Met een bronzen plak namen de mannen van Rotterdam maandag afscheid van hun EHL-avontuur. De gewonnen troostfinale tegen Kampong (2-0) voelde als veel meer dan een strijd om het podium. Het werd een beladen duel vol emotie, gespeeld met een missie. ‘Tegen Kampong ging het om karakter tonen. We hadden tegen elkaar gezegd dat we Jeroen iets wilden teruggeven.’
Jeroen, dat is uiteraard Jeroen Hertzberger. De 39-jarige aanvalsleider neemt na dit seizoen afscheid van Rotterdam en speelde de voorbije dagen zijn allerlaatste wedstrijden ooit in de Europese topcompetitie.
Zoals de Duitser Florian Fuchs met zes EHL-titels liefkozend Mister EHL wordt genoemd, zo mag je die eretitel ook op de naam van Hertzberger plakken. Sinds de eerste editie van de Euro Hockey League in 2007-2008 was er niemand zo trefzeker als hij. De altijd scorende spits stond voor dit Paasweekend al bovenaan de topscorerslijst met 47 doelpunten. Tegen Old Georgians (twee keer) en Gantoise (één keer) tikte hij de iconische mijlpaal van vijftig goals aan.
‘Dat Jeroen afscheid neemt van het hoogste Europese podium maakt mij, maar ook het team emotioneel’, reageerde Rotterdam-aanvoerder Thijs van Dam na afloop. ‘Als je ziet wat er allemaal loskwam na de 2-0 tegen Kampong, de tranen van Hertz, de blijdschap bij iedereen… Dat is wat sport zo mooi maakt. En dat is waarvoor we het doen. Dat we in dat duel het juiste karakter konden tonen, daar ben ik trots op.’
Thijs van Dam krijgt de felicitaties van Jeroen Hertzberger na zijn goal tegen Kampong. Rechts Guus Jansen. Foto: Bart Scheulderman
Om kwart over zes aan het ontbijt
Het was voor de spelers van Rotterdam – inclusief Hertzberger – nog niet zo gemakkelijk om de EHL goed af te sluiten. De uitschakeling tegen Gantoise van zaterdag na shoot-outs had een diepe wond achtergelaten. Een nieuwe deuk in de ambitieuze plannen die even daarvóór al beschadigd raakten door veelvuldig puntenverlies in de Hoofdklasse, waardoor de play-offs nagenoeg onbereikbaar zijn geworden.
‘Het is overduidelijk niet het seizoen geworden dat we voor ogen hadden’, zegt Van Dam. ‘Daar moeten we straks heel kritisch naar kijken. Maar als ik naar maandagochtend kijk… We spelen om kwart over negen ’s ochtends een wedstrijd die we eigenlijk niet willen spelen. Zaten om kwart over zes in het hotel al aan het ontbijt, samen met de jongens van Kampong. Dan ben ik trots hoe we ons gepresenteerd hebben. We kwamen hier om dat duel te winnen en daar hoort een bepaald gedrag en uitstraling bij. We hebben tegen elkaar gezegd dat we Jeroen iets wilden teruggeven voor alles wat hij deze club heeft gegeven de afgelopen jaren. Dat dat is gelukt, daar mogen we even van genieten. Al zullen we heel snel ook in de spiegel moeten kijken.’
Emotionele weken
De hoofdrolspeler zelf vocht in de slotfase van het duel tegen zijn tranen. In de catacomben van het stadion van Den Bosch sprak hij met een brok in zijn keel. ‘Het zijn sowieso emotionele weken geweest sinds de aankondiging van mijn afscheid bij de club’, zegt de EHL-topscorer aller tijden. ‘Ik heb me redelijk sterk kunnen houden, omdat ik me op het hockey focuste. Een aantal jongens zei dat ze deze wedstrijd voor mij wilden spelen. Dat hoeft voor mij allemaal niet, maar ik vind dat wel mooi. Het siert die gasten dat ze zich bewust zijn van mijn laatste EHL-wedstrijd. Dat waardeer ik enorm.’
Hertzberger vecht tegen zijn tranen in het kringetje na afloop van de strijd om brons met Kampong. Foto: Bart Scheulderman.
Het had niet veel gescheeld of Hertzberger had de EHL Finals in Den Bosch niet eens kunnen spelen. Een hamstringblessure hield hem in de competitiewedstrijd tegen Pinoké al aan de kant, de eerste hoofdklassewedstrijd ooit die hij door een blessure moest missen. ‘Het is een wonder dat ik drie wedstrijden in vier dagen heb kunnen spelen. Ik heb samen met onze fysio dertien dagen keihard gewerkt om fit te worden. Hij heeft mij ouderwets opgelapt voor dit toernooi. Daar ben ik hem dankbaar voor.’
De magie van de EHL
Met anderhalve hamstring lukte het Hertzberger in drie wedstrijden drie keer te scoren en een assist af te leveren, maar toch was hij niet helemaal tevreden over zijn eigen bijdrage. ‘In statistisch opzicht was het een prima weekend, maar uiteindelijk had ik aan de bal meer willen brengen’, zegt hij. ‘Dat is helaas niet gelukt, ook door het aangepaste wisselschema. Ik heb veel minder gespeeld dan normaal. Jammer, maar het is niet anders.’
Jeroen Hertzberger en Thijs van Dam met de bronzen EHL-medaille na de winst op Kampong (2-0). Foto: Bart Scheulderman
Op de vraag wat hij gaat missen aan de EHL, laat hij zijn blik even dwalen over het veld en de tribunes aan de Oosterplas. ‘Alles is net even anders. Er wordt anders gefloten, de camera’s staan op een andere plek, het is net even anders dan je vanuit de Hoofdklasse gewend bent. Er hangt gewoon een magisch sfeertje rond dat toernooi. Er zijn bizarre wedstrijden, veel comebacks, een botsing van culturen en speelstijlen. Ik vind dat geweldig. De belangstelling voor het toernooi, de grote fanbases, de vertrouwde stemmen van commentatoren Nick Irvine en Simon Mason… Het was geweldig om zo lang onderdeel van de EHL zijn. En dan heb ik zelfs nog tien seizoenen niét meegedaan met Rotterdam.’
Dit bericht op Instagram bekijken
1 Reactie
bartherklots
Ik zou de actie van het bestuur om het contract met Jeroen Hertzberger niet te verlengen wille typeren als wederom een bestuurlijke dwaling. Het getuigt van zeer korte termijn visie, want weet het bestuur dan pas sinds kort dat zij 10 internationals in heren 1 hebben, waarvan 2 buitenlandse spelers die weer vertrekken als zij worden opgeroepen voor hun nationale team.