Even zit hij, na afloop van het beslissende playoff-duel van zijn ploeg Bloemendaal tegen Kampong, moederziel alleen in de dug-out. Rogier Hofman staart in het niets voor zich uit. Hij strijkt met de handen door zijn haren, schudt wat meewarig met zijn hoofd. Voor het laatst zit Hofman aan de rand van een hockeyveld. Hij stopt met hockey. Dat had hij al eerder aangekondigd, maar na de uitschakeling tegen Kampong (0-2 nederlaag) is het plots definitief.
‘Toen ik daar op de bank zat, realiseerde ik me ineens dat mijn carrière voorbij is. Het is afgelopen. Voor en tijdens de wedstrijd was ik er niet mee bezig, maar na afloop kwam het ineens binnen’, vertelt Hofman korte tijd later. ‘Ik was daar meer mee bezig, dan met de teleurstelling over het verlies van de wedstrijd. Dat ik nooit meer hockey heeft meer impact dan een wedstrijd verliezen.’
Hoewel verbaasd over het moment, is Hofman niet verrast over de impact die het abrupte einde van zijn hockeyloopbaan op hem had. ‘Mijn hele leven heb ik met volledige overgave hockey gespeeld. Ik vond, en eigenlijk vind, het nog steeds een ontzettend leuk spelletje om te spelen. Dat is ook niet de reden dat ik stop. Ik ben ontzettend blij met de beslissing die ik heb genomen om te stoppen. Het is tijd voor een ander leven. Ik heb een zoontje en een tweede kind is op komst. Verder ga ik verder met ons bedrijf. Ik heb een supermooi leven. Ik ga me absoluut niet vervelen.’
Rogier Hofman en Wouter Jolie, het afscheidnemende duo bij Bloemendaal. Foto: Koen Suyk
Hofman runt, onder meer met oud-international Tim Jenniskens, de Stichting ‘Sport Helpt’. ‘Sport Helpt’ realiseert droomontmoetingen voor ernstig zieke kinderen. De pijlsnelle middenvelder zwaaide vorig jaar na de Spelen in Rio al af als international. Op zijn erelijst staan 212 interlands en 44 doelpunten, de Europese titel in 2015 en zilveren medailles op het WK in 2014 en de Olympische Spelen in 2012. Sinds 2010 speelt Hofman bij Bloemendaal. Hij kwam na het laatste landskampioenschap. Graag had Hofman met een landstitel afscheid genomen. Het was hem net zoals Wouter Jolie niet gegund.
Wouter Jolie: ‘Ik draag nooit meer dit prachtige oranje shirt’
De aanvoerder van Bloemendaal speelde zondag ook zijn laatste wedstrijd voor Bloemendaal. In tegenstelling tot Hofman vierde Jolie vanaf 2005 wel veel grote successen met Bloemendaal. Hij won vijf keer de landstitel op rij (tussen 2006 en 2010) en tweemaal de EHL (2009, 2013). Jolie is sinds 2012 aanvoerder van Bloemendaal.
‘Het is moeilijk om precies de emoties te beschrijven die nu door me heen gaan’, vertelt Wouter Jolie (31), die na afloop van het duel bloemen kreeg en werd getrakteerd op een staande ovatie van de Bloemigans. ‘Vanaf het moment dat die 2-0 erin ging, schoot door mijn hoofd dat het voorbij is. Dat ik nog maar een minuut in dit prachtige oranje shirt zou spelen. Het is jammer dat we niet door zijn. We hebben dit jaar zeker de ploeg om ook de finale te spelen. Hof en ik wilden het team en de club dit jaar heel graag een prijs geven. Daar ging het ook vandaag om. Niet om ons afscheid.’
‘Ik gok dat de finale ook over drie wedstrijden gaat’
Jolie en Hofman lagen dit seizoen lange tijd op titelkoers. Bloemendaal plaatste zich als nummer 1 voor de play-offs, won daarin afgelopen woensdag het eerste duel met Kampong, maar verloor zowel zaterdag als zondag in eigen huis van de Utrechtse formatie. Hofman: ‘We hebben een geweldige eerste seizoenshelft gespeeld, waarin we elke keer net van de topteams wonnen. In de tweede competitiehelft winnen we net niet. Dat heeft er ook mee te maken dat de ploegen heel dicht bij elkaar zitten. Het is niet voor niks dat de eerste playoff-series allebei naar drie wedstrijden gaan. Ik gok dat dit ook gebeurt met de finale tussen Kampong en Rotterdam.’
Rogier Hofman (rechts) wordt op de huid gezeten door Sander de Wijn van Kampong. Foto: Koen Suyk
Hofman moet het interview weer even onderbreken. Voor weer een knuffel, een kus en een stevige handdruk. De Amsterdammer is populair op sportpark ’t Kopje. Zeven seizoenen hebben de Bloemendalers genoten van zijn befaamde snelheid en onaflatende inzet. ‘Maar het is nu voorbij. Ik zet de stick in de hoek en raak hem voorlopig ook echt niet meer aan.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.