Boers en Boeren treuren samen: ‘We doen onszelf heel veel pijn’

Het was een pijnlijk gezicht. Eén voor één maakten de spelers van Jong Oranje de aftocht van het veld naar de kleedkamer. Door de 4-3 nederlaag tegen India in de kwartfinale van het WK zijn ze een droom armer. ‘Vanaf het derde kwart sloeg het om.’

Het is dinsdagmiddag. Vijf dagen voor het einde van het WK. Maar de allergrootste klap is al daar voor Jong Oranje. Ze zijn verslagen, onthutst, boos. De teleurstelling spat van de koppen. De een loopt zo snel mogelijk en met een strak gezicht door het gangetje van het stadion. De ander slentert en tikt uit onmacht nog tegen de muur. Er wordt getreurd. Gevloekt. Shit. Tot zover de kans om als eerste Jong Oranje-team het WK te winnen.

Het team verzamelt zich in de kleedkamer. Als de eerste emoties daar een plekje hebben gekregen, gaat de deur weer open. Aanvoerder Menno Boeren en cornerman Timo Boers komen als een van de eersten naar buiten. Ze kijken naar het veld, waarop het vlak daarvoor op zo’n bizarre manier mis ging. Een 4-3 nederlaag, met een shipload aan kansen in de slotfase.

‘Het was stil in de kleedkamer’, zegt Boers. ‘En verdrietig’, vult Boeren aan. ‘Er zat zoveel meer in als je kijkt naar het spelbeeld. We hebben bij vlagen heel goed gehockeyd. Hadden moeite om de energie te geven die we in het begin wel gaven. Na de 2-0 hadden we nog harder hun strot dicht moeten knijpen. Om te killen. Dat is ons niet gelukt. En dan is India goed genoeg om terug te komen en het wel af te maken.’

Boers in de line-up. Foto: Worldsportpics/Will Palmer

‘Gewoon zonde’

Boers: ‘Helemaal mee eens. Tegen Pakistan gebeurde ons hetzelfde. Ook daar hadden we het moeten afmaken. Omdat we dat vandaag niet doen, staan we met de verkeerde uitslag op het bord. Je doet het jezelf aan dat je niet wint. We doen onszelf heel veel pijn.’

‘We zijn met elkaar een supermooi traject aangegaan’, sipt Boers. ‘Week-in, week-uit naar Utrecht en Papendal gereden. En beloon je jezelf niet met de kansen die je krijgt. We krijgen veel corners, veldkansen. Dat is gewoon zonde.’

Want ze waren goed genoeg om wél te winnen? Boeren: ‘We waren beter. Vanaf het derde kwart sloeg het om. Kregen ze corners, een strafbal en na de 3-3 gingen de koppies hangen. Terwijl er nog niets aan de hand was. In de laatste twee minuten haalden we nog zoveel corners. Maar we kregen ‘m niet onze kant op.’

Boers maakte het allemaal van heel dichtbij mee, daar op de kop van de cirkel. Ze kregen er maar liefst zeven, in de laatste anderhalve minuut. ‘We probeerden alles. Ik denk dat we iedere variant gespeeld hebben die we in tas hadden. Op een gegeven moment gaat het ook wel een beetje in je hoofd zitten. Zie je dat-ie goed wordt uitgelopen. Dat een andere hoek net dichtstaat.’

‘De eerste corner die ik pushte in de serie, daar was ik al voorbij de eerste loper. Maar bij de tweede loper kwam-ie op de voet. Die was vrij ongelukkig. Daarna viel een aantal ballen net niet lekker voor de rebounds.’

Menno Boeren. Foto: Worldsportpics/Will Palmer

Uithuilen na de uitschakeling

Boeren: ‘We hielden de hele tijd het vertrouwen op een goede afloop, We hebben een wereldcorner. Timo en Pep [van der Heijden] scoorden allebei. Daarna viel-ie net niet de goede kant. Dat is de conclusie. Vandaag mogen we heel hard balen. En net als twee jaar geleden proberen vijfde te worden. Dat is nu het doel.’

Een zware opdracht, zo na deze enorme domper. ‘Maar dat gaat wel lukken’, zegt Boeren. Boers vult aan: ’We moeten het voor onszelf doen. Voor de mensen die hier voor ons naar toe zijn gekomen.’

En precies daar gaan de twee na hun interview naartoe. Ze kruipen onder de linten door die het publiek scheiden van het veld. Vliegen in de armen van hun familie op de tribune. Uithuilen na de uitschakeling om de prijzen.