Wijckmans straalt in de EHL, ook dankzij Jeroen Hertzberger

Tijdens je eerste minuten op het grootste Europese clubpodium scoren en daarmee voor je ploeg de basis leggen voor een 3-2 zege in de kwartfinales op SCHC. Voor Lieve Wijckmans werd het werkelijkheid. De achttienjarige aanvalster van Den Bosch beleefde vrijdagavond haar droomdebuut in de Euro Hockey League.

Haar moment kwam al in de negende minuut. Maartje Krekelaar ontfutselde de bal van haar tegenstander en speelde Laura Nunnink aan. Die zag Wijckmans de diepte zoeken en bediende haar met een perfecte steekpass. Vervolgens sprintte Wijckmans met de bal richting het doel van SCHC-keepster Elodie Picard.

‘Ik krijg de bal en ik zie dat zij in de beweging is’, haalt Wijckmans het moment terug. ‘Dus ik denk: nú moet ik schieten.’ Zonder aarzeling haalt ze met haar backhand uit: hard, strak en laag verdwijnt de bal tussen de benen van Picard door het doel in, waardoor Den Bosch op voorsprong komt. ‘Ik heb er heel veel op getraind. Dan is het wel leuk dat-ie zit.’

De dagen kropen voorbij

In aanloop naar haar eerste EHL-wedstrijd kropen de dagen voorbij voor Wijckmans. ‘Maandag had ik superveel spanning en dan denk je: nu gaat het echt gebeuren.’ Nadat het team had ingecheckt in het hotel zakte die spanning wat. Toch bleef het wachten tot de derde toernooidag, waarop Den Bosch pas voor het eerst in actie kwam.

‘Vanmiddag ben ik met een teamgenootje hier gaan kijken. De sfeer geproefd zodat je weet wat je te wachten staat. Het was lekker relaxed. Lolletjes maken met z’n allen, want we vinden het allemaal facking leuk. Daarvoor zijn we ook hier. Maar uiteindelijk staat er wel zo’n wedstrijd te wachten. En dan kunnen we ook heel goed de knop omzetten. Dan is het onze time to shine.’

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door hockey.nl (@hockeynl)

Haar Europese debuut is het resultaat van jarenlange toewijding. Het talent uit Roermond, begonnen bij Concordia, belandde via Weert bij Den Bosch. Ze reist zo’n duizend kilometer per week om haar hockeydroom na te jagen: spelen in het eerste van de recordkampioen. Afgelopen zomer werd ze door coach Marieke Dijkstra definitief van het O18-team naar Dames 1 gehaald.

In haar eerste seizoen in de Tulp Hoofdklasse scoorde Wijckmans al negen keer. Toch blijft ze nuchter. ‘Ik moet met beide benen op de grond blijven. Hard blijven werken en mijn taak uitvoeren. Ik ben er nog lang niet.’

Trainen met Hertzberger

Om zich verder te ontwikkelen traint ze regelmatig met oud-international en topscorer aller tijden van de Hoofdklasse, Jeroen Hertzberger. ‘Ik had hem een mail gestuurd. Hij is echt een legend. We hebben een paar trainingen gehad. Dat doen we een keer in de zoveel tijd. Ik merk dat ik heel veel heb geleerd. Spitsendingetjes. Positionering en dit soort goals. Het is hartstikke leuk, maar ik heb nog veel te verbeteren.’

Na haar openingstreffer kwam Den Bosch voor rust op 2-0 via een strafcornergoal van Charlotte Englebert, die de flats van Sanne Koolen doeltreffend tipte. Zes minuten na rust werd het zelfs 3-0. De strafcorner leek te mislukken, maar na een vlotte combinatie via vijf speelsters belandde de bal bij Krekelaar, die koelbloedig afrondde. SCHC gaf zich echter niet zomaar gewonnen. Nog voor het einde van het derde kwart werd het 3-1. In de slotminuut bepaalde Yibbi Jansen met een benutte strafbal de eindstand alsnog op 3-2, nadat een eerdere treffer van SCHC was afgekeurd.

Lieve Wijckmans viert haar doelpunt met Maartje Krekelaar. Foto: Willem Vernes

‘Het was een bizarre wedstrijd,’ blikt Wijckmans terug. ‘We starten heel goed, maken snel de 1-0 en 2-0. De tweede helft is minder, maar we trokken hem er als beesten overheen. Wat dit team kan, is bizar.’ Waar komt die veerkracht vandaan? ‘Dat zit in de kleine dingen,’ zegt ze. ‘Linkerhand altijd laag, vol in het duel. Altijd alles geven. Die mindset. Het liefst kop je een bal eruit bij wijze van spreken.’

In het duel met SCHC moest Den Bosch het stellen zonder twee vaste waarden: Joosje Burg en Rosa Fernig waren nog altijd uitgeschakeld met blessures. ‘Ik denk dat we dat goed opvullen. Iedereen staat op wanneer het moet.’ Ondertussen was er ook goed nieuws: Frédérique Matla keerde terug na een periode van blessureleed. De rentree was nog voorzichtig. ‘Het was net wel, net niet. Het is fijn dat ze er weer staat.’

Tegen Gantoise

Zondag wacht in de halve finales Gantoise. De Belgische ploeg schakelde Mannheimer HC, de verliezend finalist van vorig seizoen, met 3-0 uit. ‘We hebben hen zien spelen. Een taaie ploeg. We gaan hen analyseren en kijken hoe we het aan moeten pakken. We komen hier voor één ding: winnen.’

Ze zegt het met overtuiging én een grote glimlach. Want één ding is duidelijk: Lieve Wijckmans is gearriveerd op het Europese podium. En dit smaakt naar meer.

Lieve Wijckmans en Babs Reijnen tijdens het EHL-duel tegen SCHC. Foto: Willem Vernes