Nieuw tijdperk voor vrouwen Amsterdam: ‘Er komt geen nieuwe Eva’

Natuurlijk. Ze hadden liever gehad dat dé hockeytransfer van deze zomer niet had plaatsgevonden. Amsterdam had dol- en dolgraag nog een beroep gedaan op Eva de Goede, die in de zomer naar HGC vertrok. In het ‘after-Eva-tijdperk’ is Amsterdam nog zoekende, maar viste het al wel een prijsje op.

Amsterdam ontving zondag aan het eind van de ochtend de loodzware Jan Hagendijk-trofee. ‘Maria kreeg ‘m amper van de sokkel’, grijnst Amsterdam-trainer Robert Tigges. Maria is natuurlijk Maria Verschoor. De matchwinner en ook de grote uitblinker in de saaie vrouwenfinale tegen KZ.

Verschoor was er dus bij in Rotterdam. Dat gold ook voor andere olympiërs als Anne Veenendaal, Freeke Moes en de Duitse nieuweling Kira Horn. Lauren Stam en Felice Albers hadden nog vrijaf, Marijn Veen is nog altijd uit de running.

En die nummer 24 was er niet. De Goede, die zo vaak de beste was.

Die altijd overal opdook. Domineerde, door haar aanwezigheid. Door haar stick te laten spreken. Die was er niet. Ze keek later op de dag toe bij haar nieuwe liefde HGC, die speelde om plek negen. Op veld 2, toen alle medailles allang waren verdeeld.

Tigges met z’n nieuwe assistent: oud-international Kim Lammers. Foto: Willem Vernes

One of a kind

‘Eva is en blijft de beste van de wereld. Technisch en tactisch beschikt ze over zoveel kwaliteiten, die surplus ga je natuurlijk missen’, beseft Tigges op een bankje in de zon op de tribune van Rotterdam die – heerlijk om te zien – weer ouderwets vol liep. ‘We moeten ook beseffen: er komt geen nieuwe Eva. Net zoals er geen nieuwe Teun de Nooijer kwam. Ze is one of a kind.’

Daar handelde Tigges ook naar toen hij over de vertrekwens van zijn sterspeelster hoorde. ‘Ik heb m’n beste beentje voorgezet om haar binnenboord te houden. Maar ik moet haar keuze respecteren. Shit, de beste van de wereld loopt weg, dat gaat wel door je hoofd. Die wil je niet uit je team hebben. Op geen enkele manier. Maar een paar dagen later denk je vooral aan de rest van de groep. Een team met heel veel potentiële beste speelsters van de wereld. Ik ben – zonder Eva tekort te doen – heel benieuwd hoe die zich ontwikkelen.’

Kira Horn, de Duitse versterking van Amsterdam. Foto: Willem Vernes

Puzzelstukjes

Amsterdam krijgt dus onherroepelijk een nieuwe dynamiek. ‘Eva was in alles een leider. Ze heeft het tien jaar fantastisch gedaan bij ons. Maar heeft dat ook sommigen geremd in de ontwikkeling? We gaan het zien. Er is nu ruimte. Ze kunnen op gaan staan.’

Hoe de puzzelstukjes in elkaar vallen, wordt pas duidelijk als Tigges z’n groep compleet heeft. Uiteraard heeft Amsterdam in kwaliteit ingeleverd. Maar dat maakt Tigges niet minder optimistisch. ‘Vorig seizoen waren we ook knetterdichtbij. Toen misten we Eva ook een heleboel wedstrijden, maar wonnen we bijna alles. Tegen Den Bosch in de finale waren we niet daadkrachtig genoeg. Maar het wordt ab-so-luut geen abc’tje voor hen.’

Het woord dat nu het beste bij Amsterdam past is ‘hongerig’, vindt Tigges. ‘Dat willen we als team en als individu uitstralen. Zo willen we overkomen. Vandaag zag ik dat bij vlagen, al was het inderdaad ook rommelig. We kunnen vertrouwen putten uit dit weekend. Dat we winnen is een mooie beloning voor de groep, waarvan ook een groot deel al weken bezig is.’

Het wordt een seizoen van nieuwe automatismen, veranderde hiërarchie en andere verantwoordelijkheden. Het eerste jaar in het ‘after-Eva-tijdperk’.