De bestorming van de hockeyhemel van Ehren en zijn Panthers

Met lach van Amstelveen tot Antwerpen liep Raoul Ehren over het toernooiterrein. Hij begon zondag als bondscoach van de Belgische vrouwen uitstekend aan het EK, door gelijk te spelen tegen Duitsland (1-1).

Het enige waar Ehren wat over te klagen had, was de temperatuur. Het was zondagmiddag bloedheet in het Wagener. En dan liep de Brabander ook nog in een zwarte polo, behorend bij de outfit van de nationale ploeg.

Het was uiteraard een bijzaak, die warmte. Want er meer dan genoeg om opgetogen over te zijn. Ehren liet zich, na afloop van een interview met de Belgische radio, graag feliciteren met het punt. ‘Daar ben ik trots op’, straalde de coach, die een maand geleden Den Bosch verliet met een landstitel op zak.

‘Knap als dit lukt als nummer twaalf van de wereld, tegen de nummer drie. Ik zie Duitsland als de grootste uitdager van Nederland. Maar het belangrijkste is voor mij de manier waarop we dat punt hebben behaald. Met lef en durf en door hoge druk te zetten. Ik heb genoten van de eerste helft.’

Foto: Willem Vernes

Hij reageerde opgetogen toen hij hoorde dat zijn team ervoor gezorgd had dat de Duitse vrouwen voor de eerste keer met puntenverlies begonnen aan een EK. ‘Echt? Dat is gaaf, een compliment aan de meiden.’ Dan weer realistisch: ‘Ik heb ook meteen gezegd we niet naast onze schoenen moeten gaan lopen. Althans, zo zeggen we dat natuurlijk in Nederland. Is die uitdrukking in België ook bekend?’, vroeg hij aan de Belgische journalisten, die zijn relaas aandachtig volgden.

Is Ehren bij België een andere coach dan bij Den Bosch? ‘Ik denk het niet. Ik kan nog steeds heel slecht tegen mijn verlies. Ik baalde na het doelpunt van Duitsland ervan dat we met te veel mensen weg waren. Het plan was juist om dat niet te doen. Maar…het mooi was juist dat we daarna weer opstonden. Doorgingen op jacht naar de 1-1.’

In het enerverende laatste kwart waarin beide goals vielen, zweepte Ehren zijn ploeg op. Druk aanwijzingen geven, veel gebarend met zijn handen. Iets…meer op de voorgrond dan we van hem gewend zijn bij Den Bosch. Want natuurlijk, het piepjonge België en het ervaren Den Bosch hebben een andere manier van sturing nodig. ‘Bij Den Bosch stonden er tien speelsters die alle medailles hebben gewonnen die er maar te winnen zijn. Da’s hier anders. Wij zijn er nog niet. In Tokio zijn we er bijvoorbeeld niet bij.’

Raoul Ehren (rechts) met de Duitse bondscoach Xavier Reckinger. Foto: Willem Vernes

Ehren wil met België de wereldtop aanvallen. ‘We zijn niet bezig om ooit de nummer zeven of acht van de wereld te worden, We willen om de medailles spelen op het WK en op de Spelen van Parijs. We maken stappen, hebben de trainingsintensiteit verhoogd. In de afgelopen vijftien jaar heb ik gezien wat nodig is om mee te doen om de prijzen. En ik denk dat dat hier kan.’

Eerst de nabije toekomst. Het EK, waarop België vandaag tegen Italië speelt. Het toernooi waar Ehren wil kijken waar de bovengrens ligt met de Red Panthers. Waar hij droomt van de halve finales. ‘Stiekem wel. Maar ja, we zitten wel met Engeland en Duitsland in de poule. Als je bij de laatste vier wil komen, moet je ook van dat soort landen winnen. We willen heel veel met grote stappen doen. Maar we beseffen ook dat dit niet altijd kan.’