Ze had al een aantal keer over haar linkerschouder gekeken. In de richting van het gigantische scorebord aan de Oosterplas. Waar de tijd langzaam wegtikte en na 69 minuten nog altijd een 0-0 stand op af te lezen was. Tot goudhaantje Frédérique Matla een strafbal in de slotminuut binnen pushte. Precies voldoende voor de playoff-finale. De vierentwintigste keer voor Den Bosch.
Of de uiteindelijke matchwinner een hele gelukkige wedstrijd speelde, weet ze zelf – terwijl ze aan tientallen kinderen handtekeningen uitdeelt – ook niet precies. Misschien zegt dat al wel wat. Al na een minuut of vijf kreeg Matla misschien wel de kans van de wedstrijd voor Den Bosch, toen ze een-op-een op Julia Remmerswaal afging. De keepster van HDM maakte haar doel slim klein, maar Matla deed iets wat ze normaal nooit deed: te veel nadenken.
Die nadenk-modus moest uit. Zeker in de slotminuut. Toen ze eerst mocht aanleggen met haar sleeppush, en vervolgens bij haar strafbal. ‘Ik weet dat we niet lang meer hadden’, reageert ze vlak na het ternauwernood gewonnen duel. ‘Dat nadenken. Tja. Ik had de tijd om op de klok te kijken. Ik wist precies hoe lang het nog was. Of ik zenuwachtig was?’ De koele kikker laat even een stilte vallen.. ‘Ja. Neuh..’, stamelt ze. En vervolgt: ‘We hadden niet lang meer. De tijd tikte weg. Ik móést hem gewoon maken.’
En dat deed ze. Een push die de dromen van HDM in duigen liet vallen.
Het kritische puntje van Den Bosch
‘HDM deed het heel goed’, gaat Matla verder. ‘We zijn veertig keer in hun cirkel geweest, maar zij hebben heel knap verdedigd. Zij hebben ervoor gezorgd dat wij echt op honderd procent moesten zijn. Meer dan dat, want we waren net niet scherp genoeg. Dat is iets waar we aan moeten werken. Ik ben blij met het aantal kansen dat we gehad hebben, maar het afmaken…dat is zeker een kritisch puntje. Neemt niet weg dat ik absoluut vertrouwen had in een goede afloop. In drie minuten kan veel gebeuren. En zelfs de laatste minuut telt. Dat bleek vandaag weer. We zaten er in die slotfase lekker in.’
Want kansen waren er genoeg. Zeker in het vierde kwart. Het kwart waar het voor HDM donderdagavond tijdens het eerste duel ook al mis ging. Maar niet alleen het vizier van Matla stond niet altijd op scherp, ook Lidewij Welten, Noor Omrani, Maartje Krekelaar, Joosje Burg. Samen kregen ze een handjevol kansen, maar alles werd gemist. ‘Het liefst heb je zo min mogelijk kansen nodig om doelpunten te maken’, klinkt het simpel. ‘Maar het is lekker als-ie in de slotminuut valt.’
Amsterdam of SCHC?
Zaken die volgende week donderdag, wanneer de finaleronde begint, anders moeten. ‘Het moet beter. Heel veel beelden ga ik daarvoor niet kijken. Het gaat om intuïtie en scherpte. Een finale is een heel andere wedstrijd. Anders dan wat voor wedstrijd dan ook.’
Matla geeft toe dat het dit seizoen soms wat moeizamer loopt bij Den Bosch. ‘Het is sowieso een spannend jaar geweest. Ik geloof echt dat het alle kanten op kan. Als we uiteindelijk maar winnen.’ Wie ze het liefst treft? Dat maakt haar niet uit. ‘Met Amsterdam hebben we na de EHL-finale nog wat goed te maken, en met SCHC is het een keer een andere finale.’
Ze besluit: ‘Misschien kunnen we ons seizoen wel vergelijken met dat van Ajax. Graag zelfs. We weten hoe dat woensdag afliep. Moeizaam maar geslaagd.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.