Teun de Nooijer: ‘Eer om coach te zijn van Amsterdam’

Hij is de allereerste die zowel als coach en als speler de EHL won. Weer verschijnt zijn naam in de geschiedenisboeken. Maar belangrijker: Teun de Nooijer heeft zijn eerste prijs bij zijn nieuwe werkgever Amsterdam in z’n zak. Hij versloeg maandagmiddag met zijn ploeg het Duitse Mannheimer met 2-1. ‘Er ging van alles door mijn lijf.’

De zoektocht naar een nieuwe hoofdcoach bij de landskampioen duurde lang. Heel lang. Al in januari (van 2023) was duidelijk dat succescoach Robert Tigges ermee zou stoppen, na vier seizoenen als eindverantwoordelijke. Pas eind juni, toen Amsterdam al lang en breed landskampioen was geworden, werd de opvolger bekend. Recordinternational Teun de Nooijer. 

De vraag was of De Nooijer wel de juiste kandidaat was. Bovendien was hij na de zoektocht van maanden ook niet de eerste keuze. In 2019 concludeerde De Nooijer na drie seizoenen Bloemendaal: ‘Ik denk dat ik uiteindelijk meer een assistent ben. Dat heb ik dit seizoen besloten. Die keuze heb ik gemaakt. Die rol past beter bij mij. Je moet iedereen in zijn kracht laten.’ Maar het begon toch weer te kriebelen, toen Amsterdam hem benaderde. 

De Nooijer maakte het werk van Tigges af

Voorganger Tigges zat tijdens de paasdagen op de tribune van het Wagener Stadion. En hij kon tevreden toekijken. Want het werk dat hij een seizoen ervoor geleverd had – zijn selectie werd kampioen van Nederland en greep zo een Europees ticket – werd subliem afgemaakt. 

Blijdschap bij Teun de Nooijer. Foto: Willem Vernes

‘Er ging van alles door mijn lijf’, blikt De Nooijer terug op de gewonnen finale tegen Mannheimer. ‘Ik ben zo ongelofelijk trots op de dames. Ook op de laatste minuten. Dat we zo goed met de spanning omgingen.’ Hij begint met het analyseren van de wedstrijd. ‘We startten goed. Kwamen op 2-0. Dat was een fase waar meer in zat. We hadden toen wat meer afstand moeten nemen. Ik vond het in de tweede helft iets te spannend worden. Dat maakt ook niet meer uit. Want de beker ging de lucht in. Bovendien geeft het een boel informatie voor de rest van het seizoen.’

‘Eer om coach te zijn van Amsterdam’

Hij is wat blij dat hij negen maanden geleden aan dit avontuur begonnen is. ‘Ik vind het echt ongelofelijk leuk om te doen’, vertelt hij enthousiast. ‘Ik ben supertrots dat we het waar gemaakt hebben dit toernooi. Ik vind het een eer om coach te zijn van deze ploeg. Er zit een enorme drive en snelheid in. We hebben zoveel kwaliteit in deze selectie… Het is echt fantastisch om met deze groep te werken.’

Hij had als coach ook een belangrijk onderdeel in het paas-succes. Want de groep stak de koppen even goed bij elkaar. Dat was nodig, want het liep naar de mening van de coach de afgelopen tijd wat stroever. De selectie moest elkaar na een lange winter letterlijk en figuurlijk weer opnieuw vinden. De Nooijer wilde de neuzen weer dezelfde kant opkrijgen. Hij besloot dat de ploeg complimenten en punten van feedback naar elkaar uit moesten spreken. Dat hielp. De focus was terug. ‘Het is altijd goed om de klok gelijk te zetten’, vertelt hij. ‘Dat is gelukt. Het heeft ervoor gezorgd dat we gisteren tegen SCHC een fantastische wedstrijd gespeeld hebben. En nu Europees kampioen zijn. Er zijn kleine dingen die je als coach in de hand hebt. Zo’n gesprek is er eentje van.’

Teun de Nooijer inspecteert de EHL-beker eens goed. Foto: Willem Vernes

‘Het liefst sta ik op het veld’

Dat hij de allereerste coach is die de EHL ook als speler won, wist hij niet. ‘Iemand moet de eerste zijn’, lacht hij. ‘Weet je’, gaat hij verder. ‘Het liefst sta ik op het veld. Maar dat kan niet meer. Ik ben inmiddels dik in de veertig. Dan moet ik maar genoegen nemen met het coachen. Dat komt er het dichtst bij in de buurt.’

De EHL-titel is zijn tweede prijs als coach. Eerder won hij (in 2018) de Gold Cup met Bloemendaal. Hoewel deze prijs toch net wat groter is, belandt de medaille op dezelfde plek. In een doosje ergens in huis. Waar denkt hij aan terug als hij het gouden plakkaat er nog eens bij pakt? ‘Ik heb er echt van genoten. En de trots overheerst. We hebben het geflikt. Goud. Dat is niet niks.’

De staf van Amsterdam. Foto: Willem Vernes