Krekelaar was jaloers op teamgenoten: ‘Doe er net zoveel voor’

Met een grote glimlach betrad ze zondagmiddag het nog ietwat bevroren veld van Oranje-Rood. Ze mocht weer. Maartje Krekelaar (25) speelde 11 oktober 2020 haar laatste wedstrijd. Toen werd er gewonnen van de Eindhovenaren, net als zondag (0-1).

Waar er in de laatste speelronde in de Hoofdklasse Dames nog met 0-7 werd gewonnen door Den Bosch op bezoek bij Oranje-Rood, kon de koploper zondag maar een keer de trekker overhalen. Den Bosch was heer en meester en kreeg kans na kans en corner na corner, maar het scherpe vizier ontbrak. Het was Pien Sanders die een strafcorner variant binnen tipte. Hoewel Den Bosch slordig oogde, was de glimlach op het gezicht bij Krekelaar toch niet weg te krijgen. Eindelijk mocht ze weer.

De afgelopen drie maanden was ze samen met Imme van der Hoek en Pleun van der Plas twee keer per week op het Bossche trainingsveld te vinden. Op anderhalve meter. Het drietal kende zware maanden. Zij zagen al hun teamgenoten aansluiten bij Jong Oranje, de potentials of het Nederlands team. Waar zij in groepen mochten trainen en duels spelen. Krekelaar, Van der Plas en Van der Hoek waren op elkaar aangewezen. Drie maanden lang, op anderhalve meter afstand.

Achterstand oplopen

De blonde aanvaller kreeg zondag twee kansen met haar backhand. Kansen die ze – kritisch als ze is – had moeten maken. Ze had zich maar wat graag bewezen. ‘Ik heb me de afgelopen periode afgevraagd of we achterstand op zouden lopen op de rest van onze teamgenoten. Zij mochten duels spelen. Wij niet. Dat was ook meteen onze motivatie. We hebben er alles aan gedaan om niet achterstand te komen. Hebben heel hard getraind. Ik weet zeker dat er geen sprake is van een niveauverschil.’

Maartje Krekelaar in duel met Oranje-Rood keepster Saskia van Duivenboden. Foto: Willem Vernes

‘Het voelde frustrerend en oneerlijk’

‘We hebben geklaagd met z’n drieën’, geeft Krekelaar na afloop van de oefenwedstrijd toe. ‘Ik ben extreem blij dat we weer mogen spelen. De afgelopen periode was zwaar. Het voelde frustrerend en oneerlijk. Imme, Pleun en ik doen er net zoveel voor als de rest, we hebben alleen geen oranje shirtje aan.’

De afgelopen periode was zwaar. Het voelde frustrerend en oneerlijk. Imme, Pleun en ik doen er net zoveel voor als de rest, maar hebben alleen geen oranje shirtje aan. Maartje Krekelaar

Als 43-voudig international droeg in het verleden veelvuldig een oranje shirt. Voor belangrijke toernooien viel Krekelaar vaak af: de Olympische Spelen in Rio de Janeiro (2016), het EK in Amsterdam (2017) en het WK in Londen (2018). Ze speelde eind 2017 wel de Hockey World League in Nieuw-Zeeland en de Champions Trophy in Changzhou (2018). Daarna restten drie Pro League-duels: het eerste duel tegen Nieuw-Zeeland, waar Krekelaar eigenhandig voor een overwinning zorgde en het uit- en thuisduel tegen China. Daar stopte vooralsnog de interlandcarrière van Krekelaar onder bondscoach Alyson Annan.

Maartje Krekelaar in actie tijdens het oefenduel met Oranje-Rood. Foto: Willem Vernes

Droom om terug bij Oranje te komen

Krekelaar droomt nog steeds van een terugkeer in Oranje, zegt ze. ‘Ik train daar heel hard voor. Dat maakte het de afgelopen periode nog frustrerender. Ik heb er bij gezeten. Ik heb zo’n shirt aangehad. En nu ben je ineens geen topsporter meer. Dat vond ik heftig. Bij zijn zelfs meisjes van Nederlands A, die niet in de Hoofdklasse spelen, maar wel bij Jong Oranje meetrainen.’

Ze herinnert zich het moment nog goed toen haar teamgenoten weer aansloten bij de training, eind vorig jaar. ‘Het was wennen en overweldigend. Het veld was ineens gevuld met twintig spelers in plaats van drie. Maar een ding is zeker hoor: ik wil niet meer anders.’

Krekelaar hervat met Den Bosch hervat de competitie op zondag 31 januari tegen Amsterdam. ‘We beginnen meteen met een finale. Normaal leef je meer naar zo’n wedstrijd toe. Vandaag was het misschien nog wat slordig, maar dan staan we er. Sowieso.’