Welten na blessure in bloedvorm: ‘Vorm is iets ongrijpbaars’

Met een persoonlijk record van vier goals in de play-offs drukte international Lidewij Welten de afgelopen weken haar stempel op de negentiende landstitel van Den Bosch in 21 jaar. Ondanks haar vervelende achillespeesblessure die haar vrijwel de hele tweede seizoenshelft aan de kant hield, verkeert de dribbelkoningin ouderwets in bloedvorm. In de strijd om de EuroHockey Club Cup (EHCC) beschikken de Bosschenaren opnieuw over hun belangrijkste wapen.

Vlak voor het begin van de play-offs, toen ze nog maar anderhalve wedstrijd in de benen had, wilde Lidewij Welten even iets tegen haar teamgenoten zeggen. Ze wilde duidelijk maken dat ze ‘er weer was’. Voor de volle honderd procent. Haar medespeelsters moesten niet denken dat ze er in de belangrijkste fase van het seizoen op halve kracht was. ‘Als jullie vertrouwen in me hebben, heb ik dat ook,’ zei de Wereldspeelster van het Jaar 2015.

Bloedvorm

Ze was er inderdaad weer. In de eerste halve finalewedstrijd tegen Stichtsche verraadde Welten haar wereldklasse door haar ploeg met een vlammend schot naar de overwinning te schieten. In de return, waarin Stichtsche in de eerste helft bloed rook, was haar aandeel in de zege met twee belangrijke goals glansrijk.

In de finale tegen Amsterdam vormde de behendige aanvaller met name in de eerste wedstrijd een plaag voor de Amsterdamse verdediging. Haar rushes waren niet te stoppen en leverden uiteindelijk de strafcorner op waaruit in de laatste minuut de winnende goal viel, nadat Welten haar ploeg eerder in de wedstrijd al op voorsprong had geschoten.

Na het veroveren van de landstitel omhelst Lidewij Welten haar coach Raoul Ehren. Foto: Koen Suyk

Vorm hoeft niet per se uit wedstrijdritme voort te komen Lidewij Welten

‘Vorm is iets ongrijpbaars. Vorm hoeft niet per se uit wedstrijdritme voort te komen’, verklaarde Welten donderdag in het Engelse Surbiton aan de rand van het veld na de kwartfinale van EHCC, de 5-0 overwinning tegen Victorya Smolevichi uit Wit-Rusland. ‘Voor mij betekent vorm dat ik me goed voel, lekker in m’n vel zit en leeg in m’n hoofd ben. Dat ik niet bezig ben met randzaken en dat ik nergens last van heb.’

Cijfermatig waren het haar beste play-offs ooit. Geconfronteerd met dit feit schoot Welten in de lach om een grapje dat ze in haar hoofd al maakte voor ze hem hardop uitsprak. Ze wendde zich meteen tot haar coach Raoul Ehren, die op haar stond te wachten. ‘Zal ik voortaan maar ieder jaar de tweede seizoenshelft nauwelijks meedoen?’ vroeg ze lachend aan de succestrainer van Den Bosch.

‘Lidewij wilde zó graag. Ze had zó veel zin in de play-offs’, vertelde Ehren even later. ‘Dat zag je terug op het veld. Ze bleef sleuren, ze bleef gaan. Ze heeft goed gespeeld. Gelukkig had ze een blessure waarbij ze niet tien weken met haar been omhoog moest liggen. Ze heeft niet tien weken niks gedaan. Het zag er al vier keer naar uit dat ze bijna fit was.’

Lidewij Welten juicht nadat ze in de eerste halve finalewedstrijd tegen SCHC (1-0) met een vlammend schot heeft gescoord. Foto: Koen Suyk

Welten vertelde dat ze zich op den duur best zorgen begon te maken over haar fitheid tijdens de play-offs. Het herstel van haar blessure – een ontstoken omhulsel van haar achillespees – ging met vallen en opstaan. ‘Op een gegeven moment werd het spannend. Zeker na de terugval die ik kreeg. Ik dacht dat ik er al was, maar blijkbaar liep ik toch iets te hard van stapel. Het harder trainen in combinatie met het afbouwen van de medicatie was geen ideale combinatie. Maar de play-offs wilde ik hoe dan ook spelen. Als het moest, had ik diclofenac geslikt. Daar reageert mijn lichaam altijd goed op.’

Blessuregevoeligheid

Na de kwartfinale van de EHCC tegen Victorya Smolevichi uit Wit-Rusland, waarin de Bosschenaren ondanks de 5-0 zege scherpte misten, gaf Welten aan nergens last van te hebben. Ook tijdens de play-offs voelde ze niks. Toch blijft ook door haar hielblessure van vorig jaar, die haar deelname aan de Hockey World League in Brussel kostte, de vraag hangen of de 174-voudig international op 27-leeftijd niet te blessuregevoelig is geworden.

Welten: ‘Ik heb in mijn leven maar één internationaal toernooi door een blessure moeten missen, de HWL. Voor het WK in Den Haag brak ik m’n hand, maar dat vind ik iets anders. Dat voelt niet als falen van mijn lichaam. Voelde deze blessure wel als falen van mijn lichaam? Ja. Soms wel. Aan de andere kant heb ik in mijn dertien seizoenen in Dames 1 de play-offs nog nooit gemist. Wat dat betreft kan ik zeggen dat het wel meevalt met die blessuregevoeligheid.’

Den Bosch-coach Raoul Ehren en assistent Bas van Zundert feliciteren Lidewij Welten met haar winnende treffer in de eerste halve finalewedstrijd tegen SCHC. Foto: Koen Suyk


Wat vind jij? Praat mee...