De Duitse hockeyfamilie Oruz: nog één kans op EK-goud

Een ultiem familieweekend, dat wordt het niet. Dan had haar broer Timur Oruz zaterdag met de Duitse mannen het EK moeten winnen. Zus Selin Oruz kan er vandaag voor zorgen dat het gezin uit het Roergebied alsnog een Europees kampioen krijgt.

Ongeacht de kleur van de medailles zou het een bijzonder weekend worden voor de Oruzjes. Nog nooit haalden ze allebei de finale van hetzelfde toernooi.

‘Tenminste niet voor zover ik nu weet’, zegt Selin Oruz, die twee jaar jonger is dan haar broer. Niet dat de twee elkaar hier vaak zien. Ze leven in Amstelveen compleet langs elkaar heen. ‘We zijn elkaar nog geen enkele keer tegenkomen. We zitten in andere hotels en spelen steeds op verschillende dagen.’

Training van moeder Wellen

Het succesverhaal van broer en zus Oruz begint zo’n twintig jaar terug in het Duitse Roergebied. In Krefeld, om precies te zijn. ‘We woonden om de hoek bij HTC Crefeld. Onze ouders vonden het belangrijk dat we zouden sporten in de open lucht. Daardoor liep ik vanaf mijn vierde daar al rond op de tennis- en hockeyclub. We kregen bij de mini’s training van de moeder van Niklas Wellen. Mijn ouders hadden zelf niet zoveel met hockey. Het kwam vooral goed uit dat het vlakbij huis was. Konden we op de fiets.’

Timur Oruz in duel met Glenn Schuurman, tijdens hun EK-finale. Foto: ANP

Nooit opgeven. Dat is misschien wel het voornaamste kenmerk van broer en zus Oruz, stelt Selin. ‘We hebben altijd dat vuur in ons spel. Dat zie je ook aan onze lichaamstaal. Bij mijn broer is dat nog wat duidelijker dan bij mij, omdat hij drie keer zo breed is. We zijn, hoe zeg ik dat, vaak best aanwezig. Willen koste wat het kost winnen. Dat temperament komt wellicht ook door onze zuidelijke roots.’

Turkse roots, hechte familie

Vader Oruz komt namelijk uit Turkije. Op jonge leeftijd verhuisde hij naar Duitsland, waar hij zijn vrouw – en de moeder van Selin en Timur – leerde kennen. ‘We zijn een hecht gezin’, zegt Selin. ‘Ik woon in Düsseldorf, Timur in Keulen en mijn ouders nog steeds in Krefeld. Allemaal in het Roergebied, op vrij korte afstand van elkaar.’

‘We hebben nog een oudere broer’, vertelt Selin. Ze doelt op Enis, die acht jaar ouder is. ‘Hij is geestelijk beperkt en is de engel van de familie’, klinkt het liefdevol. ‘Ik denk dat hij ook graag had gehockeyd, als dat mogelijk was. Het zorgt ervoor dat we als gezin nog closer zijn geworden. Enis is daarin de drijvende kracht.’ Selin zet zich ook in voor het gehandicaptenhockey in Duitsland. Ze is een ambassadeur op dit gebied voor de Duitse bond.

Selin Oruz tijdens dit EK. Foto: Willem Vernes

Genieten van oranje

Ondertussen is zij net als haar jongste broer niet meer weg te denken uit de Duitse ploeg. Verdediger Selin is sinds 2015 international en speelde al meer dan honderd caps. Middenvelder Timur debuteerde een jaar eerder en heeft 87 interlands achter z’n naam staan.  Allebei hielden ze een medaille over aan de Olympische Spelen van Rio. Zowel Die Honamas als Die Danas – zoals de bijnamen van de Duitse ploegen luiden – pakten daar brons.

Selin hield aan het vorige EK een zilveren plak over. Een finale waarin Duitsland lang in de wedstrijd bleef en pas in het laatste kwart de beslissende 2-0 van Nederland om de oren kreeg. ‘Die wedstrijd leeft nog wel bij ons’, zegt Oruz. ‘We willen ons revancheren. Dit is een droomfinale. Nederland-Duitsland, beter kan niet. Een vol stadion, dat geeft mij vleugels. Ook wij kunnen dan genieten van de kleur oranje.’