Het vuistje van Duco Telgenkamp werd woensdagochtend alsmaar groter op het EK U21 in Gent. De spits van HDM scoorde in de laatste groepswedstrijd tegen Oostenrijk (7-0) zijn eerste toernooidoelpunt en dat werden er uiteindelijk drie. Met een hattrick op zak, de eerste in het Oranje-kamp, groeit het zelfvertrouwen van Telgenkamp. ‘Ik ben op de goede weg’, klinkt hij.
Telgenkamp was in de eerste twee poulewedstrijden tegen Frankrijk (4-3 winst) en Duitsland (2-2) al dichtbij zijn eerste toernooigoal, maar toen viel die nét niet. Tegen Oostenrijk was het prijsschieten voor de Hagenaar. Drie keer zelfs. Zijn eerste hattrick van het seizoen. ‘Bij HDM had ik drie of vier keer dit seizoen een doublet, maar nog geen hattrick. Dan voelt deze in Oranje natuurlijk extra lekker’, lacht Telgenkamp trots.
De aanvaller was namens Jong Oranje goed voor de 2-0, 3-0 en 4-0. Allemaal voor rust, een loepzuivere hattrick dus. Die hattrick tegen Oostenrijk betekent voor Telgenkamp meer dan ‘zomaar’ drie doelpunten in één wedstrijd. Het voelt als de ultieme beloning voor de pas 20-jarige spits.
De energieke aanvaller kijkt namelijk terug op moeilijke periode in zijn hockeycarrière. Een periode waarin een selectie bij een nationaal jeugdteam zeker geen vanzelfsprekendheid was. ‘Ik moest vooral zelf groeien als persoon’, schetst hij zonder echt in detail te treden. ‘Fysiek, maar ook mentaal.’
Al die selectierondes sloopte Telgenkamp. ‘Ik denk dat dat voor heel veel jeugdspelers mentaal best een ding is. Overigens niet alleen in het hockey, hoor. Ook bij voetbal bijvoorbeeld. Het is gewoon lastig om je mentaal staande te houden.’ Totdat Jesse Mahieu werd aangesteld als bondscoach, zo geldt het voor de ‘Hattrick Hero’ tenminste. ‘Jesse prikkelt mij. Hij is echt een hele goede coach en hij weet mij goed te raken. Ik denk dat die samenwerking heel goed past. Door zijn coaching sta ik ‘aan’. Dat kan Erik van Driel bij HDM trouwens ook wel goed bij mij.’
Want Telgenkamp heeft naar eigen zeggen ‘een best absurd seizoen gedraaid’. Hij zegt het met een grote grijns op zijn gezicht. ‘Ik kom van best wel ver. Ik weet eigenlijk ook niet hoe ik het gedaan heb. Niet zo heel lang geleden, in de A-jeugd, wilde ik er helemaal mee kappen. Ik heb toen ongeveer drie maanden helemaal niks met hockey gedaan. Ik moest gewoon even nadenken wat ik precies wilde. Toen ben ik tot de conclusie gekomen dat hockey echt míjn ding is. Hier ben ik goed in, dit is wat ik moet doen.’
Vanaf dat moment is Telgenkamp volle bak met zichzelf aan de slag gegaan in de sportschool. Hij kwam terug als een gespierde topatleet. Of zoals hij het zelf nuchter omschrijft: ‘Ik ben gewoon gas gaan geven. Dat was nodig.’
Als mens gegroeid
Tussen de zinnen door klinkt Telgenkamp dankbaar. Niet alleen naar Mahieu en Van Driel toe. ‘Ik heb het ook niet alleen gedaan. Veel gasten van Jong Oranje hebben mij geholpen en natuurlijk de jongens van HDM, in het bijzonder Cédric de Gier. Zij hebben hun hart echt op de goede plek door er met mij bijvoorbeeld over te praten. Als mens groei je daar alleen maar van.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.