Met een profvoetballer als vader zette Abbygail van Eck (14) haar eerste stapjes op het voetbalveld. Maar Jos van Eck (61, tien jaar actief geweest in het betaald voetbal) wilde veel liever dat ze ging hockeyen. Zondagochtend was hij nog even extra blij met de keuze. Hij keek vol trots toe hoe zijn dochter zich met Victoria MO14-1 kwalificeerde voor de finaledag van het NK.
‘Echt waar? Zat hij rustig op de tribune? Zonder te roepen? Dat geloof ik niet. Papa schreeuwt normaal de longen uit zijn lijf.’
Vader Jos moet lachen als hij zijn dochter hoort. De band tussen de twee is ijzersterk. Overal waar Abbygail naartoe gaat, is Jos ook bij. Zaterdagavond reden de twee al naar Eindhoven, waar ze vanwege het vroege hockeytijdstip een hotelkamer boekten. Tijdens de autorit zat Abbygail alleen maar op haar telefoon. Niet op Instagram of Snapchat, maar in het Matchcenter van hockey.nl. Alle uitslagen van de tegenstanders van zondagochtend werden nog eens goed onder de loep genomen. Iets wat haar vader wel herkent. Hij is zelf een wandelende Sparta-encyclopedie, maar bovenal haar grootste supporter en taxi-chauffeur. Hij rijdt zijn enige dochter het hele land door als het moet.
Vader Jos en dochter Abbygail van Eck. Foto: Rob Römer
En dat doet hij met alle liefde. Want hoewel voetbal in het hart zit van Jos, is hij een ware liefhebber van het hockey geworden. ‘Hockey is een veel leukere sport, vooral voor meisjes. Het gaat veel sneller. Ik hou van het doorwisselen en de self-pass. En er is geen gezeur en gezanik’, vertelt de oud-speler van PEC, Sparta en FC Den Bosch. Tien jaar lang speelde hij in het betaalde voetbal, maar nu staat hij wekelijks op het hockeyveld. ‘Ik heb zelfs mijn scheidsrechterscursus gedaan. En geef Dames 1 een keer per week training’, vertelt hij. ‘Tactisch kan ik mijn steentje bijdragen. Maar technisch niet hoor. Ik hoef ze echt niet te vertellen hoe ze een stick moeten vasthouden. Maar wel hoe je druk moet zetten en vrij kan lopen.’
Dat hij een training in de week actief is bij de dames, vindt Abbygail niet zo’n probleem. Ze zag haar vader op het voetbalveld al training geven en coachen toen ze piepklein was. Maar dat hij haar team soms ook fluit, vindt ze helemaal niks. ‘Hij fluit dan echt alles tegen. Zo irritant.’ Jos moet lachen en geeft zijn dochter een beetje gelijk. ‘Ik test je, daag je uit. Daar leer je van.’ Abbygail gelooft het wel. ‘Dat hoef je niet te doen, hoor’, vertelt de puber.
‘Nou wil ik het NK ook winnen ook’
Zondagochtend in het Indoorsportcentrum in Eindhoven was Jos misschien wel de rustigste op de tribune. Hij zag zijn dochter winnen van Push (3-1), Alliance (6-1) en Deventer (10-1). De veertienjarige aanvaller was met twee goals en handenvol assists belangrijk voor de Rotterdammers.
‘Nou wil ik het NK ook winnen ook’, zegt de tiener. ‘Het moet gewoon lukken volgende week. Anders ga ik die week daarna echt niet naar school, hoor’, stamelt ze. Jos lacht, hij herkent haar fanatisme. ‘Ik zou het de ploeg echt gunnen. En ik ben ook gespannen. Het is echt een heel goed team. Maar we gaan wel gewoon naar school.’
Abbygail van Eck en haar teamgenoot Florence Jansen. Foto: Rob Römer
Abbygail hoopt niet alleen op haar allereerste NK-titel, maar snakt naar veel meer. De tiener droomt van een hockeycarrière in Oranje. Zover heeft haar vader het niet geschopt, maar hij moedigt zijn dochter van harte aan. ‘Ik zou haar zo’n zelfde leven gunnen als dat ik heb gehad’, zegt hij. ‘Ik heb er altijd heel erg van genoten. En dan ging het mij nog niet eens om geld. Spelen voor veel publiek en in mooie stadions is geweldig.’
‘Hij heeft een bekerfinale gespeeld met vijftigduizend mensen op de tribune. Nou, dat wil ik ook wel eens meemaken’, zegt Abbygail. Daar doet ze dan ook alles aan. In de tuin wemelt het van de hockeyballen, matjes en gadgets. Op haar slaapkamer staat haar hockeystick. Drie keer per week traint ze met haar Victoria en op zondag stapt ze nogmaals de auto in voor trainingssessies van hockeyscholen. ‘Ik ben nu bezig met mijn sleeppush’, vertelt ze. ‘Ik ben groot fan van Yibbi Jansen. Ik hoop dat ik later net zo goed kan pushen.’
Jos van Eck op de tribune. Foto: Rob Römer
‘In voetbalstadions gaat het er heel anders aan toe’
‘Als je een jaar of achttien bent, dan zien we wel’, reageert haar vader. ‘Ik heb in het voetbal vaak genoeg meegemaakt dat enorm talentvolle spelers het niet haalden. En dat er uit het niets weer anderen naar boven kwamen. Als je er alles aan doet en er heel hard voor werkt, kan je veel bereiken’, zegt Jos. Hij vertelt dat zijn dochter ook aanleg had voor het voetbal, maar dat hij de hockeywereld veel fijner vindt. ‘Het verschil met voetbal is groot. Dat zie je hier al op de tribune’, vertelt hij. ‘Het is hier zoveel netter. Ouders gedragen zich hier. Bij het voetbal wordt ter vaak met wat voor ziekte dan ook gescholden. Dat hoor je hier nooit. We waren laatst naar het Nederlands team gaan kijken. Iedereen is daar vrolijk en klapt gezellig mee. In voetbalstadions gaat het er echt heel anders aan toe.’
Fletiomare, Rotterdam, Klein Zwitserland en Victoria vechten volgende week zaterdag in Den Haag uit wie het allerbeste zaalteam in de categorie O14 is. ‘Ik ben blij dat komende week geen proefwerken heb. Want ik kan alleen maar aan het NK denken’, zegt Abbygail. ‘Oh.. ik heb wel een toets. Voor tekenen. Da’s balen, want ik ga niet zoveel opletten.’
Victoria MO14-1. Foto: Rob Römer
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.