Als je twintig tellen voor het einde de winnende maakt, op een ijskoude manier en met verfijnde techniek, mag Eefje Otten (14) zich uiteraard matchwinner noemen. Maar in de spotlights staan, wil de tiener van Victoria O14-1 liever niet. Pas als haar teamgenoten haar aanmoedigen, waagt ze zich aan een interview.
‘Ik durf dit eigenlijk helemaal niet’, zijn de eerste woorden van Eefje. De enorme spierballen tussen de balken zijn plots verdwenen en ingeruild voor flinke bibbers. Want wat had ze nou eigenlijk gedaan? Had ze haar ploeg echt aan het NK-goud geholpen? ‘Ik geloof van wel’, stamelt ze.
Victoria MO14-1 zorgde in de finale tegen KZ voor een gigantische stunt. Het was absoluut het affiche van de dag. Toen KZ vijf minuten voor tijd nog altijd met 1-3 voor stond, geloofde helemaal niemand meer in de kansen voor Kralingen. Maar niets was minder waar. Floor Wils maakte het met haar treffer (2-3) weer spannend en toen aanvoerder Cato van den Heuvel twee minuten voor tijd de 3-3 raak pushte, werd iedere Vic-supporter gek. De sensationele O14-finale verdiende een verlenging en de volgepakte Breedtesporthal in Den Haag was klaar voor de shoot-outs.

Foto: Willem Vernes
De ijskoude actie van Otten
Behalve Eefje Otten. Want diep in de veertigste minuur maakte de aanvaller de remontada compleet. Twintig tellen voor het einde kreeg ze een bal aangespeeld van Abbygail van Eck. Alleen volgde ze haar weg richting de KZ-goalie. Ijskoud trok ze de bal in haar aanname naar rechts, waardoor het slechts een kwestie was van raak pushen. Dat lukte. Zonder geklungel, stress of shoot. Gecontroleerd, als een ware tophockeyer. Maar niet veel later schreeuwde ze het uit.
Florence Jansen was de eerste die haar teamgenootje in de armen vloog. De middenvelder stuitert na afloop van trots. ‘Knap hè, hoe ze dat deed’, complimenteert ze Eefje. ‘Ik weet niet wat ik deed. Ik kreeg die bal. En weet niet wat ik dacht. Shit, shit shit. Vooral dat ik niet moest missen’, vertelt de matchwinner. ‘Ik vergeet dit echt nooit meer. Dit was denk ik de mooiste dag uit mijn leven.’
Florence neemt het gesprek weer over. ‘Ik zag het allemaal gebeuren. En hoopte dat ze haar trucje zou doen. En ze deed het. Dit is precies waar ze zo goed in is. Ik zag ‘m binnen vliegen. Ik schreeuwde het uit’, zegt ze. ‘Iedereen vloog op me af. Ik wist niet wat me overkwam’, zegt Eefje. ‘Ik was zo blij. Ik had echt niet meer verwacht dat het ons zou lukken.’

Victoria MO14-1. Foto: Willem Vernes
De felgele tribune
Het tweetal wordt geroepen door de teamgenoten. Die samen met het publiek staan te hossen. Alle toeschouwers zijn gehuld een een felgeel T-shirt. De hele linkerkant van de tribune zit er daarom ook imposant uit. ‘Die hadden we nog over van vorig jaar’, vertelt Florence. ‘We haalden toen het NK op het veld en lieten toen massaal deze shirtjes maken. Op de shirtjes staat dat ze trots op ons zijn. Tof hè!’
‘Nu zijn ze denk ik nog trotser’, zegt Eefje. Want tijdens het NK op het veld, afgelopen juni, werd de ploeg derde. Ruim een half jaar later is de kleur van de medaille goud. ‘Dit is zoveel mooier dan brons’, zegt de inmiddels niet meer zo verlegen matchwinner. Het tweetal snelt naar de kleedkamers. Tijd om feest te vieren. ‘Ik beloof je dat je ons vanaf hier gaat horen schreeuwen’, verzekert Florence. En ze had gelijk.
Dit bericht op Instagram bekijken
1 Reactie
bartherklots
Dit is waarom zaalhockey zo'n geweldig mooi spelletje is, spanning tot het laatste moment. Proficiat Victoria💥