Ook na 352 caps geniet Eddie Ockenden nog te veel om te stoppen

Australië is dit weekend bij de Grand Final Heren dé favoriet voor het winnen van de eerste editie van de FIH Pro League. De Kookaburras maakten afgelopen weken indruk met overwinningen op wereldkampioen België (0-2) en Nederland (1-4). Drijvende kracht bij de Aussies is nog altijd captain Eddie Ockenden (32), die deze dagen in Nederland ook een beetje thuiskomt.

Hij draagt, net als alle Australische hockey-internationals, op de voorkant van zijn shirt een nummer. Bij Eddie Ockenden is dat 359. Als enige zou je bij de aanvoerder van Australië kunnen denken dat dit zijn aantal interlands betreft. Dat zijn er, sinds de wedstrijd van zondag tegen Nederland, echter 352. ‘Die 359 is het aantal Australische hockeyers dat voor mij international is geweest’, legt Ockenden uit.

Het is een van de typische gebruiken die het sportgekke land Down Under zo kenmerkt. The Kookaburras is bij de hockeyers ook meer dan een nickname. Het is een manier van leven, met tradities, normen en waarden, maar bovenal een enorm eergevoel. ‘Ik speel hockey om voor Australië uit te komen’, onderstreept Ockenden dat gevoel. Met zijn 352 interlands is hij hard op weg de illustere Jamie Dwyer als recordinternational (365 caps) te onttronen.

Ockenden kan Jamie Dwyer onttronen als recordinternational

Zelf zegt Ockenden daar niet mee bezig te zijn. ‘Het draait voor mij niet om een getal, maar om de herinneringen aan wedstrijden, aan teamgenoten, aan trainingen zelfs. Als je op mijn leeftijd bent – je dichter bij het einde dan bij het begin zit – wil je genieten van elk keer dat je het gele shirt aantrekt. Ik vind het ook geweldig om onderdeel van dit team te zijn, heb ontzettend veel lol als ik speel. Dat maakt het voor mij ook lastig om ermee op te houden. Veel oud-spelers zeggen dat ze weten wanneer het tijd is om te stoppen. Als dat het ijkpunt is, is het moment om te stoppen voor mij nog niet aangebroken. Daarvoor houd ik nog te veel van hockey.’

Aanvoerders onder elkaar: Eddie Ockenden met Billy Bakker. Foto: Koen Suyk

Op het veld lijkt de sleet er ook nog niet op te zitten bij Ockenden, zo werd zaterdag duidelijk in het duel met de Oranje Heren. De dynamische middenvelder bewees nog altijd zijn meerwaarde in de ploeg van coach Colin Batch, die Nederland weinig kans gaf in het Wagener Stadion en met 1-4 won.

Alle Australische doelpunten werden gescoord uit een strafcorner. De Kookburras hebben er de afgelopen maanden in Perth hard op getraind. Hun nieuwe strategie: kiezelhard rechtdoor op de stickkant van de keeper. De snelheid waarmee Blake Govers en Jeremy Hayward raakt pushten, was bijna ongeëvenaard hard. ‘We hebben de afgelopen maanden veel in de sportschool gezeten’, glimlachte Govers na afloop in de catacomben van het Wagener stadion, daarbij met een knipoog wijzend op zijn imposante biceps.

Momentum vasthouden lastig in Pro League

Ockenden had zaterdag genoten van de strafcorners van zijn ploeg. ‘Onze jongens die de strafcorners nemen, zijn echt geweldig. De eerste weken dat we in Europa waren, moesten ze er nog een beetje inkomen. Dat kwam ook omdat de velden wat trager waren. Maar in het Wagener ligt een heerlijke, snelle mat. Dat is ideaal voor onze grote, sterke mannen. Ze deden tegen Nederland a good job. Dat heeft ons enorm geholpen.’

Bjorn Kellerman in een fel duel verwikkeld met Eddie Ockenden. Foto: Koen Suyk

Maar Australië maakte niet alleen indruk met zijn corners. Ook het veldspel van de Aussies was bij vlagen weer geweldig. Met veel snelheid en power. De nummer drie van het laatste WK, waar de ploeg in de halve finale van Nederland verloor, lijkt op tijd in vorm nu de prijzen in de Pro League worden verdeeld. Ockenden: ‘Als team streef je er altijd naar om richting de finales je beste spel te spelen. De Pro League is wat dat betreft een ander verhaal dan de toernooien zoals we die in het hockey zijn gewend. Dan zitten de wedstrijden kort op elkaar en kun je in een toernooi groeien. In de Pro League speelden we in januari en februari een paar wedstrijden, toen een periode niet en nu weer een hele reeks. Dat maakt het lastig om het momentum vast te houden.’

Veel oud-spelers zeggen dat ze weten wanneer het tijd is om te stoppen. Dat moment is voor mij nog niet aangebroken. Daarvoor houd ik nog te veel van hockey.’ Eddie Ockenden

Een probleem waarmee veel landen worstelden de afgelopen maanden. De prestaties vlogen daardoor van hoog naar laag. De Australiërs waren het meest constant en eindigden na de poulefase als nummer 1. Wat is hun geheim? Ockenden: ‘Ik weet niet of er een geheim is, maar we zijn in ieder blij dat we de Grand Final hebben gehaald. We willen ons graag meten met de beste teams van de wereld. Helemaal in het geweldige stadion in Amsterdam voor het altijd fantastische, hockeygekke publiek. We komen hier graag.’

Thuiskomen

Voor Ockenden is spelen in Nederland een beetje thuiskomen. De middenvelder speelde voor Laren en heeft een Nederlandse vrouw. ‘Een bezoek aan Nederland blijft voor mij heel bijzonder. Ik heb hier veel goede vrienden en fijne familieleden. Natuurlijk heb ik de Pro League aangegrepen om die te bezoeken. Ook heb ik veel oud-ploeggenoten gezien, waarmee ik inmiddels een jaar of tien jaar geleden bij Laren speelde. Maar behalve vanwege mijn familie en vrienden heb ik ook goede herinneringen aan Nederland vanwege de toernooien die ik hier heb gespeeld. Dat gaat terug tot het jeugd-WK in Rotterdam in 2005. Alle toernooien die ik hier heb gespeeld, kenmerken zich door prachtige stadions en een geweldig publiek.’

Aanvoerder Eddie Ockenden leidt de Australische ploeg het veld van het Wagener Stadion op voor de wedstrijd tegen Nederland. Foto: Koen Suyk

Australië speelt vrijdagavond de eerste halve finale (om 17.15 uur) tegen Groot-Brittannië. Bij een overwinning wacht zondag in de finale Nederland of België. Ockenden vindt het lastig om over de halve finale heen te kijken en antwoordt eerst diplomatiek dat hij in een eventuele finale geen voorkeur qua tegenstander heeft. Maar zegt dan toch: ‘Voor een vol stadion tegen Nederland in de finale spelen zou geweldig zijn.’