Frustratie na degradatie bij Hurley: ‘We hadden al gewonnen’

Het is Hurley niet gelukt zich te handhaven in de Hoofdklasse. Na zes jaar zit het er voorlopig op voor de Amsterdammers, die in een best-of-three-serie onderuit gingen tegen hdm, nota bene de ploeg waar zij zes jaar geleden van wonnen om promotie te bewerkstelligen. De manier waarop zal menig Amsterdammer en Hagenaar niet snel vergeten. Hurley verloor het eerste duel (2-1) in Den Haag, maar toonde zich een week later in eigen huis oppermachtig (4-1). In het derde duel ging het na het nemen van shoot-outs alsnog mis voor Simon Organ en zijn mannen.

Dat het überhaupt tot shoot-outs moest komen, frustreert de Hurleyanen. Bij een uitspeelcorner schoot Andy McConnell een rebound binnen, maar zijn treffer ging niet door omdat de arbitrage net voor zijn flats reeds voor een nieuwe corner, had gefloten. ‘We hadden al gewonnen’, foetert een pissed Organ. ‘We maken een doelpunt en hij keurt hem af. Vervolgens rennen zij de volgende vier uitspeelcorners met twee jongens suicide uit en de man in het geel staat het toe. Het is idioot.’

Simon Organ na de degradatie van Hurley (c) Willem Vernes

Andy McConnell, die zich enkele seconden de held van Hurley mocht wanen in zijn allerlaatste wedstrijd na tien seizoenen bij de Amsterdammers, reageert kalm als het nieuws van de degradatie tot hem is doorgedrongen. ‘De scheids doet het natuurlijk ook niet expres. Je ziet nu op wat voor kleine marges het wordt beslist. Een halve seconde, meer kan het niet zijn.’ In alle ernst voegt hij als een groot sportman daaraan toe. ‘En veel complimenten aan hun keeper, dat was toch wel de grote man bij hdm. Sowieso een leuke club met veel eigen jeugd in het eerste team. Dat zie je helaas niet vaak meer.’

Afscheid met degradatie

De Engelsman Organ neemt na twee jaar hoofdcoach te zijn geweest bij de Bosuilen, afscheid. Met een degradatie dus. ‘Het is zo jammer, deze geweldige jongens hebben zo hard gewerkt. We waren vandaag beter en drukten hdm naar achteren, maar we halen te weinig rendement uit onze aanvallen. Zoals wel vaker dit seizoen belonen we onszelf niet voor onze inzet.’

Stijn Jolie treurt (c) Willem Vernes

Ook de Ierse McConnell (31), die een paar weken eerder tegen Qui Vive nog wel met een rake flats in de slotfase directe degradatie voor zijn ploeg kon voorkomen, had een mooier afscheid bij zijn Hurley verdiend en gewenst. ‘Dit is niet waar ik op gehoopt had. Klote.’ Hurley revancheerde zich een dag eerder voor het eerste duel door in eigen huis oppermachtig met 4-1 te winnen. Vervolgens ging het zondag alsnog mis. McConnell: ‘We hebben het in de eerste wedstrijd laten liggen, maar ik neem niemand iets kwalijk. We kunnen er niks meer aan doen.’

Wat er met de rest van de selectie gebeurt, zal de tijd uitwijzen. Wat zeker is, is dat Hurley het volgende seizoen zonder Organ en McConnell een treetje lager moet proberen. ‘Het zal niet makkelijk voor ze zijn, om direct terug te komen. Dat hebben we dit jaar aan Schaerweijde gezien. Daarom hoop ik dat het bestuur van Hurley zijn best doet om deze jongens bij elkaar te houden, zodat we geen KZ-scenario van een paar jaar geleden krijgen.’

Een triest einde voor de middenvelder, na een decennium bij de club uit het Amsterdamse Bos. ‘Maar weet je’, begint een montere McConnell, terwijl hij de hand van zijn zoontje dat met zijn vader wil hockeyen vastpakt. ‘Veertien jaar geleden kwam ik naar Nederland. Ik speel nu tien jaar voor Hurley. Ik heb een Nederlandse verloofde en we hebben een tweede kindje op komst. Daar kan helemaal niks tegenop.’