Sanne Caarls straalt in Europese droom van Braxgata

Een glimlach van oor tot oor, tranen die opkwamen en woorden die soms tekortschoten. Sanne Caarls kon haar geluk niet op nadat haar ploeg Braxgata zich ten koste van Düsseldorfer HC (3-0) voor het eerst in de clubgeschiedenis had geplaatst voor de finale van de Euro Hockey League. Den Bosch, winnaar van het toernooi in 2021 en 2023, wacht vandaag in de strijd om de Europese clubtitel.

‘Ik ben zo blij. Ik kan niet stoppen met lachen’, zegt Caarls nadat ze met haar team de meegereisde supporters heeft bedankt en haar vriend heeft geknuffeld. ‘We staan gewoon in de finale van de EHL. Het is crazy. Ik ben een beetje sprakeloos om eerlijk te zijn.’

In de halve finales trof Braxgata de Duitse kampioen Düsseldorfer HC, een ploeg vol ervaring en in topvorm. Met internationals als Lisa Nolte, Selin Oruz, de Australische Savannah Fitzpatrick en de Nederlandse Mabel Brands beschikt de selectie over flink wat kwaliteit. In de Bundesliga draait het team een ijzersterk seizoen: vijftien zeges in achttien wedstrijden.

Toch wist Braxgata de wedstrijd naar zich toe te trekken. ‘Ik had verwacht dat het moeilijker zou worden’, geeft Caarls toe. ‘Maar we zijn gewoon blijven hockeyen, ook na de 2-0. Rustig achterin, simpel spel, tik-tik-tik.’

Sanne Caarls in het shirt van Braxgata tijdens de halve finales van de EHL tegen Düsseldorfer HC. Foto: Willem Vernes

Als beesten verdedigen

Ook verdedigend stond het als een huis. ‘Ik weet niet of je onze verdedigende corner hebt gezien, maar wij zijn beesten’, lacht Caarls. ‘We zijn niet bang en houden de stick op de grond. Dus het staat goed. Daar zit ook veel vertrouwen.’

Het duel met Düsseldorf was al de derde wedstrijd van Braxgata in deze ‘Champions League van het hockey’. Op weg naar de halve finale troffen ze eerst twee Spaanse opponenten.

In de openingswedstrijd tegen Club de Campo (1-1), tweevoudig EHL-finalist, besliste Caarls de shoot-outserie. Dat was niet gepland, want ze stond oorspronkelijk als derde op de lijst ‘Ik zei tegen Steef (Stephanie Vanden Borre, red.): jij moet eerder, jij gaat hem sowieso maken. Laat mij maar als vijfde, misschien hoef ik dan niet meer. En toen moest ik opeens wél… Dus dacht ik: dan maak ik hem ook maar gewoon. We hebben het vaak genoeg geoefend. Gewoon rustig blijven, letten op de ademhaling, en doen wat je altijd doet.’

Braxgata viert de openingstreffer tegen Düsseldorfer HC. Foto: Willem Vernes

Tegen Real Club Polo (2-1) leverde ze de beslissende assist. ‘Ik wist eigenlijk al dat mijn tegenstandster de bal ging liften, dus ik hield gewoon mijn stick stil om ‘m uit de lucht mee te nemen. Toen ik Lyne (van Dieren, red.) bij de tweede paal zag staan, gaf ik een duwpass met een kleine stuiter – dat zijn de lastigste ballen voor verdedigers. En zij tipte hem erin. Ja, een beetje uit het boekje.’

Even chillen op rustdagen

Na deze intensieve duels volgden twee welverdiende rustdagen. Het team keerde terug naar Antwerpen voor wat ontspanning. ‘Dat was wel lekker. Even in je eigen bed. Rusten. In het park chillen. Maar je blijft met elkaar in contact. De groepsapp stond vol met filmpjes en foto’s van de celebrations en blije gezichten. En dan ga je langzaam weer de focus opbouwen.’

Braxgata is de eerste Belgische damesploeg ooit die de EHL-finale bereikt. En dat meteen bij haar debuut op het hoogste Europese clubniveau. De vice-kampioen van België bestaat naast Caarls – Amerikaans international – uit Red Panthers als Elena Sotgiu, Judith Vandermeiren en Stephanie Vanden Borre. Ook de Ierse tweeling Michelle en Niamh Carey werd dit seizoen toegevoegd aan de selectie. Coach Darran Bisley, die eerder met Herakles de FINAL4 van de EHL haalde, staat vanmiddag voor zijn laatste wedstrijd bij de club. Na dit toernooi vertrekt hij naar het Australische damesteam.

Sanne Caarls bedankt de meegereisde fans na het bereiken van de finale van de EHL. Foto: Willem Vernes

Op de golven van de euforie

Om 16.00 uur speelt Braxgata de finale tegen Den Bosch, dat na shoot-outs afrekende met Gantoise. ‘In mijn ogen speel je tegen het beste team van het toernooi’, zegt Caarls. ‘Dus dat lijkt mij heel vet.’

Caarls voelt dat haar ploeg goed in de flow zit. ‘We hebben nu al een medaille. Maar natuurlijk wil je voor goud gaan. Misschien gaan we wel heel goed op de euforie die er nu is. Ik wil daar wel op blijven. Ik denk dat het ons een extra duw in de rug geeft.’

Braxgata heeft op de deur van de Europese top geklopt of zoals Caarls het verwoordt: ‘Na de eerste wedstrijd zeiden we: we hebben de eerste deur ingetrapt. Nu hopen we natuurlijk die vierde deur – de finale – ook in te trappen.’

Blijdschap bij Braxgata na het bereiken van de finale van de EHL. Foto: Willem Vernes