Dave Smolenaars: van oproepcoach tot wereldkampioen

Zijn speelsters waren druk met tegenstanders shirtjes aan het wisselen. Ondertussen werden de eerste selfies als wereldkampioenen gemaakt. Het krioelde van de mensen, vlak na de prijsuitreiking, bij de dug-out van het gouden Jong Oranje. En bondscoach Dave Smolenaars, die zag dat het goed was.

‘Dit is natuurlijk helemaal te gek’, zegt Smolenaars nadat alle teamprijzen en individuele awards – Jip Dicke kreeg als topscorer een cheque van een paar duizend Zuid-Afrikaanse Rand – waren uitgereikt op het WK onder 21 jaar. ‘We hebben heel weinig verkeerd gedaan dit toernooi. Ik zei net voor de grap tegen Sofie [ter Kuile], dat we zo balen van de ene tegengoal. Het was natuurlijk met een knipoog, maar het zegt misschien genoeg hoeveel er goed ging.’

De moeilijkste tegenstander van het toernooi, dat zo makkelijk begon, kreeg Nederland in de finale voor de kiezen. Duitsland, dat met 3-1 werd geklopt. Fysiek sterk, slim en voorzien van een paar speelsters met bovengemiddelde skills. ‘Het was een heel zware pot’, stelt Smolenaars.

Smolenaars op de achtergrond, terwijl zijn speelsters de camera opeisen. Foto: Frank Uijlenbroek

‘Een beetje zijn ploeg’

‘Dat we de 3-1 maakten terwijl we met een mannetje minder stonden (door de gele kaart van Floor de Haan, red.), tekent deze ploeg. Hoe hard ze hier voor hebben gewerkt. We staan in Nederland bekend om aanvallend hockey. Maar we hebben hier echt ook heel goed verdedigd. We stonden er als een team.’

Smolenaars vist er nog een highlight uit. ‘Neem nou die 2-1, waarin Maria Steensma ‘m voorgaf op Tessa Beetsma. Niet zelfzuchtig zijn, maar afgeven als een ander er beter voorstaat. Grote klasse.’

Hij kijkt even naar de feestende meiden in het Oranje, die voor een paar uur de koninginnen van Potchefstroom zijn. De selectie, die hij nog geen twee maanden geleden onder z’n hoede kreeg nadat Erik van Driel moest passen voor dit WK.

Het werd daardoor de ploeg van Smolenaars. ‘Een beetje wel’, klinkt het gepast bescheiden. ‘De rest werkt hier al twee jaar, of weet-ik-veel-hoe-lang naar toe. Alle credits dan ook aan Erik en de rest van de staf. Ik kon vrij gemakkelijk instappen.’

De selectie en staf van Jong Oranje op het podium. Foto: Frank Uijlenbroek

Van Maarssen naar Potchefstroom

Het is het avontuur dat voor Smolenaars begin maart tijdens zijn eerste training in Maarssen begon. En nu in Potchefstroom een bijzondere mijlpaal oplevert. ‘Het was een rollercoaster van zes weken. In Nederland hebben we, ook door corona, bijna niets kunnen doen. Er zat hier best wel wat druk op. Dat wilden we als staf wegnemen en dat is gelukt. Het voelt goed om daar een bijdrage aan te leveren. Ik heb ervan genoten. Elke dag, ieder uur.’

De selectie zet woensdag aan het eind van de ochtend weer voet op Nederlandse bodem. Daarna vliegt iedereen weer uit naar zijn clubs, voor de EHL en het competitieslot. Smolenaars, in de Hoofdklasse coach bij de vrouwen van Bloemendaal, heeft daarna in juli nog het EK op het menu staan met Jong Oranje. ’Maar dat is een heel ander team dat wat er nu staat. De helft van deze ploeg – negen meiden – mag qua leeftijd nog door. Weer een klus in korte tijd.’ 

Het zal geen probleem zijn voor ‘chef snelkookpan’ Smolenaars. ‘Al is dat wel weer een ander verhaal, deze groep was al zo lang samen. Laten we met die nieuwe groep op dit succes verder bouwen.’

De spelersbus is al in aantocht. De wereldkampioenen haasten zich naar de uitgang van het complex waar zij hun missie voltooiden. Het goud en de versgeruilde shirts gaan mee naar huis. Het vliegtuig in, naar Nederland.