‘Dit is kut’, is de simpele maar alles omvattende conclusie van Renée van Laarhoven, vlak na de verloren kwartfinale tegen Den Bosch. SCHC had weinig in te brengen tegen de effectiviteit van de Brabanders. Maar bij de pakken neerzitten doet de verdediger niet: ‘Het seizoen is nog niet voorbij.’
Natuurlijk, de verslagenheid bij Stichtsche was groot. Weer ging er een finale verloren. Maar van tranen of verdriet was geen sprake. Want SCHC had dan wel verloren, maar het put kracht uit de manier van spelen. ‘Ik vind echt dat we hebben gestreden en dat we een kant hebben laten zien die we willen laten zien’, vertelt Renée van Laarhoven.
Dan begint ze te analyseren. Rustig, maar zichtbaar balend. Er is een conclusie die telkens terugkomt in het relaas van de verdediger. SCHC had zojuist een lesje in effectiviteit gekregen. ‘Hun eerste kans was meteen een goal. We weten dat Den Bosch daar goed in is. Geef ze een kans en ze maken ‘m’, zegt een balende Van Laarhoven. Ze trekt zelf ook het boetekleed aan. ‘Ik moet daar nog scherper op zijn. De verdediging nog beter neerzetten. We moeten gewoon zorgen dat we veel langer de nul houden.’
Een balende Maud van den Heuvel. Foto: Willem Vernes
De goals vielen te makkelijk achterin bij SCHC. Toen het na zesendertig minuten 3-0 stond voor de thuisploeg, leek het wel zo’n beetje gespeeld. Maar Stichtsche veerde even op, vlak na de 3-1 van Yibbi Jansen. Direct daarna viel vervolgens ook de 3-2. Maud van den Heuvel sloeg met haar backhand raak, maar Den Bosch vocht de aansluitingstreffer aan. Na lang beraad besloot de VAR de treffer terug te trekken: de jonge spits had de bal met de bolle kant geraakt. ‘Ik geloof niet dat het bol was. Maud weet zeker dat ze ‘m goed raakte’, zegt Van Laarhoven. ‘En dat is balen. Zeker op zo’n cruciaal moment. Maar afgekeurd is afgekeurd. Roepen en wijzen is zinloos.’
Strijbaar voor de volgende finales
Van Laarhoven kijkt vooral naar de eigen prestaties. En die hadden ook aanvallend wat scherper gekund. ‘We hebben genoeg gecreëerd’, zegt ze. Haar ploeg presteerde het om zelfs elf (!) strafcorners te halen, tegen het normaal zo gestructureerde Den Bosch. ‘Ik wijs naar niemand, want we doen het samen. Maar we maken het niet af. En we hadden er meer tegen moeten houden’, zegt ze. ‘Maar ik ben wel trots op onze houding. We waren strijdbaar. En dat gaan we de volgende finales weer laten zien.’
Van Laarhoven speelde in haar vier seizoenen bij SCHC ieder jaar een finale. Precies de reden waarom ze van Kampong verkaste naar Bilthoven. Maar los van de Gold Cup-winst verloor ze drie NK-finales en strandde ze twee keer vroegtijdig in de EHL. Vijf grote prijzen gingen verloren en na vrijdag kan daar ook de zesde vroege uitschakeling aan toegevoegd worden. Confronterende statistieken voor iedere SCHC-supporter.
Renée van Laarhoven. Foto: Willem Vernes
De stijgende lijn van SCHC
En voor Van Laarhoven .Want die pijn is echt wel voelbaar voor de 79-voudig international. Maar als ze dit jaar iets voelt, is dat het seizoen nog niet gespeeld is. ‘Hoe meer finales je speelt, hoe beter je erin wordt’, zegt ze. ‘We krijgen steeds meer door hoe we zulke wedstrijden moeten spelen. Zitten echt in een stijgende lijn. En dat is het verschil ten opzichte van vorig jaar.’
Vandaag was een kans. Dat is mislukt en dat is balen, maar ons koppie gaat omhoog. Want we weten dat er nog wat te halen valt dit seizoen. Renée van Laarhoven
Ze doelt op de vorige EHL. Toen ging het in de halve finale mis tegen Amsterdam. SCHC won nog wel de troostfinale van het Spaanse Junior, maar de pijn van de verloren halve finale was nog lang voelbaar. ‘Het gevoel van nu is anders’, verzekert ze. ‘We speelden een jaar geleden heel mat en lieten een gezicht zien dat we helemaal niet wilden laten zien. We zitten er nu qua gevoel en als team veel beter in. Hij gaat op een gegeven moment echt wel vallen.’
Foto: Willem Vernes
Dat er nog een prijs te pakken is dit seizoen, is voor Stichtsche logischerwijs een enorme motivator. ‘Vandaag was een kans. Dat dat mislukt is balen, maar ons koppie gaat omhoog. Want we weten dat er nog wat te halen valt dit seizoen’, vertelt ze strijdbaar.
Vol voor de volgende prijs
En die prijzen worden verdeeld in mei, tijdens de play-offs. ‘En wie weet staan we dan weer in de finale tegen Den Bosch’, besluit ze. ‘Of we iets goed te maken hebben? Dat niet. We hebben iets heel moois om te winnen. En daar gaan we voor.’
6 Reacties
suveetje
Niemand heeft een bolle kant kunnen zien behalve de VAR. Wellicht had het geholpen als het geluid aan was, dan hadden we deze beslissing misschien nog begrepen. Ook het te snel fluiten bij de afgekeurde goal was erg nadelig. Nog een bal op de paal. Het zat allemaal niet mee……
Piensmits
Ben het met je eens dat geen geluid erg jammer was. Sommige speelsters wezen naar het moment op Koolen, anderen op bol. Ik ga er vanuit dat de VAR uit meerdere hoeken camerabeelden heeft, die wij niet gezien hebben. SCHC was bepaald niet gelukkig met het te vroeg affluiten en de ballen op de paal, anderzijds is het ook gewoon zo dat Den Bosch effectiever was en prima verdedigde. Overigens wel zo netjes om te zeggen dat van de 11 strafcorners 6 corners uit corners waren. In die zin stond Den Bosch nog steeds gestructureerd te verdedigen. Wel erg jammer dat zij elkaar nu al tegenkwamen in plaats van de in de halve finale/finale.
RandolfHollt
Als neutrale toeschouwer toch erg jammer dat SCHC het meestal aflegt tegen Den Bosch. Ik heb ook het idee dat het niks met kwaliteit te maken heeft. Ik bespeurde vanaf de 2-0 bij SCHC toch een soort paniek, haast en gebrek aan vertrouwen (begrijpelijk ook). Den Bosch zou zich veel minder laten beïnvloeden door een 2-0 achterstand denk ik. 100% concentratie = 100% prestatie, alles wat afleidt zorgt voor een mindere prestatie. Ik hoop echt dat ze in de play-offs straks bij een eventuele achterstand gewoon vertrouwen houden en stoïcijns door blijven gaan; ze kunnen het echt!
Reinout van Leeuwen
Naar mijn mening had Stichtse nog twee strafballen moeten krijgen. De toegekende strafcorner waarbij Maud van den Heuvel na het fluitsignaal scoorde uit de rebound had naar mijn idee een strafbal moeten zijn. Van den Heuvel's stick werd geblokt terwijl de bal al achter haar tegenstander lag. Daarnaast is er nog een speelster over de achterlijn gebeukt zonder enige bestraffing. Overigens riep Stichtse het onheil ook over zich af door balverlies in 23 . Combinatie van de teveel gedrevenheid & gebrek aan coördinatie tussen De Waard en Van Laarhoven. Zulke open kansen gaf DB niet weg. Goal had veel weg van goal in finale om kampioenschap. Bal verlies De Waard op Sanders goal Matla. Ook in hart 23 zonder rugdekking.
robdux
Het is toch ongelofelijk. SCHC pakt weer geen prijs. Ze hebben de beste corner van de wereld en de beste speelster. Het is ook een cultuur bij Den Bosch. Bij Den Bosch wordt veelal rust uitgestraald, het is nooit onrustig met de staf, de staf kan zelf rustig (jaren lang) de lijnen uitzetten, zonder dat anderen zich ermee bemoeien, geen eigenbelangen en er is een duidelijk lange termijn beleid. Knap. Kunnen veel clubs een voorbeeld aannemen.
MarceldeBerg
Even twee spelregel vragen: 1) Ik dacht altijd dat de tijd stil staat bij het nemen van een strafbal. Scheidsrechter fluit voor geven en dan staat de tijd stil, scheidsrechter fluit voor nemen en scheidsrechter fluit voor einde en tijd gaat weer lopen. Alleen de klok liep 4 seconden door tijdens het nemen van de strafbal, dit klopt dan toch niet? 2) Er werd door de scheidsrechter een strafcorner gegeven voor een voetje, dat werd aangevochten door de verdedigende partij en dit werd door de VAR toegekend het was geen shoot, alleen vervolgens geeft de VAR geheel terecht voor een andere reden (hakken dacht ik) als nog een strafcorner. Dus de verdedigende partij had gelijk MAAR verloor als nog hun VAR. Dit is toch niet logisch, het zijn twee verschillende situaties die de VAR beoordeeld. Iemand hier een mening over?