In haar laatste seizoen onder contract bij voormalig topclub Laren leek Maxime Kerstholt (25) amper meer op de gevaarlijke spits die ze in haar beste dagen was, toen ze aanschurkte tegen een vaste plaats in het Nederlands elftal. Nu, bij haar nieuwe club Pinoké, bloeit ze weer helemaal op.
In het clubhuis van Pinoké, aan het eind van de gang richting de kleedkamers, klinkt vrijdagavond na de 3-0 winst op concurrent HGC meermaals hetzelfde zinnetje. Zeker een keer of vier, binnen hooguit een kwartier, rolt hij over de lippen van Kerstholt, en je hoeft niet eens je best te doen om te zien dat ze meent wat ze zegt. Bij het uitspreken ervan breekt elke keer op haar gezicht spontaan de zon door.
‘Ik ben helemaal op mijn plek hier, bij Pinoké.’
Het gezicht van Maxime Kerstholt spreekt boekdelen nadat ze scoort, maar de scheidsrechter het voordeel niet afwacht en een strafcorner toekent. Foto: Bart Scheulderman
De laatste twee seizoenen zijn voor mij zwaar geweest Maxime Kerstholt
Tot twee keer toe maakte Kerstholt vrijdagavond de 1-0, maar beide keren verscheen hij niet op het scorebord. Telkens wachtte de scheidsrechter geen voordeel af en kende hij aan Pinoké een strafcorner toe. Cijfermatig deden ze er dus niet toe, die twee keer dat de spits de bal tegen de plank schoot. Maar gevoelsmatig zeker wel. De oude Maxime Kerstholt gaf, zoals wel vaker dit seizoen, een teken van leven, na het rampjaar waarin ze degradeerde met Laren en met de ziel onder haar arm over het veld liep.
Op haar best is Kerstholt wanneer ze in de cirkel van de tegenstander genoeg ruimte krijgt om haar stick achterover te zwaaien en hard tegen de bal te slaan. Haar beste schoten zijn zo hard als een vuurpijl. Praktisch niet te stoppen door de keeper. Maar in het shirt van Laren kwam de spits – eind 2018 met het Nederlands elftal actief op de gewonnen Champions Trophy in China – amper meer op het belangrijkste grondgebied van de tegenstander. Aanvallen was bijzaak geworden. Kerstholt was veroordeeld tot het veroveren van ballen op haar eigen helft.
‘De laatste twee seizoenen zijn voor mij zwaar geweest. Eerst heb ik door mijn blessure een jaar lang niet gespeeld. Vervolgens had ik tijd nodig om er weer in te komen. Als spits werd van me verwacht dat ik scoorde, maar omdat we tegen degradatie vochten, kreeg ik weinig ballen. Eigenlijk heb ik 22 wedstrijden lang verdedigd’, vertelt Kerstholt, die inmiddels vier doelpunten voor Pinoké heeft gemaakt. Twee keer zo veel als het hele afgelopen seizoen voor Laren.
Op kop cirkel staat Maxime Kerstholt bij een strafcorner van Pinoké klaar als bliksemafleider. Foto: Bart Scheulderman
Bij Pinoké ben ik weer mijn oude ik Maxime Kerstholt
Buiten de lijnen heeft Kerstholt de afgelopen periode het geluk gevonden. Haar master Business Economics aan de Universiteit van Amsterdam is afgerond. Werken doet ze als consultant. Met haar grote liefde is ze gaan samenwonen.
Ongetwijfeld speelt het allemaal een rol in haar wederopstanding. ‘Ik voel momenteel helemaal geen druk. Dat is ook één van de redenen dat ik zo goed in m’n vel zit. Bovendien ligt het spel van Pinoké mij goed. Ik word vaak gezocht. We vallen veel aan, wat lekker is voor een spits als ik. Mijn keuze om naar Pinoké te gaan is één van de beste keuzes die ik ooit heb gemaakt. Daar was ik vanaf minuut één al achter. Ik ben fantastisch opgevangen. Ik ben al dikke maatjes met mijn teamgenoten. Bij Pinoké ben ik weer mijn oude ik.’
Weer die lach op haar gezicht. ‘Ja, ik ben echt op mijn plek hier. Of had ik dat al gezegd?’
1 Reactie
nicovisch
Leuk voor Kerstholt. Jammer voor Laren.