Owen MacLennan heeft de hockeywereld aan zijn voeten liggen

Op veertienjarige leeftijd debuteren bij een promotieklasser. Er zijn weinig talenten die dat kunnen zeggen. Owen MacLennan wel, op een regenachtige februariavond in een oefenduel met Ring Pass. Hoofdklasseclubs willen het supertalent van Cartouche Jongens Onder-16 dolgraag opnemen in de jeugdopleiding. 

‘Ik loop al heel wat jaren rond als coach, maar ik kan zeggen dat Owen het allergrootste talent is met wie ik heb gewerkt’, stelt coach Pieter Pieterse. Tegen de leeftijdsgenoten van Gooische in de landelijke jeugdcompetitie bewijst MacLennan waarom. 

Van achteruit dicteert hij het spel, de bal kleeft bij het dribbelen continu aan zijn stick, balverlies is zeldzaam en hij neemt ook nog alle strafcorners. Tegen Gooische (5-2 winst) benut hij er drie. ‘Drie? Echt? Oh, ik dacht twee’, zegt MacLennan verbaasd.

Bij het terugkijken van de goals valt het kwartje. ‘Dat is waar ook. Ik heb twee keer de plank geraakt. Niet gek hè voor iemand die drie weken niet heeft gesleept?’, zegt hij trots. De Landelijke Jeugd lag stil vanwege vakantie en sleeptraining bij Heren-1 en bij Oranje Onder-15 – van voormalig cornerkanon Bram Lomans – heeft MacLennan deze periode ook niet gekregen.

Daarom moest hij even op gang komen tegen Gooische. In de warming-up besluit de sterspeler in overleg met coach Pieterse om na een paar zwakke strafcorners het erbij te laten. ‘Maar ik zei vlak voor de wedstrijd wel: let op, de eerste strafcorner benut ik. En ja, die zat dus ook’, glundert Maclennan. 

Foto: Frank van der Leer

Een grote mond en domme kaarten

Aan bravoure geen gebrek. Coach Pieterse dicht zijn talent grote kwaliteiten toe. Hij bootst met zijn arm een stijgende lijn na. ‘Zijn hockeytechnische leercurve is echt waanzinnig.’ 

Alleen daar neemt de jeugdtrainer geen genoegen mee, gezien het potentieel. ‘Het gaat er ook om hoe hij zich gedraagt als een van de bepalende spelers, hoe hij reageert onder druk en als tegenstanders zich op hem richten. Daarin heeft hij nog veel te leren, maar dat is logisch. Hij is net vijftien. Dat heeft met ervaring te maken.’

MacLennan beseft dat hij het mentale aspect moet verbeteren. ‘Ik kan nog weleens een grote mond hebben en daardoor tegen domme kaarten aanlopen. Dat beïnvloedt mijn spel. Maar de laatste weken ben ik rustiger. Dat komt omdat de staf heeft gezegd dat ik puur op mijn spel moet focussen.’ 

Ergens wel lekker, vindt de multifunctionele speler, die nu centraal achterin staat, maar ook een verleden heeft als spits en bij Oranje als middenvelder speelt. ‘Owen hockeyt met heel veel emotie’, zegt coach Pieterse. ‘Dat is zijn kracht en soms zijn valkuil. Hij neemt soms te veel hooi op zijn vork.’

Foto: Frank van der Leer

KZ, Kampong en Rotterdam belden al

MacLennan laat zich niet gek maken en stippelt zijn pad minutieus uit. Het talent vindt zichzelf nog niet uitgeleerd in Leidschendam ondanks interesse van Klein Zwitserland, Kampong en Rotterdam, clubs die hem in de jeugdopleiding willen opnemen. Hij voelt zich gevleid door de interesse die hem motiveert in zichzelf te blijven investeren. ‘Maar bij Cartouche blijven en spelen met mijn vrienden in de B1 is voor mij het beste.’ 

Bij zijn club krijgt hij uitdaging genoeg. Hij traint regelmatig met Heren 1 van Cartouche op dinsdag en zal dat na de zomer wekelijks doen. Bovendien wil MacLennan graag de stap maken naar Nederland Onder-16, al is die selectie nog niet bekend. 

En zijn officiële debuut maken, daar mikt hij komend seizoen ook op. MacLennan heeft een reële kans daarop, schat Pieterse in. Zijn pupil was er in maart dichtbij, maar juist de wedstrijd waarin hij zijn opwachting zou maken, ging niet door. Op de laatste speeldag van het seizoen verwachten MacLennan en Pieterse dat het niet meer gaat gebeuren bij het vlaggenschip van Cartouche, dat nog niet helemaal gevrijwaard is van de play-outs.

Officieuze minuten maakte het talent al wel in de hoofdmacht. Op een regenachtige februariavond tegen Ring Pass. ‘Ik denk dat Owen met zijn veertien jaar de jongste debutant in de clubhistorie is geweest’, zegt Pieterse.

Foto: Frank van der Leer