‘Zondag was weer de mooiste dag van de week’

Samen begonnen ze een maand geleden aan hun klus. En samen sluiten ze ‘m ook weer af. De vrouwen van Kampong spelen volgend seizoen ‘gewoon’ weer in de Hoofdklasse. De missie is dus geslaagd voor interimmers Marieke Dijkstra en Jisse Waasdorp.

Tevreden trokken ze zondag een biertje open. Ze waren zichtbaar opgelucht. Waasdorp, Dijkstra en vooral hun speelsters. Die lachten, hadden iets zorgeloos. Alsof ze weer echt voor hun plezier konden spelen. Niet de druk van de grootste club van Nederland op hun schouders. De angst die zo vaak verlamde was veranderd in blijdschap en spontaniteit, zonder overdreven uitbundig te zijn. Gepast tevreden. Dat waren ze zondag bij Kampong.

‘Dit geeft een voldaan gevoel’, zeiden de coaches bijna in koor, na de 3-0 zege op Bloemendaal. Hun zesde wedstrijd in minder dan een maand. In de snelkookpan die de Hoofdklasse dit seizoen is, kwam Kampong – na een paar keer kopje onder te zijn gegaan – uiteindelijk toch bovendrijven.

Spanning op de bank bij Kampong op ’t Kopje. Foto: Koen Suyk

Crisismanagement

‘Het was een vol programma’, blikte Waasdorp terug. ‘Volgens mij zijn we nu dertig dagen bezig. Daarvan ben ik er 28 met de ploeg bezig geweest. En meestal ging ik niet voor een uurtje of twee naar Utrecht… Ach, het paste in onze plannen. We wisten dat het zo zou gaan.’

‘Ik kwam maar voor één ding’, zegt Kampong-boegbeeld Dijkstra. ‘Om mijn club te redden. Ik heb maar twee nachten slecht geslapen. Nadat we verloren van Laren en Victoria. Dan baal je. Omdat je blijkbaar een knop hebt gemist. Dat is volgens mij de kunst van crisismanagement. Dat je op het juiste moment op de juiste knop drukt. Ook al hadden we inderdaad weinig tijd.’

Ze kregen het ontspoorde Kampong weer op de rit. Gingen wat aanvallender spelen. En pakten een aantal specifieke punten aan, zoals de aanvallende en verdedigende corner. ‘Daar hebben we ons in vastgebeten’, zegt Waasdorp, die uit zijn hoofd meteen wat cijfers oplepelt. ‘Voordat we begonnen ging één op de drie corners er bij ons in. Dat is heel fors in de Hoofdklasse dames. Niet om stoer te doen, maar in onze wedstrijden kregen we geen enkele goal tegen uit de corners. Daarnaast ging ook het rendement van de aanvallende corner omhoog.’

Kampong viert de 0-2 van Renée van Laarhoven tegen Bloemendaal. Foto: Koen Suyk

Dat klopte zondag inderdaad toen Kampong twee van z’n drie corners benutte. Een week eerder tegen Victoria liep de korte hoekslag echter een stuk stroever. Het zijn details waar Waasdorp en Dijkstra zich de afgelopen maand druk mee waren, maar die er na komende zondag niet meer toe doen.

Korenblauwe cape van superwoman

‘Het was een intense tijd’, zegt Dijkstra vol vuur. ‘Maar het was ook heel mooi om dit doen. Te mogen doen. Te kunnen doen. Ik voel me oprecht bevoorrecht. Ik heb weer mogen coachen na zoveel maanden. Zondag was weer de mooiste dag van de week.’

Ondertussen voelde ze ook de druk van de club, háár club. Ze hadden haar nog net geen korenblauwe cape omgedaan, al dacht de achterban wel dat ‘superwoman’ was neergestreken op De Klapperboom. ‘Na onze eerste drie wedstrijden hoorde ik regelmatig ‘dat we het wel even gingen doen’. Er was nog net geen standbeeld neergezet.’  Ze lacht het opportunisme weg. ‘Dan verlies je twee keer en dan wordt het wat stiller. Tsja, zo gaat dat.’

Tevredenheid bij Dijkstra en Waasdorp na een treffer van Kampong tegen Bloemendaal. Foto: Koen Suyk

Jeugdcoach bij De Terriërs

Dijkstra – die zonder te spelen ook nog promoveerde met de mannen van SCHC – vliegt uit naar Den Bosch, waar ze levende legende Raoul Ehren opvolgt. Waasdorp kiest weer voor de luwte. ‘Ik vermoed dat ik bij mijn cluppie De Terriërs een jeugdteam ga coachen. En daar zelf in de veteranen ga spelen.’ Een grijns, een slok. Hij kijkt er duidelijk naar uit. ‘Eigenlijk ben ik meer een opleider dan echt een resultaatcoach. Ik kan het wel, het ‘korte-termijnige’, daar niet van. Maar als je diep in mijn hart kijkt, houd ik meer van een langdurig traject.’

De vraag is te verleidelijk om niet te stellen. Waasdorp voelt ‘m al aankomen. ‘Nee, nee. Ik ga niet door bij Kampong. Ik wilde dit graag doen, zeker omdat het met Marieke was. Maar voor de lange termijn? Nee. Dat was vooraf duidelijk en dat blijft zo. Dit paste en daar blijft het eerst bij. Ik heb er geen ruimte voor.’

Dijkstra laat haar club straks met een goed gevoel achter. ‘Ik zie wel potentie in de groep. Er stoppen een paar die wat ouder zijn. Als ze daar wat nieuws voor halen, staat er volgend jaar een aardig ploegje. Ze moeten niet meteen te snel willen, maar met dit team kan je goed meedraaien in de Hoofdklasse. Uiteindelijk moet een club als Kampong ook weer mee willen doen om de play-offs. Niet komend seizoen al, maar over twee of drie jaar. Dat is mogelijk. Zeker als je ziet hoe dit team kan spelen.’