om te stoppen samen’, vertelt Schuurman.

Glenn Schuurman kust de EHL-beker na de 8-2 winst van Bloemendaal op Kampong in 2018. Foto:ANP/Koen Suyk

Veertien seizoenen

Het tweetal kwam in 2009 van het Brabantse MEP naar ’t Kopje. In de voorbije veertien seizoenen groeiden de 30-jarige goaltjesdief Bovendeert en de één jaar oudere aanvoerder Schuurman uit tot de cultuurdragers van Bloemendaal.

Sinds hun Europese vuurdoop als tieners in de herfst van 2009 in Parijs op het terrein van St.Germain wonnen ze meerdere Europese hoofdprijzen. Schuurman veroverde de EHL-titel in 2013, 2018, 2021 en 2022. Bovendeert miste in 2021 de finale van vanwege een blessure, maar was er wel bij in de andere drie jaren. De spits bezet met vijftien doelpunten de tweede positie op de all time topschutterslijst van Bloemendaal.

2013 en 2018

Terugblikkend springen voor Bovendeert en Schuurman de EHL-edities van 2013 en 2018 eruit. ‘2013 was een bijzonder toernooi’, begint Schuurman, over de editie die op hun eigen club werd afgewerkt. ‘In de halve finales stonden we met 2-0 achter tegen Amsterdam. In de rust zeiden we tegen elkaar: het gaat ons toch niet gebeuren dat we straks op eigen terrein het voorprogramma zijn voor de finale? We maakten gelijk en wonnen na shoot-outs. In de finale versloegen we Dragons, waar Arthur Van Doren speelde.’

Bovendeert: ‘Teun de Nooijer stopte dat jaar en hoewel je het nooit in de hand hebt, wilden we hem een passend afscheid geven. In die tijd waren we niet in extreem goede doen. Door de winst doorbraken we een periode zonder prijzen en dat werd dan ook uitbundig gevierd.’

Roel Bovendeert loopt juichend weg nadat hij heeft gescoord voor Bloemendaal tegen Kampong (8-2). Foto: Koen Suyk

Vijf jaar later volgde opnieuw op eigen terrein een Europese clubtitel ten koste van de pas gekroonde landskampioen Kampong. ‘Dat is een van de mooiste momenten uit mijn carrière’, vertelt Bovendeert. ‘De hele sfeer op de club is mij bijgebleven. In de competitie waren we in de halve finales van de play-offs uitgeschakeld door Amsterdam en een paar weken later wonnen we de EHL. Al die mensen, onze vrijwilligers, gingen uit hun dak.’

‘Het was de herstart van een succesvolle periode’, vult Schuurman aan. ‘We kwamen uit een periode met mindere prestaties. Er stond druk op. We hadden de landstitel niet gewonnen, maar er was nog een prijs om voor te spelen. Tegen de landskampioen. Dat gaf zo’n ontlading. We waren over een drempel heen.’

Prolongatie EHL-titel

Vorig seizoen werd Bloemendaal de eerste ploeg in de EHL-historie die zijn titel prolongeerde. Met vijf Europese clubtitels is de ploeg ook recordhouder in de EHL. ‘Het was vorig jaar een sterk bezet toernooi. In de finale waren we dominant tegen de Duitse kampioen Rot-Weiss Köln. We waren terecht de beste van Europa’, blikt Schuurman terug.

De titelverdediger treft in de eerste wedstrijd van de finaleronde in Harvestehuder THC opnieuw een Duitse opponent, met onder meer het Oostenrijkse fenomeen Michael Körper in de gelederen.

‘Ik vind het wel leuk, want ik heb volgens mij nog nooit tegen Harvestehuder gespeeld. Dat is ook de charme van het toernooi. Affiches die je niet zo vaak ziet’, zegt Schuurman.

Bloemendaal met de EHL-beker na winst in de finale tegen Rot-Weiss Köln in 2022. Foto: Worldsportpics/Frank Uijlenbroek

‘Het is een pittige tegenstander. Maar goed, ik had ook niets anders verwacht in de kwartfinales’, zegt Bovendeert. ‘We staan er goed voor, zijn fit en de afgelopen duels hebben we een goed niveau laten zien.’

Geschiedenis schrijven

‘Het is een bijzondere tijd’, gaat Bovendeert verder. ‘Dat voel je aan alles. Het is kort en intensief. Do or die. We gaan intern en dat geeft een bepaalde sfeer. We kunnen meer tijd met elkaar besteden. En het wordt ook weer wat mooier weer. Ook dat geeft een bijzonder gevoel.’

Bovendeert en Schuurman hopen met een nieuwe titel afscheid te kunnen nemen van het Europese podium. ‘Drie keer op rij winnen is in de EHL nog nooit gebeurd’, zegt Bovendeert. ‘We staan er goed voor om geschiedenis te schrijven. Als je die kans krijgt, moet je die pakken. We hebben de droom om de beste generatie van Bloemendaal te worden. We willen iets bijzonders neerzetten en zijn nog lang niet klaar.’