Peters (18) van tribune naar toernooi: ‘Hoop dat zenuwen zo weg zijn’

Toen Kim Peters (18) op haar veertiende van Bemmel naar Den Bosch vertrok, had ze nooit verwacht dat ze drie jaar later een van de vaste invallers van Marieke Dijkstra zou worden. Met meedoen aan de EHL had ze überhaupt geen rekening gehouden. Maar de tiener is tijdens het paasweekend ‘gewoon’ onderdeel van de selectie. ‘De vorige keer zat ik een dagje op de tribune.’

‘Ik keek vroeger echt op tegen Pien Sanders en Frédérique Matla. Dat waren idolen voor me. Ik droomde ervan om ooit bij Den Bosch te spelen. Nu sta op met ze op het veld. Ik vind het allemaal echt zo vet.’

Het zijn de woorden van Kim Peters. De 18-jarige middenvelder kwam drie seizoenen geleden naar Den Bosch, nadat ze Bemmel – de club uit haar woonplaats – een beetje ontgroeid was. Ze doorliep de MO16-1 en een jaar later droeg ze de aanvoerdersband. Ze belandde vervolgens in MO18-1 en mocht als eerstejaars al een beetje proeven aan haar droom. Ze maakte af en toe wat minuten in de Gold Cup. Maar dit jaar zet Peters de allergrootste stappen. Weer is ze captain in de jeugd, maar de titel ‘vaste invaller bij Dames 1’ betekent eigenlijk veel meer voor haar. Dit seizoen speelde elf van de negentien wedstrijden mee met het team waar ze vroeger van droomde. 

‘Ik had nooit verwacht dat ik de EHL zou spelen’

‘Ik vind het allemaal echt zo vet. Het is zo tof om in de Hoofdklasse te spelen’, vertelt Peters dinsdagavond, terwijl ze er net een training en bespreking met Dames 1 op heeft zitten. ‘Iedereen is lief voor me en betrekt me bij de groep. Het gaat ook steeds beter. Eerst draaide ik mee op links- en rechtsmidden, maar vorige week mocht ik ook eventjes midmid en vrije verdediger zijn. Dat is normaal mijn plekje in mijn eigen team.’

MO18-invallers Sarah Koppen, Josephine Bekkers, Valentine Hulsbergen en Kim Peters wonnen eerder dit seizoen de Gold Cup. Foto: Bart Scheulderman

Haar eigen team staat even op een wat lager pitje, want de komende dagen staan vol in het teken van de EHL. Een toernooi wat ze normaal altijd op de tv volgde. ‘Toen Den Bosch er twee jaar geleden aan meedeed, ben ik een dagje naar Amsterdam gegaan om te kijken’, vertelt ze. Nu wordt er naar haar gekeken. ‘Ik had echt nooit verwacht dat ik zou mogen spelen. Er is een aantal weken geleden wel aan een paar van ons gevraagd of ze ons op de reservelijst mochten zetten, maar ik dacht dat het daar bij zou blijven’, vertelt ze. ‘Ik vind het zo bijzonder om voor zoveel mensen te hockeyen. Ik moet nog ieder weekend wennen aan de grote camera’s van Viaplay en nu kom je ineens live op de NOS.’

Peters zag haar club de afgelopen tijd iedere dag veranderen. ‘Ik ben onder de indruk van de tribune die ze erbij hebben gebouwd. We hebben er altijd al eentje staan, maar deze is geloof ik bijna net zo groot. Het is echt gaaf om te zien. Toen ik net op het veld stond, waren alle reclameborden weg. Hingen de EHL-banners er al. Er zijn standjes gebouwd en er trainen ook al buitenlandse teams’, somt ze op. ‘Ik had er al zoveel zin in, maar kan nu echt niet meer wachten.’

Met zenuwen voor de buis

Peters begint vrijdag aan de EHL. Dan speelt Den Bosch de kwartfinale tegen de winnaar van het duel tussen SCHC en het Ierse Railway Union. Die wedstrijd wordt woensdagavond gespeeld. ‘Ik zou willen dat wij woensdag al begonnen. Dan hoef ik niet meer zo nerveus te zijn’, vertelt ze, terwijl je haar zenuwen aan de andere kant van de telefoon voelt. ‘Ik zet zo snel mogelijk de televisie aan, dan begint het voor mij ook een beetje.’

Den Bosch MO18-1 pakte vorig jaar de landstitel. Foto: Willem Vernes

Dan kan, languit op de bank in Bemmel, het analyseren voor Peters namelijk gaan beginnen. Zonder de Ieren tekort te doen, wordt er natuurlijk sterk rekening gehouden met een kwartfinale tegen Stichtsche. Dan staat Peters tegenover Yibbi Jansen of Xan de Waard. Ze moet lachen. ‘Ik ga vanavond eens even goed kijken hoe ik dat het beste aan kan pakken’, zegt ze met een knipoog. Ze weet natuurlijk precies wat ze moet doen. ‘Heel snel zijn en heel hard werken. Ik mag fouten maken van Marieke, maar dat doe ik liever niet.’

Peters zat de afgelopen tijd in een luxepositie. Ze kon de komende dagen namelijk deelnemen aan drie toernooien. Ze wilde het liefst naar de EHL, maar anders speelde ze een 4-nations met Nederlands U18 in Hannover. En zelfs al had ze dat niet gehaald, wachtte er nog een paastoernooi op haar. Omdat ze vorig jaar landskampioen werd op het veld met MO18-1, plaatste de groep zich voor de EHCO. Een Europees clubtoernooi voor junioren, dit jaar gehouden op Pinoké. 

Een droom die uitkomt

De tiener kreeg een ticket voor het toernooi waar ze het meest op hoopte. En dat is eigenlijk best bijzonder. Want ze speelde voor de nationale jeugdploegen nog nooit een officiële wedstrijd. De vorige keer viel ze namelijk net voor een toernooi af en zat er vervolgens een jaar niet meer bij. Nu ze wel weer bij de trainingsgroep hoort, mist ze weer een moment. Daar ligt ze dus geen seconde wakker van.

‘Dit is echt een droom die uitkomt’, vertelt ze. Haar hele familie heeft al kaartjes gekocht om de jongeling aan te moedigen. ‘Daar ga ik allemaal niet te veel aan denken. En de zenuwen gaan van zelf weg als ik een paar keer de bal heb aangeraakt. Ik ga er echt zo hard van genieten’, verzekert ze. En hoe zit het met haar andere dromen? ‘Ooit een Olympische Spelen meemaken is mijn allergrootste droom. Maar ik hoop nu het meest dat ik volgend jaar vast in Dames 1 zit.’

Foto: Bart Scheulderman