Thierry Brinkman geniet van ‘grote prijs’ in ‘rare entourage’

Thierry Brinkman werd paasmaandag na winst van de EHL van de ene camera naar de andere gesleept. Dat was niet zo gek. Met twee treffers en een versierde strafbal was de aanvaller van Bloemendaal in finale tegen Terrassa de man van de wedstrijd. Geduldig deed ‘Thier’ keer op keer zijn verhaal. Steevast was een grote glimlach niet ver weg.

De international van de kersverse Europese clubkampioen had zestig minuten lang genoten, zoveel was wel duidelijk uit zijn relaas. ‘Het ging lekker. Ik was scherp, maar dat verlang ik ook van mezelf in een finale. We wilden anders beginnen dan zaterdag in de halve finale. Toen was het niet goed. Nu waren we vanaf de eerste minuut extreem scherp. Het was duidelijk dat er vandaag maar een team ging winnen’, zei Brinkman.

De aanvaller prees zijn ploeg, die door de coronacrisis voor het eerst in lange tijd weer om een prijs speelde. ‘Het is het afgelopen jaar niet altijd gemakkelijk geweest om onszelf te motiveren, maar we zijn stoïcijns doorgegaan. We hebben elkaar voorgehouden waarvoor we dat deden. Vandaag hebben we daarvoor de beloning gekregen in de vorm van deze grote prijs.’

Thierry Brinkman viert zijn doelpunt tegen Atletic Terrassa. Foto: Koen Suyk

Vreemde entourage

De EHL-finale werd, vanwege het ontbreken van publiek, wel gespeeld in een ‘vreemde entourage’, vond ook ploeggenoot Jorrit Croon. ‘Je moet zonder publiek echt alles uit jezelf halen. Het is vooral gek als je hebt gescoord. Het is net alsof je scoort en de treffer daarna door de VAR wordt afgekeurd. Je bent even heel blij, maar dan is er niets. Ik vond het een raar sfeertje, maar dat maakt het winnen van deze beker niet minder mooi’, zei Croon.

‘We weten wat voor gekkenhuis het normaal is bij de finale van de EHL. Dat contrast is gek’, vulde Brinkman aan. ‘Maar tijdens de wedstrijd ben ik er niet mee bezig geweest. Toen wilde ik maar een ding: de tegenstander slopen.’

Het is ook gewoon een lekker gevoel om irritant te zijn, de confrontatie te zoeken. Thierry Brinkman

Dat ‘slopen’ bedoelde Brinkman niet letterlijk, maar tijdens de zestig minuten in de finale ging het er af en toe hard aan toe tussen de Nederlanders en de Spanjaarden. Ook Brinkman zelf stond een paar keer hoofd tegen hoofd met een tegenstander. Brinkman: ‘We hadden het af en toe flink met ze aan de stok. Zij waren soms gewoon ook heel irritant. Het was aan ons om rustig te blijven.’

Hij liet even een stilte vallen en voegde daar met een minzaam glimlachje aan toe: ‘Soms leek ik misschien oververhit, maar was ik stiekem rustig. Het is ook een beetje het spel. Hoort er een beetje bij. Het is ook gewoon een lekker gevoel om irritant te zijn, de confrontatie te zoeken. Zolang het niet ten koste gaat van je eigen spel, is het allemaal prima.’

Jorrit Croon met de beker. Foto: Koen Suyk

Fysieke strijd

Ook Croon schuwde de fysieke strijd niet. Het kostte hem in het vierde kwart zelfs een gele kaart na een botsing met een Spanjaard. ‘Het was niet heel slim van mij, maar veel was er niet aan de hand’, vond Croon. ‘Je kon er echter op wachten. Zij probeerden met een hoop geschreeuw en schwalbes de scheidsrechters te beïnvloeden. We hebben dat goed gemanaged en zijn ons eigen spel blijven spelen.’

Zelfs een fikse sneeuwbui in het eerste kwart kon de Bloemendalers niet van hun stuk brengen, al scoorden de Spanjaarden in die fase wel de 2-1. Brinkman: ‘Die sneeuwbui was toch bizar. Het is hier april. Gelukkig stopte het sneeuwen snel. We speelden lekker en zaten er natuurlijk niet op te wachten dat de wedstrijd stilgelegd zou worden.’

Na de sneeuw volgde de zonneschijn. Dat gold ook voor het spel van Bloemendaal, dat er vanaf het derde kwart geen twijfel over liet bestaan wie de beker in ontvangst zou nemen. Na de 2-1 ruststand liep de ploeg van coach Rick Mathijssen soepel uit. Nadat Brinkman met zijn handelsmerk (tip-in bij de tweede paal) de 2-1 had gemaakt, scoorde hij eveneens de 4-1 uit een typische Brinkman-actie. Hij vertelde: ‘Ik kreeg de bal op de achterlijn en dacht: ik leg hem in mijn krul en smijt hem zo hard mogelijk in het doel. Hij ging lekker door de benen van de keeper.’

Thierry Brinkman. Foto: Koen Suyk

Mooiste actie

De mooiste actie van Brinkman was de inleiding voor de strafbal, waaruit Tim Swaen de 5-1 scoorde. Brinkman soleerde handig door de Spaanse defensie en werd, net toen hij wilde uithalen, onreglementair gestuit. ‘Als ik hem iets meer naar rechts had kunnen trekken, had ik met mijn forehand kunnen schieten. Aan de andere kant was ik ook redelijk klaar met mijn benen, als ik eerlijk ben. Dus ik was ook best blij dat hij een strafbal gaf en Swaen hem kon binnen pushen.’

De Spanjaarden verkleinden via het hoofd van de onfortuinlijke Daan Dullemeijer de achterstand nog wel tot 5-2, maar daar bleef het bij. In het lege Wagener mochten de Mussen vervolgens juichend de beker in ontvangst nemen. Croon: ‘We zijn gewoon Europees kampioen. Echt lekker dat we die beker mee naar ’t Kopje mogen nemen.’

Ook Brinkman liep trots met de beker over het veld. De winst van deze prijs smaakt naar meer bij de aanvaller. ‘Ik hoop dat dit de eerste is in een reeks finales. We hebben nog anderhalve maand met Bloemendaal te gaan. We hebben een topteam en ik hoop op een mooie afsluiting in de play-offs. Ik ga ervan uit dat er dan ook geen publiek bij kan zijn. Wij weten nu hoe het is om een finale in zo’n entourage te spelen. We gaan nu eerst genieten en dan richten we ons snel met de focus daarop.’

Foto: Koen Suyk