Kippenvel bij Teuntje de Wit nu haar WK écht is begonnen

Voor Teuntje de Wit begon het WK-21 vandaag echt. De aanvaller van Den Bosch moest in de eerste wedstrijd tegen Amerika als reserve toekijken. Tijdens de 11-0 zege op Canada was ze er wel helemaal bij en pikte ze ook nog een goaltje mee. 

‘Het kriebelde gisteren al wel een beetje’, geeft De Wit toe na de wedstrijd. Iets verderop vertelt Jip Dicke in geuren en kleuren over haar vier goals. Daarnaast een speelster van Canada, die met een glimlach uitlegt dat Jong Oranje toch een heleboel maatjes te groot was voor de Noord-Amerikanen.

Dat De Wit tegen de USA niet meedeed, had z’n redenen. Speelsters van Den Bosch en Amsterdam krijgen, omdat ze vlak na het WK de EHL moeten spelen, allemaal een wedstrijd rust. Vandaag stonden Noor Omrani (Den Bosch) en Floor de Haan (Amsterdam) om die reden aan de kant.

‘De afspraak is bekend, dus wist ik dat ik gisteren moest zitten’, zegt De Wit. ‘Ik was erop ingesteld. Maar je wil natuurlijk heel graag op dit podium laten zien wat je kan. Daar was ik vandaag op gebrand. Ik had extra kippenvel tijdens het volkslied. En natuurlijk is het fijn dat je een doelpunt maakt, een paar mooie assists geeft en cornertjes haalt.’ Na een korte adempauze volgt haar conclusie: ‘Ik denk dat ik tevreden mag zijn.’

Teuntje de Wit met Jip Dicke en Josephine Murray na een van de elf goals van Jong Oranje. Foto: Frank Uijlenbroek

Waarom de verplaatsing van het WK gunstig was voor De Wit

Aan de bizarre aanloop naar dit toernooi hebben we al veel woorden besteed. Dat het WK in december niet doorging, is achteraf bezien gunstig geweest voor De Wit. Ze was eerst aangewezen als reserve. Dat was nog op het moment dat er achttien speelsters mee zouden doen aan het WK. De nummers negentien en twintig (De Wit en Marleen Jochems) zouden in Nederland achterblijven. 

Toen het toernooi naar april werd verplaatst, vergrootte wereldhockeybond FIH de selecties, die nu twintig speelsters tellen. Het zorgde ervoor dat De Wit en Jochems nu volledig bij de WK-groep horen. De reserve-status is dus echt verleden tijd. ‘Ik ben altijd keihard mee blijven trainen. Extra mooi dat ik uiteindelijk wel mee mag. Ik ben helemaal onderdeel van het team. Dat voelt zo en dat is ook zo uitgesproken. Ik probeer iedere keer te laten zien dat ik bij de beste achttien hoor.’ 

Ze geniet met volle tuigen van haar onverwachte avontuur in Zuid-Afrika. ‘Dat probeer ik elke minuut te doen. Ik wil alles eruit te halen. Niet achteraf denken: had ik maar… Ik heb het afgelopen half jaar geleerd dat het soms ook gewoon oké is. Tevreden mag zijn als ik goed heb gespeeld, ook al kan het natuurlijk altijd beter. Daar ben ik nu meer mee bezig.’

De Wit was aanvankelijk reserve, maar na de verplaatsing van het toernooi kon ze toch naar Zuid-Afrika. Foto: Frank Uijlenbroek

Een deadline voor Werktuigbouwkunde

De Wit heeft door haar drukke programma met Jong Oranje en Den Bosch logischerwijs wat minder tijd voor haar studie Werktuigbouwkunde. ‘Maar gisteren heb ik nog wel even in de boeken gezeten. Ik moest een deadline halen. Als je je studie leuk vindt, is dat helemaal niet zo erg. Het zorgt voor een beetje afleiding, tussen het hockeyen door. Dan ben je niet de hele tijd aan het rusten op bed op druk met je telefoon.’

Terwijl teammanager (en oud-international) Wietske de Ruiter een jasje aanreikt, gaat De Wit nog even in op de fraaie en ook bizarre score van Jong Oranje. Twee duels, zes punten, twintig goals – en nul tegen.

‘Natuurlijk weet je wel dat je hier de favoriet bent. En dat we veel scorend vermogen hebben. Maar ik had wel verwacht dat het iets meer moeite zou kosten. Laten we maar vooral uitgaan van onze eigen kracht. Rustig en geconcentreerd zoeken naar ruimtes. Dat ging goed tegen de VS. En dat hebben we volgens mij vandaag ook wel laten zien. Het is niet makkelijk, we moeten er keihard voor gaan. Het lukt niet als je het op zeventig procent doet.’