Met lelijk winnen is Eva de Goede ook tevreden in nerveuze wedstrijd

‘Rammen! Rammen!’ Dat was de boodschap twee minuten voor tijd, van een agressieve Amsterdam-aanvoerster Eva de Goede die de bal afpakte en talent Felice Albers inspeelde. Albers luisterde bekwaam en schoot hard en strak binnen. Na een nerveuze en matte vertoning in de play-offs tegen Oranje-Rood was deze agressie precies wat de Amsterdammers nodig hadden en ze de finale in katapulteerden.

Vorige week was Amsterdam oppermachtig in Eindhoven. De 0-3 was toen een kleine uitslag, in de eerste wedstrijd van de halve finale van de play-offs. Maar stiekem was dat machtsvertoon er mede de oorzaak van dat Amsterdam wat mat begon in eigen stadion. Het eigen stadion, waar het team toch al geen liefdesrelatie mee onderhoudt.

De eerste twee kwarten waren stroperig. Balverlies was het nieuwe normaal en uitgespeelde kansen waren er weinig. Amsterdam was gespannen en het samenspel was moeizaam. Oranje-Rood liet zien dat ze juist naar het Wagener Stadion waren gekomen, met het geloof een derde wedstrijd te kunnen forceren.

Pas in het derde en vierde kwart werd Amsterdam oppermachtig. De ploeg gaf niets weg, kreeg kansen, maar leek toch op shoot-outs af te stevenen. Tot die zalige klap van Albers (18), die oud-international Larissa Meijer (27) naar haar hockeypensioen schoot. Want na deze 2-1 voorsprong werd Meijer gewisseld voor een veldspeelster. Haar tophockeycarrière zat erop, terwijl ze die zo graag met minimaal een dag of een week had verlengd.

Felice Albers in actie. Foto: Koen Suyk

‘Misschien waren we wel een beetje nerveus. Zo begonnen we in ieder geval. Dat nerveuze moest eraf, maar dat duurde veel te lang. Het was timide, terwijl we vorige week zo ontzettend goed waren. Dat lieten we nu niet zien’, zei aanvoerster Eva de Goede na de wedstrijd. Ze kon nog wel een grapje maken, na de treffer vlak voor tijd: ‘Dit zijn toch die Duitse invloeden van Julia Müller hè. In de laatste minuten de winnende maken.’

Daarna, serieuzer: ‘Nu hebben we het als team niet laten zien. We hebben lelijk gewonnen, maar ook daar zijn we tevreden mee. Het ging om de winst. Dat hebben we goed gedaan. Maar tegen Den Bosch kunnen we ons dit spel in de finale straks niet permitteren. Dat laten we ook niet gebeuren.’

Larissa Meijer neemt in tranen afscheid van het tophockey. Valerie Magis en Fiona Morgenstern ondersteunen haar. Foto: Koen Suyk

Als leider van het team probeerde De Goede de speelsters van Amsterdam feller te krijgen. Niet alleen verbaal, maar ook met haar spel. De beslissende actie waarbij ze knap de bal afpakte en meteen de pass zocht, die de beslissing bracht, was dé manier. ‘Ik heb uiteraard geprobeerd het energieniveau van het team omhoog te krijgen. Maar dat is lastig. We waren niet fel genoeg. Ik dacht, als ik het doe, dan gaan anderen daar hopelijk in mee. Dat is wat er aan het einde gebeurde. Nu moet ik ‘m afpakken, dacht ik. Ik zei tegen Felice ook dat ze moest rammen. Geen gepiel meer. Gelukkig werkte het.’